Αγαπητή «Α, μπα»: Τι πιστεύεις για την μέθοδο crying out;

Αγαπητή Α,μπα. Πρώτη φορά γράφω σε στήλη αλλά πραγματικά οι απαντήσεις σου τις περισσότερες φορές δίνουν μια οπτική που δεν σκέφτομαι και για αυτό θα ήθελα και την οπτική σου πάνω στο παρακάτω θέμα.ειμαι μητέρα ενός 8 μηνών μωρού.για ένα σύντομο ιστορικό θα σου πω τα εξής:θηλασμός αποκλειστικός τους 6 μήνες,τους πρώτους 3 μήνες κολικοί και ξενύχτια απίστευτα,το 4ο μήνα ευτυχως κοιμόταν όλο το βράδυ και ξυπνούσε μια φορά για να φάει..και ερχόμαστε στον 5ο μήνα όπου ολα άλλαξαν…ήρθε το separation anxiety που λένε και στο χωριό μου, και ξυπνάει κάθε 45-50’.εδω και 3 μήνες!!!!λοιπον,γ ερώτηση μου είναι:υπάρχει μια μέθοδος που έχει φανατικούς οπαδούς και εχθρούς και λέγεται crying out.η πρωτη μου προσπάθεια εφαρμογής ήταν αποτυχημένη μιας και εκλαιγε 2,5 ώρες συνεχόμενα…και απο τότε δεν το έχω προσπαθήσει.εχεις κάποια άποψη επι του θέματος;!διοτι όπου να ναι καταρρέω…

-Δώρα Μηλιου

Μπορεί να μην είναι άγχος αποχωρισμού, μπορεί να είναι η φυσιολογική εξέλιξη του εγκεφάλου σχετικά με τον ύπνο που συμβαίνει μεταξύ 4-5 μηνών. Το άγχος αποχωρισμού έχει και άλλες ενδείξεις, που φαίνονται κατά τη μέρα (κλαίει αγχωμένο όταν πας σε άλλο δωμάτιο, ακόμα και όταν φεύγεις για δευτερόλεπτα; Έχει καταλάβει ότι κάτι μπορεί να είναι δίπλα του, ακόμα και όταν δεν το βλέπει (πχ κουκλάκι κάτω από σκεπάσματα;)

Αν αποκλείσεις πέρα από κάθε αμφιβολία ότι έχει κάτι που του φέρνει πόνο, ας πούμε ωτίτιδα (είναι τραβηγμένο να έχει ωτίτιδα για τρεις μήνες, αλλά πες στον παιδίατρο τι συμβαίνει στο παιδί, πρέπει να αποκλειστεί κάθε άλλο ενδεχόμενο), τότε θα χρειαστεί να του μάθεις από την αρχή πώς να κοιμάται, γιατί αυτό ζητάει από σένα αυτή την περίοδο. Μέχρι τώρα κοιμόταν σαν μωρό, τώρα καταλαβαίνει περισσότερα, το περιβάλλον γύρω του, τη νύχτα, τους θορύβους. Ο κύκλος ύπνου του έχει γίνει πλέον 45-50 λεπτά (αυτό είναι κοινό σε όλα τα μωρά σε αυτή την ηλικία). Ξυπνάει και δεν ξέρει τι του συμβαίνει, και σε ζητάει για να το κάνεις να ξανακοιμηθεί χωρίς να ξέρει ότι αυτό ζητάει, δεν ξέρει πώς να το κάνει από μόνο του. Ο ύπνος μαθαίνεται, δυστυχώς δεν γεννιόμαστε με αυτή την ικανότητα, και είναι δουλειά του γονέα να το μάθει στο παιδί του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και για τους δύο.

Δεν υπάρχει μόνο μια μέθοδος για να μάθεις στο μωρό σου πώς να νανουρίζει τον εαυτό του, είναι πολλές, και καμία δεν είναι ιδανική για κανένα παιδί από μόνη της. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό, όπως και κάθε γονιός είναι διαφορετικός στο τι θέλει και τι αντέχει και τι μπορεί να κάνει. Συνήθως χρειάζεται μια μέθοδος που είναι συνδυασμός διαφόρων, ανάλογα και με την εξέλιξη της διαδικασίας, γιατί είναι μια διαδικασία, όπως το να μαθαίνει να μπουσουλάει. Εξαρτάται από πολλά ακόμα, όπως από το πού κοιμάται το παιδί, (στο δικό του δωμάτιο ή όχι) αν θηλάζει ακόμα, αν τρώει στέρεες τροφές σε αρκετή ποσότητα ώστε να μην πεινάει πολύ το βράδυ – το φαγητό, ή μάλλον η μειωμένη πείνα τη νύχτα είναι αρκετά καθοριστικός παράγοντας για καλό ύπνο. Ίσως χρειαστεί να κάνεις αλλαγές σε διάφορα, όπως στα σκεπάσματα, στον υπνόσακο, στις πιτζάμες, στο πόσο σκοτάδι έχει, στην θερμοκρασία του δωματίου, και όλα αυτά, ψάξε στο ίντερνετ να δεις τι θεωρείται ιδανικό για να αποφασίσεις τι σου ταιριάζει ή τι θέλεις να δοκιμάσεις. Επίσης πολύ σημαντικό είναι αν έχεις μάχιμο σύντροφο για να μοιραστείτε αυτή την πάρα πολύ κουραστική διαδικασία που θέλει και υπομονή, και άλλη τόση ψυχραιμία, γιατί όλα αυτά γίνονται νύχτα σε καθεστώς εξάντλησης. Είναι εύκολο να κλατάρεις.

Εδώ είναι ένα αρκετά αναλυτικό ποστ για κάθε μέθοδο με τα υπέρ και τα κατά, από την πιο ήπια μέχρι τη χαρντκορ, την crying out, αν και αυτή από μόνη της έχει επίσης διαβαθμίσεις. Δεν αφήνεις το μωρό να κλαίει για αόριστο χρονικό διάστημα μέχρι να εξαντληθεί, είναι σύστημα στο οποίο μετράς λεπτά πριν επέμβεις, τα οποία με τον καιρό αυξάνονται, και μπορεί να κρατήσει από μέρες μέχρι εβδομάδες, αν το πας πολύ αργά. Αυτό που λες λέγεται extinction method και είναι η πιο χαρντκορ από όλες, μπορεί να λειτουργήσει σε συγκεκριμένα μωρά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (μερικά όταν πας να τα παρηγορήσεις τη νύχτα κλαίνε ακόμη περισσότερο).

Σε γενικές γραμμές ή θα σου πάρει πολύ χρόνο, ή θα πέσει πολύ κλάμα και θα γίνει αρκετά πιο γρήγορα. Πρέπει να αποφασίσεις τι μπορείς και τι θέλεις να κάνεις, να εξασφαλίσεις τις αρχικές προϋποθέσεις, και να το ξεκινήσεις σε μια περίοδο που τα υπόλοιπα είναι ρυθμισμένα, πρώτα η υγεία του παιδιού, μετά το φαγητό του παιδιού, και μετά όλα τα περιφερειακά, δηλαδή όχι πριν από ταξίδι, όχι αν είναι άρρωστο, όχι αν έρθει κάποιος καινούριος στο σπίτι, ή σε περίοδο μετακόμισης, κατάλαβες. Πρέπει να είσαι απολύτως αποφασισμένη και έτοιμη να το κάνεις. Αν ξεκινήσεις, δεν πρέπει να σταματήσεις. Είναι πολύ απαραίτητο να παραμείνεις σταθερή και συνεπής για όσο χρειαστεί, γιατί αν ξεκινήσεις να του μαθαίνεις κάτι καινούριο και κάνεις πίσω, υπάρχει περίπτωση να μπερδέψεις το μωρό ακόμη περισσότερο. Η μεγαλύτερη εξασφάλιση της επιτυχίας είναι η συνέπεια.

Η τεράστια διαμάχη σε όλο αυτό το θέμα είναι αν βλάπτεις το μωρό όταν το αφήνεις να κλαίει έστω και ελεγχόμενα, έστω και για λίγο. Είναι όπως καταλαβαίνεις πολύ συναισθηματικό θέμα, αν και επιστημονικό, και προκαλεί τεραστίων διαστάσεων διαμάχες εδώ και δεκαετίες. Τώρα που περνάμε και την δεκαετίας της χρυσής κυριαρχίας των μωρών με τη συγκοίμηση και τον θηλασμό χωρίς περιορισμούς, τα πράγματα είναι ακόμα πιο τεταμένα. Η μια πλευρά λέει ότι το κλάμα προκαλεί στρες, το στρες αποδεδειγμένα κάνει κακό, άρα το να αφήνεις το μωρό να κλαίει κάνει κακό στο παιδί. Η άλλη πλευρά λέει αυτό, απλοποιημένα, αυτό. Εσύ πρέπει να αποφασίσεις τι πιστεύεις, και να δράσεις αναλόγως.

Υπάρχει και μια μερίδα που υποστηρίζει ότι πρέπει να προλαβαίνεις κάθε κλάμα του μωρού σου, και να το παρηγορείς άμεσα, θηλάζοντας ή με άλλους τρόπους, αγκαλιά κα σωματική επαφή, κάθε στιγμή, κάθε ώρα, χωρίς σταματημό. Ότι η μόνιμη σου παρουσία θα δημιουργήσει ένα παιδί με αυτοπεποίθηση. Φαντάζομαι όμως ότι αν ήσουν αυτής της κοσμοθεωρίας δεν θα έστελνες αυτή την ερώτηση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News