Λένα μου, άκου να δεις τι με προβληματίζει. Εδώ και μήνες το ανηψάκι μου αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, που δείχνει πως θα ξεπεραστεί αλλά σε μεγάλο βάθος χρόνου (κάνει χημειοθεραπείες). Αυτό μου έχει γυρίσει τον κόσμο άνω κάτω από τότε που συνέβη, ως προς την ψυχολογία κυρίως, αλλά και σε πρακτικά θέματα της καθημερινότητας. Δεν μου αρέσει γενικά να το συζητάω με κόσμο, το αναλύω με τον άνθρωπό μου και τα στενά όρια της οικογένειας, που ούτως ή άλλως έχει επηρεαστεί. Στη δουλειά μου ξέρουν την κατάσταση. Μία συνάδελφος, που έχει δύο μικρά παιδιά, είναι της σχολής άλλος_παιδιά_δεν_έκανε_μόνο_η_Μαριώ_το_Γιάννη. Ενώ λέει ότι έχει στεναχωρηθεί πολύ με το δικό μου θέμα, προφανώς γιατί σκέφτεται ότι θα μπορούσε να έχει τύχει στην ίδια, κάθε μέρα ακούμε ιστορίες για τα παιδιά της. Που είπαν αυτό, που έκαναν εκείνο, που το ένα, που το άλλο (τίποτα από τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα θεαματικό και αξιόλογο, όπως π.χ. αν το παιδί έπεφτε από τον 6ο και συνέχιζε να παίζει κανονικά την επόμενη στιγμή, ξέρω ‘γω). Κάθε τέτοια αναφορά, με βυθίζει ακόμα πιο πολύ στο θέμα του παιδιού μας, που αντί να κάνει αυτά που θα έπρεπε να κάνει ένα παιδάκι της ηλικίας του, μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο. Δεν λέω ότι θα έπρεπε η άλλη να διαγράψει ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής της από συμπάθεια προς εμένα, αλλά κι αυτό το πράγμα που φέρνει δυσφορία. Μάλλον δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει, αλλά τα ‘πα και ξεθύμανα κάπως…
–Άπονη ζωή
Φυσικά και υπάρχει! Μίλα!
Μίλα!
Πες της τι συνειρμούς κάνεις με τις αναφορές αυτές. Θα ήταν εντελώς αναίσθητη αν δεν καταλάβαινε τι λες και γιατί το λες. Αν είναι τόσο αναίσθητη και παρεξηγηθεί, ας παρεξηγηθεί. Δεν ζητάς να «διαγράψει ένα κομμάτι της ζωής της» επειδή σε συμπαθεί. Να βρει άλλο θέμα συζήτησης στη δουλειά θα ζητήσεις. Μάλλον είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πωωω… Πόσο με εκνευρίζουν τα άτομα που μιλούν συνέχεια για τα παιδιά τους… Και φαντάσου έχω κι εγώ και είμαι και εκπαιδευτικός!!οι περισσότεροι σου λεν, εκτός απο ιστορίες απειρης κοινοτυπιας, και σοφές συμβουλές με ύφος πανεπιστημονα!!! Όπως λεν και οι μαθητές μου… low life άτομα!!! Εγώ παίρνω το πιο ψεύτικο χαμόγελο και βγαίνω έξω ‘γιατί έχω μία επείγουσα κλήση συγγνώμη,σας χαιρετώ εύχομαι τα καλύτερα ‘
Θυμάμαι που η αδερφή μου ήταν έγκυος στο τρίτο και μια στο γραφείο προσπαθούσε ανεπιτυχώς να μείνει έγκυος, κι εγώ δεν είχα αναφέρει καν ότι η αδερφή μου είναι έγκυος μην την στεναχωρήσω. Αν μιλούσα στο τηλέφωνο με φίλες και αναφερόταν, απαντούσα σαν το κλέφτη, μην τύχει και καταλάβει τίποτα. Ήξερα ότι θα ζηλέψει και θα στεναχωρηθεί και δεν ήθελα να δημιουργήσω τέτοιο κλίμα.
Να σου πω την αλήθεια το μετάνιωσα. Καταπίεζα τη χαρά μου για να μην νιώσει η άλλη λύπη. Ενήλικες είμαστε, ας διαχειριστεί ο καθένας τα θέματά του.
Τρομερή καταπίεση να μην χαζολογας στο γραφείο επειδή η αδερφή σου είναι έγκυος στο τρίτο..
Ναι, καμία χαρά δεν πρέπει να κρύβεται, λυπάμαι που χρειάστηκε να με ειρωνευτείς γι’αυτό. Απαίσιο ύφος.
Δεν την περίμενα ακριβώς αυτή την απάντηση. Μου φαίνεται σα να απαιτεί κανείς από τον άλλο να έχει ενσυναίσθηση προς ένα ράντομ συνάδελφο, που δεν το βλέπω ούτε ρεαλιστικό ούτε καλή κοσμοθεωρία αν θέλει κανείς σώας τας φρένας του. Αν και φυσικά το να μιλήσει κανείς απλώς, χωρίς απαιτήσεις απαραίτητα, είναι πάντα καλή ιδέα.
Τι δεν καταλαβαίνω;
Η συνάδελφος έχει τα δικά της παιδιά και τα δικά τους θέματα την απασχολούν. Δεν μπορείς να επιβάλλεις στον άλλο να νιώσει ενσυναίσθηση.
Περαστικά στο παιδάκι εύχομαι σύντομα να μας στείλεις ευχάριστα!!
Έχεις δίκιο αλλά δυστυχώς δε νομίζω οτι μπορείς να κάνεις κάτι, απλά έτσι ειναι η ζωή, η ευτυχία και η δυστυχία είναι δίπλα μας και εναλλάσσονται με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς. Μου θύμισες εμένα όταν είχα χάσει τον πατέρα μου τους πρώτους μήνες όταν άκουγα κάποιον απ΄την παρέα να αναφέρει τον μπαμπά του εκνευριζόμουν σκεπτόμενη: “Μα καλά επίτηδες το κάνουν, τόση αναισθησία;; ” Δεν είχα δίκιο προφανώς, αλλά είναι ανθρώπινο.
Χμ η συνάδερφος δεν το κάνει για να νοιώσεις εσύ άσχημα, δεν το κάνει καθόλου για σένα. Το κάνει για τον εαυτό της και αυτό θα έκανε ούτως ή άλλως. Θα μπορούσε ίσως να καταλάβει πώς θα μπορούσε να σε κάνει να νοιώθεις, και να σταματήσει να το κάνει. Αλλά δεν είναι εύκολο. Σκέψου ότι και εσένα θα μπορούσαν να μη σε ενοχλούν τα λόγια της, να μην κάνεις αυτό το συνειρμό. Θα μπορούσε να σε ενοχλεί κάτι άλλο, όπως μια φίλη σου που ανεβάζει χαρούμενα τραγούδια στο fb. Άρα είναι ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβει η συγκεκριμένη ότι μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ τσαντιστηκα μέ τη γαιδουρα τη συναδελφο. Σορυ κιόλας αλλά ο παιδικός καρκίνος είναι τεράστιο, τρομακτικό θέμα ας δειξει λιγη ενσυναίσθηση δεν θα της πέσει η μύτη. Στην τελική στη δουλειά πάμε για να δουλέψουμε. Ημαρτον πια με τις χαζοβιολες, δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες.
Διαφωνώ. Εντάξει είναι χαζομαμά, αλλά αυτό ειναι και το μόνο που μπορώ να της προσάψω, τουλάχιστον από αυτά που γράφεις.
Είναι άσχημο και άδικο αυτο που συμβαίνει στο ανιψάκι σου και λυπάμαι πραγματικά που το περνάει αυτό.
Αλλά υγιή παιδιά υπάρχουν παντού και έτσι θα έπρεπε να είναι. Το να μιλάει μια μαμά για τα υγιή παιδια της δε θα επρεπε να λογοκρίνεται επειδή υπάρχουν και παιδιά με προβλήματα υγείας. Τα υγιή παιδιά είναι το ζητούμενο και δεν υπάρχουν για να αισθάνεσαι εσύ άσχημα. Έτσι είναι η ζωή.
Δεν ξέρω, με στενοχωρησε πολύ η ερώτηση σου… Έυχομαι περαστικά…
Πωπω τώρα θυμήθηκα πριν χρόνια που μια συνάδελφος εκλαιγε και μολις είχε πει σε μια αλλη συναδελφο για το πενθος της. ειχε χασει τον αντρα της. Εκείνη την αγκαλιασε και μετα απο λιγο εβγαλε και μας εδειξε τις φωτογραφιες του γαμου της. Τις ειχε φρεσκιες απο τον φωτογραφο και ηταν χαρουμενη. Δεν ήταν ουτε κακια ουτε χαζη, μαλλον ηταν απλως χαρούμενη. Με σοκαρε αυτή η ελλειψη ενσυναισθησης όμως. Καταλήγει να είναι σκληρότητα για αυτόν που ποναει. Και ποσα αλλα μου ερχονται στο μυαλο… Απλα αυτό παραηταν κραυγαλέο… Θελει προσοχή και ευαισθησία, ειδικά όταν μιλαμε για τοσο δυσκολες καταστασεις..
Πωπω, πιστεύω πως όσοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με τέτοιες τοξικές συναδέλφους, νιώθουν τη δυσφορία και την αγανάκτηση που σου προκαλεί στην καθημερινότητά σου. Εγώ ήδη ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Αυτές οι γυναίκες, είναι μια από τις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να σου τύχουν στον εργασιακό σου χώρο.
Αμάν κι εσυ… άκου εκεί τοξική.Είναι μια χαζομαμά που είναι χαμένη στο μικρόκοσμο της. Μακάρι να ήταν αυτή η κατάσταση ότι χειρότερο υπάρχει στο εργασιακό σου χώρο.
Ο κάθε άνθρωπος είναι βυθισμένος στο μικρόκοσμό του. Τι δικαιολογία είναι αυτή;