Πρόσφατα έζησα κάτι που το περίμενα πως και πως εδώ και μήνες, κάτι που περίμενα να μου δώσει τεράστια χαρά. Ενώ όντως χάρηκα στην αρχή, μετά μου ήρθε μια παγωμάρα να το πω, ένα μούδιασμα… ήταν ακριβώς όπως το περίμενα, μη πω καλύτερο, δεν είναι οτι απογοητεύτηκα. Αυτό με έβαλε σε σκέψεις, γιατί δε βρίσκω χαρά ακόμα και όταν ζω κάτι τέτοιο. Έχω ένα καλό μισθό, ένα σύντροφο που είναι υπέροχος, καλούς φίλους, γονείς που με στηρίζουν – για κάποιο λόγο δεν έχω όμως όρεξη για πολλά πολλά, δεν έχω κέφι για τίποτα. Αυτό ξεκίνησε περίπου πριν ένα χρόνο, όταν έχασα τη γιαγιά μου και ταυτόχρονα ξεκίνησα μια δουλειά σε ένα κακό περιβάλλον. Αν δεν αναγκαζόμουν να βγω απο το σπίτι για δουλειά και κοινωνικές υποχρεώσεις, νομίζω ευχαρίστως θα ήμουν στο κρεβάτι όλη μέρα. Δεν το πολυσυζητάω γιατι δεν θέλω να φανώ αχάριστη, είμαι πραγματικά ευγνώμων για ό,τι έχω, αλλά δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει. Δεν έχω συγκεκριμένη ερώτηση, αλλά θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σου.
Δεν χρειαζόταν νομίζω να έχω πτυχίο ψυχολογίας για να υποθέσω ότι αυτά τα συμπτώματα που λες ότι έχεις αποτελούν καταθλιπτική συμπτωματολογία. Μπορεί όλα να πάνε μια χαρά στη ζωή σου και εσύ πάλι να αισθάνεσαι θλίψη και παραίτηση, αυτό χαρακτηρίζει το καταθλιπτικό φάσμα, δεν είναι κάτι πιο περίπλοκο.
Το γεγονός ότι δεν το συζητάς φυσικά δεν βοηθάει, μόνο επιβαρύνει την κατάσταση σου. Είναι πολύ ευχάριστο που περιγράφεις ότι έχεις υποστηρικτικό περιβάλλον, σύντροφο, φίλους, γονείς, γιατί αυτό σημαίνει πως όταν αρχίσεις να το συζητάς, κατά προτίμηση με κάποιον ψυχολόγο, αυτό θα αρχίσει να λύνεται και το υποστηρικτικό περιβάλλον θα σε βοηθήσει σε αυτό. Εκτός και αν, χωρίς να σου είναι άμεσα αντιληπτό, αυτοί οι άνθρωποι συμβάλλουν σε αυτό που αισθάνεσαι. Αλλά αυτά όλα θα τα δεις όταν ξεκινήσεις θεραπεία.
Είναι κρίμα να το αφήνεις να σε καταπίνει, πιστεύοντας πως επειδή τα έχεις όλα, είσαι άδικη που αισθάνεσαι έτσι. Είναι μεν δική σου ευθύνη να βγεις από αυτό, αλλά δεν ευθύνεσαι στο ότι αισθάνεσαι έτσι, ούτε σημαίνει πως είσαι αχάριστη, αδύναμη, ή ελαττωματικός χαρακτήρας (συναισθήματα που έχουν συχνά οι άνθρωποι με καταθλιπτική συμπτωματολογία, μέσα σε ένα συνονθύλευμα ενοχών). Ελπίζω να πάνε όλα καλά σύντομα.
(Δες και το πολύ ωραίο σχόλιο της Jelly Roll, εδώ)
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευχαριστώ πολύ για την αναφορά! ❤ Κάτι ακόμα που θυμήθηκα τώρα είναι ότι κάποιες φορές που μοιραζόμουν το πώς ένιωθα αυτό που έπαιρνα ως σχόλιο είναι “εγώ δεν σε βλέπω ευχαριστημένη όμως, μήπως τελικά δεν είσαι τόσο ευχαριστημένη με τις επιλογές σου όσο ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είσαι; Μήπως να κάνεις κάτι διαφορετικό;” ή κάτι παρεμφερές που είναι κομμάτι της νοοτροπίας του κυνηγιού της ευτυχίας. Δεν είσαι ευτυχισμένος εδώ, άρα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο. Διπλό μπέρδεμα, διπλές σκέψεις και ενίσχυση της αίσθησης αποτυχίας και αχαριστίας. Μπορεί να μην το περιγράφω όμορφα, όμως νομίζω ότι έπρεπε να το πω και αυτό! Σου… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι έζησες κάποια ψυχοπιεστικά γεγονότα (απώλεια, κακό περιβάλλον εργασίας) που ενδεχομένως να σε επηρέασαν, σε καθιστά μια καλή υποψήφια για ψυχοθεραπεία (από κατάλληλα εκπαιδευμένο ψυχολόγο ή ψυχίατρο). Ωστόσο, η αρχική τουλάχιστον αξιολόγηση μιας καταθλιπτικής συμπτωματολογίας είναι αρμοδιότητα ιατρού και όχι ψυχολόγου. Και αυτό διότι αρκετά συχνά η καταθλιπτική συμπτωματολογία είναι σύμπτωμα άλλων σωματικών παθήσεων (π.χ. αναιμία, υποθυρεοειδισμός, κοιλιοκάκη, ΣΕΛ και άλλα αυτοάνοσα) που ο ψυχολόγος δεν έχει εκπαιδευτεί να αναγνωρίζει. Εάν λοιπόν φοβάσαι να πας σε ψυχίατρο μην σε πουν τρελή, πριν πας σε ψυχολόγο μπορείς να απευθυνθείς σε παθολόγο, ο οποίος θα σου πάρει πλήρες ιατρικό ιστορικό και… Διαβάστε περισσότερα »
Μου ακούγεται πάρα πολύ γνώριμη η κατάσταση. Τόσο η απάντηση, όσο και η παραπομπή στο σχόλιο της Jelly Roll συνοψίζουν οτιδήποτε θα είχα να πω – καλύτερα μάλιστα απ’ ότι θα το εξέφραζα. Μόνο αυτό: η ψυχική υγεία είναι every bit τόσο σημαντική όσο και η σωματική. Αν είχες σπασμένο πόδι, για παράδειγμα, θα πήγαινες σε έναν ορθοπεδικό, θα έλεγες ελεύθερα στους γύρω σου “έχω σπασμένο πόδι”, και δε θα είχες κανένα πρόβλημα να ζητήσεις βοήθεια από το περιβάλλον σου για να ξανασταθείς στα πόδια σου μια ώρα αρχύτερα – pun intended. Σκέψου τώρα πόσο πιο σοβαρή είναι μια πιθανή… Διαβάστε περισσότερα »