Καλή σου μέρα Αμπά μου και καλό ΣΚ, Δεν είμαι σίγουρη αν είναι ερώτηση, αλλά θα το γράψω. Αναρωτιέμαι συχνά σε διαφορετικές πτυχές της ζωής μου αν ο λόγος για τη μιζέρια και θλίψη που με πιάνει όταν κάτι δεν πάει όπως θα ήθελα και “αποτυγχάνω” (π.χ. να πιάσω την τάδε δουλειά ή να επιλέξουν εμένα για σύντροφο) είναι θέμα συνήθειας/νοοτροπίας. Θέλω να πω ότι ακούμε γενικά μοτό τύπου “ο επιμένων νικά”, “don‘t stop when you‘re tired, stop when you‘re done“, οπότε με έχω πιάσει να “επιμένω” σε καταστάσεις που εντέλει δεν αποδίδουν, με αφήνουν μετέωρη και με ένα αίσθημα “αποτυχίας”. Πέρα από την επιμονή, μήπως θα έπρεπε να μας μάθουν και να επιβραβεύουν και την οπισθοχώρηση ή ακόμα και άτακτη φυγή; Το να ξέρεις πότε να φύγεις και να εγκαταλείψεις μια κατάσταση έχω αρχίσει να το θεωρώ τέχνη. Η επιμονή δεν είναι τόσο ρομαντική και η παραίτηση δεν είναι πάντα αδυναμία, ή κάνω λάθος;
-don’t_know_when_to_give_up
Πολύ καλά τα λες. Αν ξέραμε όλοι τους περιορισμούς μας… Προϋποθέτει βαθιά αυτογνωσία για να καταλάβεις πότε πρέπει να επιμείνεις και πότε να εγκαταλείψεις, και φυσικά, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις αν έκανες καλά, γιατί δεν σου δίνεται δεύτερη ευκαιρία να δοκιμάσεις άλλη μια φορά. Νομίζω ότι αυτοί που επιμένουν έχουν και μερικά θέματα με την ανάγκη ελέγχου, και αυτό τους δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει (αν και ομολογώ ότι λύνει βασικά θέματα επιβίωσης). Έχει φτάσει όμως κανείς το ιδανικό μίγμα για να γράψει τη συνταγή; Ο καθένας μας μόνος του τα φιλοσοφεί και τα ζυγίζει κάθε φορά. Για αυτό που είμαι σίγουρη είναι ένα: όταν υπάρχει θέμα βίας, τότε μόνο φεύγεις. Είναι από τις περιπτώσεις που σίγουρα δεν πρέπει να επιμείνεις. Φεύγεις και μάλιστα τρέχοντας και χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα λιοντάρια, όταν βλέπουν ότι δεν “‘τα παίρνει”, οπισθοχωρούν άνετα, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι είναι λιοντάρια και δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Είναι μεγάλο προσόν να ξέρεις ποιες μάχες θα δώσεις και ποιες είναι χαμένες από πριν. Αυτό δε μαθαίνεται σε σχολεία και σε οικογένειες. Έχει σχέση, αρχικά με την αντίληψη του ατόμου και μετά με την κοινωνική εμπειρία. Θα συμφωνήσω με τη Λένα ,πως όσοι επιμένουν μέχρι τελικής πτώσης, έχουν θέμα ελέγχου και εγωισμού. Επίσης είναι και ο φόβος στο άγνωστο και οι εγκαταστάσεις που μας έχουν βάλει στο μυαλό μας. Το να μην εγκαταλείπεις, είναι καλό όταν βλέπεις… Διαβάστε περισσότερα »
«Κύριε, σε παρακαλώ, δώσε μου τη γαλήνη να υπομένω τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, το θάρρος να αλλάξω αυτά που μπορώ και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά».
Επίσης θα έπρεπε να μας μαθαίνουν να κάνουμε εκτίμηση του ρίσκου. Δηλαδή, οκ, π.χ. πήγαινε για ιατρική αλλά να ξέρεις ότι έχεις μόνο ένα μικρό ποσοστό πιθανής επιτυχίας, αν θες να το προσπαθήσεις, οκ, αλλά μην απογοητευτείς αν δεν περάσεις. Πόσο μου τη σπάει η φράση “you can be whatever you wanna be”!!! Για μην γράψω για τα άστρα που συνομοτούν για να πετύχεις το στόχο σου που έχουν καταστρέψει τη γενιά μας!
Έχει μεγάλη σημασία το timing που θα ειπωθεί το κάθε μοτό και μεγάλη σημασία το πόσο μπορεί κανείς να διακρίνει ποιο ταιριάζει πού. Να ξέρει ν’αξιολογεί. Για μένα ο σημαντικότερος παράγοντας είναι πόσο αναγνωρίζει κανείς γενικά τα λάθη του, πόσο ψωνισμένος είναι. Οι άνθρωποι που και για τα πιο μικρά πράγματα, τα ανεπαίσθητα, ρίχνουν το φταίξιμο σε οτιδήποτε εκτός από τον εαυτό τους, είναι πολύ πιθανό να επιμένουν επειδή αρνούνται την αποτυχία. Δεν αναζητούν τι μπορεί να έκαναν λάθος οι ίδιοι αλλά εντοπίζουν το λάθος αλλού. Γιατί αν αποδεχτούν ότι η υπαιτιότητα ήταν δική τους, θα αποδεχτούν ότι απέτυχαν. Άλλοι… Διαβάστε περισσότερα »
God, grant me the serenity to accept the things I cannot change,
Courage to change the things I can,
And wisdom to know the difference
Βγαλε το god και κρατα το νόημα
Πολύ καλά τα λες, είναι από τα πράγματα που σκέφτομαι και ‘γω αρκετά τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των διαφόρων αποτυχιών μου. Σιγά σιγά βλέπω πως το να ξέρεις να λες τα σωστά όχι είναι πολύ σημαντικό. Ένα από τα αποφθέγματα που ακολουθώ όλο και πιο πολύ είναι το ‘pick your battles’ . Ορισμένες μάχες δεν αξίζει καν να τις δώσεις.
Η επιμονή όχι μόνο ρομαντική μπορεί να μην είναι σε κάποιες περιπτώσεις αλλά και θέμα ανυπαρξίας αντίληψης των πραγμάτων! Το να υποχωρείς κάποιες φορές είναι πολύ πιο τίμιο και πολύ πιο γενναίο από το να επιμένεις μάταια για κάτι!!!
Όπως δεν θα μπορουσες να παραμεινεις σε μια θεση με το ζορι, κατα τον ιδιο τροπο δεν μπορεις και να κατσεις σε καποια θεση με το ζόρι. Όποια θεση και να ειναι αυτη, εργασιακη, συντροφικη, φιλικη, δεν εχει σημασία. Οσο περιπλοκη και να ειναι μια κατασταση, ουδεν κρυπτον υπο.. τον χρόνο!! Επομένως, είτε λειπουν βασικές κοινωνικες δεξιοτητες και δεν κατανοείς την απόρριψη, ειτε δεν μπορείς να την διαχειριστείς. Τουλαχιστον για τα παραδειγματα που εδωσες. Συμφωνώ με andi @ Συμφωνω ομως, στο οτι δεν πρεπει να παραιτείσαι. Θα απαντησω με τα ιδια παραδειγματα. Δεν πρεπει να παραιτείσαι απο την αναζητηση της… Διαβάστε περισσότερα »