Αγαπητή «Α, μπα»: Πιστεύω ότι μιλάω πολύ

Αγαπητή Α,μπα Πιστεύω ότι μιλάω πολύ. Και όχι μόνο ότι μιλάω πολύ αλλά και ότι γράφω μεγάλα μηνύματα. Πάντα σε μια συζήτηση θα είμαι αυτή που μιλάει πιο πολύ. Δεν είναι όμως ότι μιλάω για εμένα ή ότι λέω μόνο τα δικά μου νέα , καμία σχέση. Όταν όμως θα μου ζητήσουν την άποψη μου θα πάρω πολύ χρόνο για να την αναλύσω ή ακόμα όταν μια φίλη μου με ρωτήσει την γνώμη μου για κάτι για το τι πρέπει να κάνει σε μια κατάσταση πχ θα φέρω παραδείγματα θα αναλύσω τα πάντα θα σκεφτώ και θα πω όλες τις πιθανές απαντήσεις θα πω τι θα έκανα εγώ στην θέση της. Μπορεί να ακούγεται ωραίο και μάλιστα να σκεφτεί κάποιος «τι καλή φίλη» αλλά εγώ πιστεύω ότι πλατιαζω ότι κουράζω τον συνομιλητή μου ότι τον κάνω να χάνεται στα λόγια μου. Επίσης γίνεται ακόμα πιο άσχημο όταν είναι να μιλήσω για εμένα γιατί όταν μιλάς με κάποιον για ένα θέμα που απασχολεί εκείνον το να μιλάς πολύ δείχνει και ενδιαφέρον αλλα όταν φτάνει η στιγμή να πεις τα δικά σου νέα να μιλήσεις για τα δικά σου προβλήματα; Κάνω μεγάλους προλόγους -καλή μου φίλη μου έχει κάνει και παρατήρηση για αυτό- λέω όλες τις λεπτομέρειες και περιγράφω τα πάντα πολύ αναλυτικά. Την ώρα που το κάνω δεν το καταλαβαίνω γιατί θέλω απλά να καταλάβει ακριβώς το συμβάν/την κατάσταση αυτός που μιλάω σαν να ήταν εκεί πχ αλλά πιστεύω ότι αυτό κουράζει και εκνευρίζει τους άλλους. Επίσης γίνεται ακόμα πιο έντονο σε καυγάδες αν μαλώσω με κάποιον θα λέω και θα λέω για ώρες.. Μετά είναι και τα μηνύματα.. μεγάλα μακροσκελές μηνύματα. Αν μου στείλει κάποιος μήνυμα «πες μου τι έγινε χθες στην βόλτα με τον τάδε» η απάντηση μου είναι τεράστια (λεπτομέρειες κλπ). Το χειροτερο από όλα είναι να μαλώνω με κάποιον μέσω μηνυμάτων με το αγόρι μου για παράδειγμα γράφω «εκθέσεις» ολόκληρες που στο τέλος της συζήτησης σκέφτομαι ποσό πολύ κουραστικό είναι να διαβάζεις όλα αυτά ποσό περιττά είναι όλα όσα είπα… Μπορεί να είναι αστείο όλο αυτό που λέω αλλά Νοιώθω παρά πολύ άσχημα! Θέλω να αποβάλλω όλη αυτή την περιττό-λόγια αλλά όποτε πάω να φιλτράρω τι θα πω σταματαω να είμαι αυθόρμητη Θέλω να το διορθώσω για να έχω μια καλύτερη ποιότητα επικοινωνίας με τους ανθρώπους και να μην Νοιώθω ότι τους έπρηξα

-Φλύαρη

Αφού θέλεις να το διορθώσεις, γιατί δεν το διορθώνεις;

Είναι σπάνιο να αναγνωρίζει κανείς ένα ελάττωμα του, οπότε αρχικά, τριπλό μπράβο. Νομίζω όμως ότι δεν κάνεις την αλλαγή μέσα σου επειδή για την ώρα δεν έχεις πειστεί εκατό τοις εκατό. Θέλεις να το αλλάξεις επειδή βλέπεις αντιδράσεις δυσαρέσκειας στους άλλους, όχι επειδή έχεις πειστεί ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος. Επιμένεις ότι η ποσότητα φέρνει και ποιότητα. Ότι όσο πιο πολλά πεις, τόσο πιο καλά θα καταλάβει ο άλλος, και τόσο πιο καλή θα γίνει η επικοινωνία.

Λοιπόν, η επικοινωνία δεν είναι καλή όταν ο άλλος έχει σταματήσει προ πολλού να ακούει. Ούτε είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν πιο ακριβή την εικόνα, αλλά η επιλογή συγκεκριμένων λεπτομερειών. Δεν είναι όλες το ίδιο σημαντικές. Χρειάζεται ευφυία και αυτοσυγκράτηση για να ξέρεις ποιες να διαλέξεις όταν κάποιος σε ρωτάει «τι έγινε χθες με τον τάδε». Σίγουρα δεν είναι απαραίτητο να νιώσει ο άλλος ότι ήταν εκεί, μαζί σου. Δεν θέλει να ζήσει την ζωή σου λεπτό προς λεπτό, τα νέα σου θέλει να μάθει. Αλλά δεν είναι το ζητούμενο να πείσω εγώ εσένα, αλλά εσύ τον εαυτό σου. Αν πειστείς ότι less is more, ίσως κάποτε με μεγάλη προσπάθεια να καταφέρεις να περιοριστείς.

Ξέρεις όμως κάτι; Φοβάμαι ότι αυτοί που πλατειάζουν νομίζουν ότι αυτά που λένε είναι σημαντικά, και εκεί είναι που σκοντάφτουν οι προσπάθειες τους να περιοριστούν. Χρειάζεται λίγη παραπάνω ταπεινότητα. Είναι τόσο καίρια όλα όσα έχεις στο κεφάλι σου για να ακούσουν οπωσδήποτε και οι άλλοι; Τόσο ενδιαφέροντα; Υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε πολύ και οι άλλοι τους ακούνε με προσοχή γιατί έχουν χάρισμα ρήτορα, αν ήσουν από αυτούς όμως, θα το ήξερες. Δεν θα σου είχαν κάνει παρατηρήσεις, αντιθέτως θα σε παρακαλούσαν να πεις κι άλλα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News