Αγαπητή Α, μπα σε χαιρετώ κ ελπίζω να σένα βρίσκω παρα πολυ καλα! Είμαστε με τον άντρα μ τα τελευταία 5 χρονια παντρεμένοι, 6,5 χρονια μαζί κ πριν 15 μήνες προστέθηκε στην παρέα μας κ ο γιος μας. Το ερώτημα μου ειναι το εξής: πειράζει π δεν μπορούμε να αποχωριστούμε ακομα το παιδί εστω κ για μια διανυκτέρευση; Όλοι, εμμέσως πλιν σαφώς μας λένε πως μπορούμε να μην παμε ενα διήμερο οι δυο μας κ σονι κ καλα πρεπει να πάρουμε κ το παιδί μαζί μας, αλλα βρε Α, μπα μου, δε μπορούμε να μην τον πάρουμε μαζί μας! Κανα βράδυ έξω με τον άντρα μ θα βγούμε (παρολο π νιωθω άσχημα να φωνάζω πάλι τη μαμά μ να τον προσέχει, δε φτάνει π τον εχει εναλλάξ με την αλλη γιαγιά τις καθημερινές- φυσικα η μαμά μ όταν μπορει δε μ λεει ποτε όχι- η αλλη γιαγιά για βράδυ μας το εχει κόψει ). Να φύγω ομως διήμερο ή κ τριήμερο κ να τον αφήσω στις γιαγιαδες δε μπορω ούτε εγω αλλα ούτε κ ο άντρας μ. Κ όλοι μας λένε πως δεν κάνουμε καλα γιατι τον μαθαίνουμε συνεχώς μαζί μας κ δεν ειναι καλο.. τωρα ο άντρας μ θα λείψει μεσα στον Νοέμβριο για δουλειά 4 μέρες κ του την εχει δωσει λίγο κ μουρμουρα οτι δε μπορω χωρισμό εσάς κ θα μ λείψετε κτλ. Κ γω να θελω να ανέβω καμια Αθήνα σε φίλους π εχω δεν το κανω μόνη μ γιατι σκέφτομαι οτι δε μπορω να αφήσω το μωρό. Δεν ειναι υγιές λες; άραγε εχουν δίκιο οι άλλοι; με τον άντρα μ π το συζητήσαμε μ ειπε πως αφου έτσι νιώθουμε έτσι θα κάνουμε, ομως εγω σκέφτομαι οτι δεν ειναι καλο κάθε φορα π ενας απ τους δυο πρεπει να πάει ταξίδι να νιώθουμε έτσι.. απο την αλλη ομως να πιεστω; πρεπει μήπως; μήπως ειναι δίκη μας ανάγκη στο τέλος της μέρας; δικες μας τύψεις; άραγε το μωρό καθόλου δε θα το νοιάξει άμα λείπουμε; ειναι δυνατόν; δεν ξερω δώσε μας τα φώτα σου!
–Σε αγαπάμε αμπα-αλήθεια
Ξεκάθαρα είναι δική σας ανάγκη και δικές σας οι τύψεις. Το μωρό δεν ξέρω πόσο θα το νοιάξει γιατί αυτό έχει σχέση με το πόσο αγχωμένοι είσαστε εσείς με το θέμα, αλληλοτροφοδοτείται αυτή η ανάγκη. Το μωρό δεν ξέρει τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, αν κοιμόταν κάθε μέρα στη γιαγιά για βράδυ – τυχαίο παράδειγμα – αυτό θα θεωρούσε σωστό, και θα ήταν μια χαρά.
Δεν θα πάρω θέση για το τι είναι σωστό, όχι επειδή δεν έχω άποψη προσωπική, αλλά επειδή δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σωστό και κάτι λάθος στη φάση που βρισκόσαστε. Αρκεί να αποκτήσετε την ωριμότητα να αφήσετε το παιδί να φύγει όταν θα έρθει η ώρα χωρίς να του δημιουργήσετε βάρος και τύψεις, γιατί αυτή η ώρα θα έρθει, και δεν εννοώ όταν θα πάει φαντάρος. Το παιδί πρέπει να το αγκαλιάζεις για να ικανοποιείς τις δικές του συναισθηματικές ανάγκες και όχι τις δικές σου, και αυτό πάνω συνοψίζει όλη μου τη στάση για το θέμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εσείς που κόβεται τα φωνήεντα τι κάνετε με όλο αυτόν τον χρόνο που σας περισσεύει;
Τώρα θα μου πείτε: «Βάζουμε κανένα σημείο στίξης». Οκ.
Υπάρχει κι άλλη μέντα..; 😱
ΣΟΚ. Ποια είσαι τέλος πάντων Μέντα με κεφαλαίο;😂
ΔΓΙΑΔΟΣΤΑΙ!!!!ΕΝΑ!1!1!!!!!
Ωωωω! Υποβάλλω τα σέβη μου ως νεότερο ενεργό μέλος. Εγώ είμαι η μέντα η γνωστή, δροσερή και μοσχομυρωδάτη! Εσύ;
Εγώ είμαι η Μέντα μετά από ωρίμανση. 😀
Είμαι χρόνια στην παρέα, αλλά κάνω την εμφάνιση μου αρκετά σπάνια. Καλώς μας ήρθες 🙂
Μου αποσπά την προσοχή, είναι λες και πετάγεται μια τρελόμπαλα από το κείμενο και κάθε 3 και λίγο προσπαθείς να την αποφύγεις.
τον αφιερωνουν ολον στα παιδια τους
Προς όλους όσους στέλνουν ερωτήσεις ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΩ διαβάστε τα μηνύματα σας πριν πατήσετε αποστολή. Γράψτε κανονικά τις λέξεις. Βάλτε σημεία στίξης. Μην γράφετε σαν να έχετε τους υπόλοιπους απέναντι σας και να τους μιλάτε. Υπέφερα να το διαβάσω και αυτό το μήνυμα και να καταλάβω τι ήθελε να πει η ποιήτρια. Ένιωθα σαν να διάβαζα συνταγή γιατρού. Κατά τα άλλα θεωρώ ότι πρέπει να δουλέψετε το θέμα του αποχωρισμού (για εσάς περισσότερο) γιατί πίστεψε με έχω δει πολλά παιδιά να ενσωματώνουν το άγχος των γονιών και να μην θέλουν να κάνουν βήμα έξω από το σπίτι,να ουρλιάζουν και να χτυπιουνται… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο δίκιο έχεις!!! Δυστυχώς από την πείρα μου έχω δει πως ακόμη κι όταν οι γονείς απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό για βοήθεια, δεν ακολουθούν τις συμβουλές του. Αποτέλεσμα; Το παιδί δεν μπορεί να κάνει δεσμούς με τους συνομηλίκους του, υιοθετεί τρομερά ανώριμες συμπεριφορές, εις βάρος της υγιούς του ανάπτυξης, ως μεγαλύτερο παιδί και αργότερα ως ενήλικας δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του με ότι αυτό συνεπάγεται. Σημειωτέον συνήθως τέτοιοι γονείς εθελοτυφλούν στις δυσκολίες που τα παιδιά τους αναπόφευκτα θα αναπτύξουν και κατηγορούν όλους τους άλλους (εκπαιδευτικούς, συμμαθητές, άλλους γονείς, ειδικούς). Πρόσφατα αποφάσισα να λήξω τη συνεργασία μου με ένα… Διαβάστε περισσότερα »
θα μπορούσε να είναι και SONY και καλά…
Αυτοί οι όλοι που σας λένε ότι πρέπει να φύγετε τριήμερο, τις γιαγιάδες τις ρώτησαν; :))
Θελτ ν μθτ ν γρφτ ελληνικά;
Sorry, η παραξενιά του επαγγέλματος με υποχρεώνει να μιλήσω 🙂 Αυτά είναι ελληνικά. Αν δεν ήταν ελληνικά και ήταν ας πούμε Tagalog, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω, γιατί δεν θα καταλάβαινα τι έλεγες. Ένας πολύ καλός γλωσσολόγος είπε κάποτε (σε συζήτηση για τα γκρίνκλις) ότι το να θεωρούμε ότι μιλάμε για μια γλώσσα ενώ μιλάμε για τον τρόπο της γραπτής της απόδοσης είναι περίπου σαν να μπερδεύουμε έναν άνθρωπο με μια φωτογραφία του.
Εξαιρετικά ενδιαφέρων ο παραλληλισμός της γραπτής απόδοσης με τη φωτογραφία, προσωπικά δεν τα θεωρώ ασύνδετα. Η παραξενιά του δικού μου επαγγέλματος, με υποχρεώνει να ενοχλούμαι όταν κατακρεουργείται η γλώσσα και οι υπόλοιποι, ακροατές ή αναγνώστες, πρέπει να κάνουμε υποθέσεις για το τι εννοεί ο ποιητής. Εξάλλου, μιλάμε και γράφουμε νέα ελληνικά. Ίσως, καμιά φορά, διανθισμένα με λόγιους τύπους και εκφράσεις που έχουν μείνει σχεδόν απαράλλακτες από τα αρχαία ελληνικά, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται για νέα ελληνικά. Δεν είναι αρχαία για να παραλείπουμε φωνήεντα, να γράφουμε κεφαλαία και βουστροφηδόν.
Συμπληρωματικά, να ρωτήσω αν εννοείς τον κ. Gareth Owens; Η έκφραση περί φωτογραφίας κάτι μου θυμίζει.
Για ποιου επαγγέλματος παραξενιά μιλάμε. Η Σκιάς όναρ αναφέρθηκε στον γραπτό λόγο και το ίδιο απαιτώ κι εγώ από όλους όσοι μιλούν ελληνικά: να τα γράφουν τουλάχιστον όσο σωστά τα μιλάνε, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο..
Απαντώ πρώτα στην Haifischnet λόγω ξαφνιάσματος από τον τόνο της (και τη χρήση του ρήματος ‘απαιτώ’ που ειλικρινά με ξαφνιάζει διπλά και τρίδιπλα, διότι μας λες ότι απαιτείς να γράφουν οι άλλοι σωστά ελληνικά, αλλά αν το πάρω κυριολεκτικά, σε τρεις γραμμούλες έχεις τέσσερα λάθη. Απαιτώωωωω (με φωνή Μουτσινά στο Προκαλώωωω) λοιπόν κι εγώ να τηρείς πρώτη και καλύτερη όσα απαιτείς από τους άλλους 🙂 ). Αν θέλεις να μάθεις το επάγγελμά μου, γράφω με το πραγματικό μου όνομα και είμαι ψυχογλωσσολόγος. Απαντώ τώρα στη Σκιάς όναρ άνθρωπος, δεν έχεις άδικο και συμφωνώ μαζί σου. Αλλά η γλώσσα είναι ζωντανός… Διαβάστε περισσότερα »
Πρώτη φορά ακούω για αυτό το επάγγελμα, το έψαξα και μου φαίνεται φοβερά ενδιαφέρον. Προσωπικά είμαι των θετικών επιτημών και μιλάω συχνά στο μέσσεντζερ με κομμένα φωνήεντα ή γκρίκλις . Οπότε διάβασα πολύ ομαλά όλη την ερώτηση χωρίς να καταλάβω καν ότι κάτι πάει “λάθος΄” με την διατύπωση . Έπρεπε να δω τα σχόλια για να γυρίσω πίσω και να το προσέξω και πάλι μου φαίνεται μηδαμινής αξίας αλλά με εντυπωσιάζει πόσο διαφορετικά πράγματα “χτυπάνε” στον καθένα μας .
Ωραίο επάγγελμα Evelina Leivada!
“Το παιδί πρέπει να το αγκαλιάζεις για να ικανοποιείς τις δικές του συναισθηματικές ανάγκες και όχι τις δικές σου”.
Αγαπητή γράφουσα, διάβασε και ξαναδιάβασε και ξαναματαδιάβασε το από πάνω..
Πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να coolαρετε. Μετά από μεγάλη ψυχική αστάθεια που πέρασα, την πρώτη φορά που βγήκα για ποτό με μια φίλη και άφησα τη μικρή (με τον μπαμπά της) ένιωθα τύψεις επειδή δεν ένιωθα τύψεις. Αναρωτήθηκα γιατι θα έπρεπε να νιώσω τύψεις; Δεν την εγκατέλειψα. Αφού τώρα νιώθετε έτσι, καλά κάνετε. Αλλά φροντίστε να καταλάβετε πότε θα έρθει η ώρα να βάλετε ένα μέτρο.
” (παρολο π νιωθω άσχημα να φωνάζω πάλι τη μαμά μ να τον προσέχει, δε φτάνει π τον εχει εναλλάξ με την αλλη γιαγιά τις καθημερινές- φυσικα η μαμά μ όταν μπορει δε μ λεει ποτε όχι- η αλλη γιαγιά για βράδυ μας το εχει κόψει ).” διαβαζοντας τον τιτλο, νομισα οτι το “παιδι” ειναι 25 χρονων και δεν θελετε να φυγει απ το σπιτι…. ελεος βρε παιδια. 15 μηνων μωρο ειμναι, ΦΥΣΙΚΑ και δεν πειραζει σε τπτ να τον εχετε μαζι. απ οτι βλεπω μαλιστα, τον εχουν καθημερινα. τοσο καθημερινα μαλιστα , που η μια σας εκοψε το βραδυνο… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι βγάζεις ορισμένα αυθαίρετα συμπεράσματα, Franny. Ναι, οι γιαγιάδες τον έχουν καθημερινά επειδή προφανέστατα οι γονείς δουλεύουν. Είναι τυχεροί που υπάρχει οικογένεια να τους στηρίζει και δεν καταφεύγουν σε νταντά ή σταθμό, αλλά δεν λέγεται “παρκάρισμα” αυτό. Επίσης πολύ ορθώς και οι δυο γιαγιάδες έθεσαν τα όριά τους, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι τους ζητούν συχνά να τον κρατάνε το βράδυ. 15 μηνών είναι, όχι ενός. Είναι τόσο φοβερό που θέλουν μια στο τόσο να μείνουν μόνοι ως ζευγάρι για λίγες ώρες; Έπρεπε να μην ξεμυτίζουν για μήνες; Ή να σέρνουν πάντα το μωρό έξω – πράγμα δυσάρεστο… Διαβάστε περισσότερα »
μαλλον δεν καταλαβες τι εννοω, ιρις. εγω ΔΕΝ ειπα οτι ειναι φοβερο, ουτε καν κακο να φυγουν μονοι τους. εγω ειπα οτι δεν κανει καθολου κακο στο παιδι το να ΜΗΝ φυγουν μονοι τους αλλα να τον παρουν μαζι τους, γιατι αυτο ρωταει η γυναικα αν το προσεξεις. δεν ρωταει αν εχουμε καμια αντιρρηση να παει βολτα το ζευγαρι. αυτο ειπα λοιπον. περιγραφει τις ενοχες της που εχουν συνεχεια μαζι το μικρο, ενω ολοι τους λενε οτι του κανουν κακο να το εχουν μαζι.. ε. ΟΧΙ δεν του κανουν κακο να το παιρνουν μαζι στις εκδρομες. αν ομως στην πραγματικοτητα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που ρωτάει, πρωτίστως, δεν είναι αν είναι κακό να τον πάρουν ή όχι μαζί τους, αλλά πρωτίστως αν είναι κακό το ότι, όταν δεν γίνεται ή είναι πολύ δύσκολο να τον πάρουν μαζί τους, έχουν δίκιο που συνήθως προσπαθούν απλώς να μην φύγουν καθόλου. Ειδικά δε όταν δεν πρόκειται να λείψουν ταυτόχρονα: “σκέφτομαι ότι δεν ειναι καλο κάθε φορα π ενας απ τους δυο πρεπει να πάει ταξίδι να νιώθουμε έτσι”. Σε εκδρομές το παιδί μπορεί να μην το χαλάει να πάει, αλλά όταν έχεις να κουβαλήσεις τα άπειρα απαραίτητα για ένα μωρό και να έχεις το νου σου… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ
Συμφωνώ Franny, και είναι ανθρώπινο φυσικά να θέλουν οι γονείς να μείνουν λίγο μόνοι απλά το έθεσε διπλωματικά η γράφουσα.
Τι εννοείς 15 μηνών “μωρό” Franny;; Όπως λέμε 30 χρονών “παιδί”;; 15 μηνών γάιδαρος είναι, έτοιμος να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.
https://www.imdb.com/title/tt0109190/
χαχαχαχα
μ π τ
(Απάντησα.)
Μην πάτε τότε;
Mitsi 🤣🤣
Χα χα, δεν το είχα σκεφτεί για αποκρυπτογράφηση! Τυχαία τα έβαλα, δηλαδή όπως τα είδα στο κείμενο!
Δεν ειναι άγχος αποχωρισμού όταν μιλαμε για μωρό 15 μηνών. Ειναι το φυσιολογικό. Απλά ό,τι και να κανεις ως γονιός θα φας κριτική. Αυτοί που τους πρήζουν να φύγουν 3ημερο μόλις το κάνουν θα σχολιάσουν ότι πάρκαραν το παιδί τους. Οι εκπαιδευτικοί βλέπετε παιδάκια στο σχολείο. Οχι μωράκια. Τα μωράκια ειναι αλλιώς. Κι έχουν ανάγκη τους γονείς γιατί νιώθουν την αγωνία της επιβίωσης. Αν αυτη η ανάγκη καλυφθεί από τους γονείς στη βρεφική φάση γινεται αργοτερα ενα νήπιο που δεν ειναι κολλημένο πάνω τους γιατι θεωρεί απριόρι τον κόσμο καλό και έχει την περιέργεια να τον γνωρίσει. Η εμπειρία του… Διαβάστε περισσότερα »
Αφού δεν έγραψε ‘Είμαστε 15 μηνών και βγάζουμε δοντάκια ‘,νομίζω πως το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο… Επίσης, αν κάνετε δεύτερο παιδί, αυτά θα κοπούν μαχαίρι και θα παρακαλατε κλαίγοντας τις γιαγιάδες να τα κρατήσουν ενα διήμερο!!!