Σε μέρες που οι καλές ειδήσεις είναι δυσεύρετες και γύρω μας τα περιστατικά βίας, ο φόβος και η αδικία μοιάζουν να κερδίζουν έδαφος, τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων είναι αναγκαία περισσότερο από ποτέ.
Σε αυτή τη μάχη για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο, οι γυναίκες από τη Βραζιλία μέχρι το Μπαγκλαντές, έχουν ιδιαίτερο ρόλο. Παλεύουν για το δικαίωμά τους στη ζωή, την ελευθερία, την εκπαίδευση, την ιδιοκτησία και συχνά δεν καταφέρνουν μόνο να αλλάξουν τη δική τους ζωή αλλά και τη ζωή της κοινότητας που ζουν.
Η Um από την Παλαιστίνη
H Um μένει σε ένα χωριό της Δυτικής Όχθης μαζί με τον σύζυγό της, τους τρεις γιους της και τις οικογένειές τους. Έχει χάσει ένα γιο, ενώ για πολλά χρόνια ο δεύτερος γιος της κρατείτο στις φυλακές του Ισραήλ.
Παρά την καθημερινή καταπίεση και καταπάτηση των δικαιωμάτων που υφίσταται από τις κατοχικές δυνάμεις του Ισραήλ, συνεχίζει απτόητη να μάχεται για την ελευθερία της χώρας της. Εκεί η ActionAid υποστηρίζει την εκπαίδευση των γυναικών και τις παρακινεί να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που τους αποφέρουν κάποιο εισόδημα αλλά να έχουν πιο ενεργό ρόλο στις οικογένειες και τις κοινότητές τους. Η Um ξεκινάει τη μέρα της φτιάχνοντας πιτάκια για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου και μπορεί να τελειώνει με μία ειρηνική πορεία κοντά στο ισραηλινό τείχος.
Η Lucy από την Ουγκάντα
Ο άντρας της Lucy, μετά από 18 χρόνια έγγαμου βίου και εφτά παιδιά, αποφάσισε μία μέρα να την πετάξει έξω από το σπίτι τους και να τερματίσει τον γάμο τους. Είχε βρει άλλη γυναίκα και θεωρούσε τη Lucy πια πολύ μεγάλη για εκείνον.
Μην έχοντας πού να πάει η 44χρονη γυναίκα αναγκάστηκε να παραμείνει στο σπίτι και να ανέχεται τη βία του συζύγου της αλλά και της νέας του γυναίκας. Μια μέρα σε ένα τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό έμαθε για την ActionAid. Απευθύνθηκε στην οργάνωση και μαζί έφεραν την υπόθεσή της στα δικαστήρια. Η Δικαιοσύνη αποφάσισε ότι η Lucy έχει το ίδιο δικαίωμα με τον πρώην άνδρα της στην οικογενειακή περιουσία. Από τότε μένει μόνη της, καλλιεργεί τα λαχανικά της και έχει καταφέρει να στείλει τα παιδιά της στο σχολείο. «Αν κοιτάξετε τις παλιές μου φωτογραφίες δεν θα με αναγνωρίσετε. Φορούσα στο πρόσωπό μου όλα μου τα προβλήματα». Σήμερα το χαμόγελο σπάνια φεύγει από τα χείλη της.
Η Ganga από το Μπαγκλαντές
Το 1995, η Ganga πήγαινε για επίσκεψη σε μία συνάδελφό της, όταν ένας άνδρας προσπάθησε να την απαγάγει. Αντιστάθηκε και κατάφερε να ξεφύγει, ο άνδρας όμως πρόλαβε να της πετάξει οξύ στο πρόσωπο. Η γυναίκα πέρασε αρκετούς μήνες στο νοσοκομείο. Όταν πήγε σπίτι της, ήταν τόσο αλλαγμένη, που η ίδια της η κόρη δεν μπορούσε να την αναγνωρίσει.
Ο άνδρας συνελήφθη και προσπάθησε να τη δωροδοκήσει με 730 λίρες για να μην τον πάει στα δικαστήρια. Η Ganga αρνήθηκε αλλά ο δράστης κατάφερε να ξεφύγει στην Ινδία. Η ίδια έλαβε ψυχολογική υποστήριξη από την ActionAid «χτίζοντας» σταδιακά ξανά τη ζωή της. Το 2017 πήρε μέρος σε μία εναλλακτική πασαρέλα που πραγματοποίησε η οργάνωση στη Βρετανία με γυναίκες που έχουν υποστεί βία εξαιτίας του φύλου τους και οι οποίες όχι απλώς δεν φοβήθηκαν αλλά συνέχισαν να αντιστέκονται σε όσους θέλησαν να καταπατήσουν τα δικαιώματά τους.
Η Rebeca από τη Μοζαμβίκη
Η Rebeca έχει πέσει θύμα αρπαγής γης. Αγρότισσα η ίδια, είδε μια εταιρία βιοκαυσίμων να της παίρνει τη γη, χάνοντας το μόνο μέσο επιβίωσης που είχε για να μεγαλώσει τα τρία παιδιά της.
Δεν το έβαλε όμως κάτω, παρά την ελάχιστη εκπαίδευση που είχε και με την υποστήριξη της ActionAid έγινε παραδικαστική σύμβουλος, έμαθε τη νομοθεσία της χώρας της και ανέλαβε δράση. Κατάφερε να πάρει πίσω τη γη της αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Έφτασε μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο για να θέσει το ζήτημα πολλών άλλων περιπτώσεων αρπαγής γης στο χωριό της και να υπενθυμίσει στις κυβερνήσεις ότι είναι υπόλογοι στους πολίτες τους.
Η Clodine από τη Ρουάντα
Το 1994 η 13χρονη τότε Clodine βίωσε τη γενοκτονία της Ρουάντας, την εκτέλεση του πατέρα της αλλά και τον θάνατο της αδερφής της. Δύο χρόνια μετά, αναγκάστηκε να παντρευτεί τον 60χρονο σύζυγο της αδερφής της, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα πέθανε από AIDS, αφήνοντάς την με 4 παιδιά.
Η Clodine σήμερα είναι 38 ετών και με τη βοήθεια της ActionAid έγινε μέλος ενός συνεταιρισμού που ασχολείται με την καλλιέργεια και πώληση λαχανικών. Έλαβε υποστήριξη και εκπαίδευση σχετικά με τα δικαιώματά της ως γυναίκα και πλέον έχει καταφέρει να έχει το δικό της εισόδημα.
Η Qamar από το Αφγανιστάν
Όταν η Qamar ήταν 13 ετών o πατέρας της την πούλησε σε έναν άγνωστο, 23 χρόνια μεγαλύτερό της. Στο χωριό της, όπως και σε πολλά χωριά του Αφγανιστάν τα κορίτσια δεν είχαν κανένα δικαίωμα και ούτε που τολμούσαν να ρωτήσουν το γιατί έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Όταν η κόρη της Qamar έγινε 15, ο άνδρας της προσπάθησε να κάνει ότι και ο πατέρας της αλλά δεν του το επέτρεψε.
Μίλησε σε φίλους, συγγενείς, γείτονες. Στο τέλος ζήτησε υποστήριξη από την ΑctionAid, η οποία την συμβούλεψε να μιλήσει στον αρχηγό του χωριού, αλλά και σε όλη την κοινότητα. Ανάμεσά τους και ο μελλοντικός γαμπρός, ο οποίος κατάλαβε ότι η νύφη δεν ήταν σε νόμιμη ηλικία γάμου και δεν ήθελε και να τον παντρευτεί. Η Qamar, σίγουρη πια, παλεύει ώστε οι γυναίκες να γράφουν μόνες τους την ιστορία τους.
Η Sebastiana Maria dos Prazeres από τη Βραζιλία
Η Sebastiana ζει σε μια από τις πιο φτωχές γειτονιές της πόλης Ρεσίφε της Βραζιλίας. Στη γειτονιά της οι βασικές πρακτικές υγιεινής εκλείπουν και η συλλογή των σκουπιδιών είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα. Παρά τις υποσχέσεις των τοπικών αρχών, τα σκουπίδια στους δρόμους σχηματίζουν βουνά απειλώντας την υγιεινή των κατοίκων.
Η Sebastiana, μαζί με άλλους κατοίκους, αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε σεμινάριο της ActionAid για τη διαχείριση των αποβλήτων αλλά και να κινητοποιηθούν συλλογικά για να διεκδικήσουν όσα είχαν υποχρέωση να τους παρέχουν οι αρχές. Έτσι κατάφεραν να κάνουν το απορριμματοφόρο του δήμου να περνάει μέσα από τους δρόμους της γειτονιάς τους. Αυτό σημαίνει ότι πια δεν χρειάζεται να καίνε τα σκουπίδια τους και να αναπνέουν τον μολυσμένο αέρα. Ήταν μία μικρή νίκη της κοινότητας που τους άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο.
Σε όλες τις περιπτώσεις, η ActionAid ως μία διεθνής οργάνωση που δραστηριοποιείται κατά της φτώχειας και της αδικίας, υποστήριξε τις πρωταγωνίστριες στον αγώνα τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια και έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο για όλους! Φέτος το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης συμπληρώνει 20 χρόνια και μας καλεί να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές ενός καλύτερου κόσμου. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
