O φεμινισμός βγαίνει στους δρόμους και ταξιδεύει με το γυναικείο περιοδικό Unearth Women. Η τριμηνιαία έκδοση συνιδρύθηκε από την αρχισυντάκτρια Nikki Vargas, ταξιδιωτική blogger με έδρα τη Νέα Υόρκη, η οποία πιστεύει πως οι ταξιδιωτικές δημοσιεύσεις συχνά αγνοούν τις γυναίκες, τόσο ως αρθρογράφους όσο και ως υποκείμενα. Διαθέσιμο σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, η έκδοση συνδυάζει την κάλυψη των γυναικείων ζητημάτων παγκοσμίως, όπως οι πρόσφυγες Rohingya στη Μyanmar, καθώς και την προβολή των προφίλ αντικομφορμιστικών ταξιδιωτικών βιομηχανιών, όπως μιας γυναίκας ξεναγού στο Ιράν. Το περιοδικό δημοσιεύει εικόνες και άρθρα με πιο παραδοσιακούς προορισμούς και οδηγούς πόλεων που αναδεικνύουν γυναικείες επιχειρήσεις.
Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από συνέντευξη της Vargas στην εφημερίδα New York Times:
Γιατί χρειάζεται να υπάρχει το Unearth Women στα περίπτερα;
Ο γυναικείος πληθυσμός είναι μια υπολογίσιμη δύναμη που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από τους ταξιδιωτικούς οργανισμούς. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 85% των αποφάσεων για την κατανάλωση ταξιδιών και την αγορά ταξιδιωτικών προϊόντων. Οι περισσότερες εταιρίες αυτή τη στιγμή από την Intrepid Travel μέχρι τη REI, προσφέρουν ως απάντηση, περιηγήσεις και ταξίδια αποκλειστικά για γυναίκες. Ωστόσο τα περισσότερα ταξιδιωτικά μέσα ενημέρωσης (ηλεκτρονικές εφημερίδες, social media) καθώς και οι τουριστικές επιχειρήσεις, ιδρύονται ή εκδίδονται από άντρες. Όταν το ταξιδιωτικό περιεχόμενο απευθύνεται με τον ίδιο τρόπο και στα δύο φύλα, πιστεύουμε πως υπάρχει μια χαμένη ευκαιρία εκεί. Προσπαθούμε να έχουμε πρακτικούς οδηγούς για τις γυναίκες, να διευκολύνουμε το ταξίδι τους, ενώ παράλληλα επιδιώκουμε να φωτίσουμε αθέατες ιστορίες γυναικών, δημοσιοποιώντας τες. Η Unearth Women κατα κύριο λόγο μια γιορτή των γυναικών.
Έχετε αναφέρει πως αντιμετωπίσατε δυσκολίες στην εύρεση διαφορετικών εικόνων γυναικών για την εικονογράφηση των άρθρων σας. Πώς σας κινητοποίησε αυτό;
Οι γυναίκες στις ταξιδιωτικές διαφημίσεις και τα social media τείνουν να απεικονίζονται με ένα συγκεκριμένο στυλ, από συγκεκριμένη φυλή και με συγκεκριμένο σωματότυπο. Όλο αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δεν απευθύνεται σε πραγματικές γυναίκες. Δημιουργεί την αίσθηση ότι όλες οι γυναίκες που ταξιδεύουν είναι ξανθές, λευκές, νέες, αδύνατες. Εμείς καλούμε τις γυναίκες να μοιραστούν αρετουσάριστες φωτογραφίες τους από τα ταξίδια τους. Η ανταπόκριση είναι πολύ μεγάλη. Μητέρες με τα παιδιά τους στην κορυφή των βουνών μετά από καταιγίδα, τα μαλλιά τους φαίνονται αχτένιστα και εκείνες χαρούμενες. Με τις ιστορίες που δημοσιεύουμε, στοχεύουμε να καταπολεμήσουμε άμεσα τα προβλήματα με την ταξιδιωτική βιομηχανία, από τον σεξισμό μέχρι την ηλικία και την έλλειψη διαφορετικότητας.
Τι μοναδικό μπορεί να προσφέρει μια γυναίκα στην ταξιδιωτική αρθρογραφία;
Στο πρώτο τεύχος είχαμε την τιμή να δημοσιεύσουμε ένα ταξιδιωτικό δοκίμιο της Gloria Steinem για τα πρώτα της ταξίδια στην Ινδία. Έγραψε για το πώς, ως Δυτική γυναίκα, ήταν σε θέση να έχει πρόσβαση σε πολλές πτυχές της κοινωνίας εκεί, μια δυνατότητα που οι άντρες ομόλογοι δεν έχουν. Μπορούσε να μιλάει με τους άντρες και την επόμενη στιγμή να βρίσκεται στη κουζίνα και να μαγειρεύει με τις γιαγιάδες. Μέσω της σύνδεσης και της επαφής με τις γυναικές ενός πολιτισμού δίνεται η δυνατότητα για μεγαλύτερη πρόσβαση και κατανόηση του. Είναι ενδιαφέρον να μπορούν να το αποτυπώνουν αυτό γραπτώς. Οι γυναίκες κατέχουν ένα πολύ καλό επίπεδο προσβασιμότητας και συμπόνιας στο γράψιμό τους.
H έκδοση στηρίζει τις γυναίκες στους λόφους της Ταϊλάνδης που επιδιώκουν την ανεξαρτησία όπως επίσης και τις γυναίκες στην Κίνα που αναγκάζονται να παντρευτούν με τη βία. Είναι το ταξίδι εφαλτήριο για μεγαλύτερα ζητήματα;
Στην ουσία, το ταξίδι θα πρέπει να είναι ένα όχημα για μεγαλύτερα θέματα, επειδή όταν ταξιδεύουμε συνδεόμαστε με μια άλλη κουλτούρα. Ως μέρος της σύνδεσης μαθαίνεις να δέχεσαι και τα καλά και τα άσχημα. Αν για παράδειγμα επισκεφτείς την Κολομβία, ναι υπάρχουν όμορφες παραλίες, υπέροχο φαγητό και βιοποικιλότητα, αλλά αν πας και αφήσεις απέξω την πολιτική και την ιστορία, χάνεις την ουσία. Νομίζω πως η ταξιδιωτική βιομηχανία προμοτάρει με συγκεκριμένο τρόπο την εμπειρία του ταξιδιού. Εμείς προσπαθούμε να μπούμε στην πραγματικότητα, στις έντονες στιγμές, με τα καλά και τα κακά. Αυτή είναι και η μαγεία του ταξιδιού.
Σε ένα άλλο δοκίμιο η αρθρογράφος επεξεργάζεται την αυτοκτονία του πατέρα της ενώ ταξιδεύει στην Αλάσκα. Τι προσφέρει αυτή η εμπειρία σε ένα προσωπικό «ταξίδι»;
Για μένα το ταξίδι θα είναι πάντα ο θεμέλιος λίθος, όπου όταν τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται, δραπευτεύω για να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Είναι αυτές οι στιγμές, όπου δεν ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου αλλά είμαι σε θέση να βγω για λίγο έξω από αυτήν. Συνειδητοποιώ ότι είναι μια πολυτέλεια που δεν προσφέρεται σε όλους. Αλλά νομίζω, πως είτε πρόκειται για πτήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο είτε για ημερήσια εκδρομή στη φύση, υπάρχει μια πραγματική δύναμη που επιτρέπει στον εαυτό μας να βγει έξω από τη ρουτίνα και τη βολή του, να αφουγκραστεί για λίγο τις σκέψεις του. Το ταξίδι θα είναι πάντα μια πολύ αναζωογονητική εμπειρία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
