Αγαπητή «Α, μπα»: Γιατί οι γονείς των μωρών σε ρωτάνε αν θέλεις να τα πάρεις αγκαλιά;

Γιατί οι γονείς των μωρών σε ρωτάνε αν θέλεις να τα κρατήσεις; Γιατί δεν δέχονται το όχι σαν απάντηση; Δε αναφέρομαι σε μια περίπτωση ανάγκης ή για μια στιγμή που θα χρειαστούν κάτι και δεν υπάρχει εύκαιρο καρότσι. Πχ μιλάμε με γνωστή για το πώς μεγάλωσε το μωράκι της και τι όμορφο που είναι και ξαφνικά «Θέλεις να το πάρεις αγκαλιά;». ΕΕΕΕΕΕΜ ΟΧΙ. Δε θέλω. Τα μωρά και παιδιά κάτω των 2 με κάνουν να νιώθω αμήχανα. Και ναι σιχαίνομαι, αν κάνει εμετούλη το γαλατάκι του, αν του τρέχουνε οι μυξουλες στο στόμα, αν έχει γεμίσει σαλάκια, αν τα έκανε πάνω του μόλις πουφ! Καταλαβαίνω ότι οι γονείς τα έχουν συνηθίσει και κάποιοι τα βρίσκουν ακόμα και χαριτωμένα, αλλά εγώ όχι. Όταν λοιπόν μου προτείνουν να κρατήσω το μωρό τους δεν ξέρω τι να κάνω. Το «όχι, ευχαριστώ» φάνηκε απότομο τη μια φορά που το είπα. Πλέον προσπαθώ να ξεγλιστρίσω με το «δεν είμαι μωρέ καλή με τα παιδιά» ή «φοβάμαι μην κάνω κάτι λάθος και το ζορίσω, αστο καλύτερα» και «δεν πειράζει δεν έχω καθαρά χέρια τώρα» και αυτές εκεί επιμένουν και γίνεται αμήχανο και το κρατάω σαν τη Ρέιτσελ και χαμογελάμε όλοι παγωμένα και δεν ξέρω πόση είναι η σωστή ώρα για να το έχω πριν το δώσω πίσω. Η αλήθεια για κάποιο λόγο, δηλαδή ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ το μωρό να κλάψει στην (αφιλόξενη) αγκαλιά μου, να με λερώσει εμένα και τα ρούχα μου μάλλον θεωρείται αγενεια. Οπότε ξαναρωτάω, γιατί το κάνουν;

– -30, όλοι οι γνωστοί μου κάνουν παιδιά

Ίσως το «όχι ευχαριστώ» να είναι ακατάλληλο γιατί δεν είναι ότι σου προσφέρουν σοκολατάκι. Μια απάντηση που περιέχει μέρος της αλήθειας είναι η καλύτερη απάντηση. «Δεν είμαι καλή με τα παιδιά», «δεν έχω άνεση με τα παιδιά», αυτές είναι καλές απαντήσεις, συμπλήρωσε κι ένα «τι γλυκό μωράκι να το χαιρόσαστε, υπέροχο, καλύτερα να το βλέπω παρά να το κρατάω, δεν έχω καθόλου ευχέρεια με τα μωρά». Και ελπίζεις να το πάρει ο άλλος το μήνυμα.

Να σου πω κάτι από την άλλη πλευρά. Μια χαρά καταλαβαίνω ότι οι άλλοι δεν θέλουν να κρατήσουν το μωρό μου και δεν θέλω καν να το δίνω. Δεν είναι αντικείμενο για να το περιφέρουμε πέρα δώθε (ούτε το ίδιο θέλει άλλωστε, τα μωρά παύουν να είναι μωρά πολύ γρήγορα). Υπάρχει όμως κόσμος που θέλει σώνει και ντε να πάρει το μωρό σου αγκαλιά. Και μάλιστα παρεξηγείται αν δεν το δώσεις, και θα σε πει και σιχασιάρα και παράξενη από πάνω. Παράλληλα υπάρχει κόσμος που όντως, θέλει να σου δώσει το μωρό με το ζόρι, να δεις ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η μεγάλη απόσταση δημιουργεί πολλαπλά κενά, και κατά συνέπεια, ευκαιρίες αμηχανίας.

Για την ερώτηση τώρα, γιατί το κάνουν. Πέρα από την πρεμούρα να παραδεχτούν όλοι ότι είναι το πιο τέλειο μωρό του κόσμου, μάλλον δεν καταλαβαίνουν ότι τα μωρά είναι μηχανές παραγωγής σάλιου, δακρύων και άλλων σωματικών υγρών, γιατί είναι το δικό τους μωρό και το μόνο που βλέπουν είναι τα γλυκά του ματάκια. Τι να πω; Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω γιατί το κάνουν. Είμαι από τους άλλους, που κοιτάνε καχύποπτα όσους πλησιάζουν το δικό μου 😊

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News