Τι κάνεις όταν ο ψυχολόγος σου αναπαράγει κλισέ;

Α μπα μου, τι κανεις οταν εχεις μεγαλη αναγκη απο ψυχολογο αλλα αυτοι στους οποιους εχεις παει αναπαραγουν κλισε και στερεοτυπα και εν ολιγοις δε σε βοηθανε (γιατι περα απο τα κλασικα τυπου τραυματα της παιδικης ηλικιας, μπουλινγκ, αρρωστια, ανεργια κλπ, τα αλλα θεματα φαινεται οτι δεν τα εχουν ερευνησει και αναλυσει ουτε μεσα τους και αρα δε μπορουν να σε βοηθησουν)? Οταν πας να ακουσεις κατι που θα σε βοηθησει εστω και σε ελαχιστοτατο βαθμο και φευγοντας νιωθεις ενα κενο επειδη αυτα που ακουσες ηταν ο,τι πιο τυποποιημενο και κλισε μπορει να ακουσεις απο ψυχολογο? Η ψυχολογος της στηλης, η Φενια, εχει προτεινει οτι ειναι καλυτεροι οι ψυχαναλυτες, αλλα με δυσπροσιτο κοστος. Προτεινε ομως να δοκιμασουμε και εκπαιδευομενους ψυχαναλυτες σχολων ψυχαναλυσης. Ε λοιπον δε μπορω να βρω εκπαιδευομενους στο ιντερνετ, βρισκω μονο κανονικους ψυχοθεραπευτες με τη βουλα, αρα και πολυ ακριβους. Πχ ειχα θιξει ενα θεμα που αφορα τη γκει σχεση μου και το οποιο ειναι παντελως ομοιο και σε στρειτ ζευγαρια (βασικα δεν παιζει κανενα ρολο αν το ζευγαρι ειναι γκει η οχι) και η ψυχολογος επεμενε να με ρωταει αν ειμαι ενταξει με τον προσανατολισμο μου, με τον οποιο ειμαι πληρως καλα απο πολυ μικρη και ειχα και υποστηρικτικη οικογενεια σ αυτο και περιβαλλον και γενικα ειμαι πολυ ανετη σ αυτο το θεμα. Η αλλη στο ασχετο να λεει ‘δε μπορει να εισαι μπαι, θα εισαι ή γκει ή στρειτ, οταν δηλωνει καποιος μπαι κρυβει ανασφαλειες”, και χαριτωμενες ατακουλες τυπου ‘εμεις οι γυναικες εχουμε και ενα παραπανω θεμα με την εμφανιση μας, δε νομιζεις”? Πραγματικα τωρα που τα θυμαμαι ειμαι εξω φρενων. Ειχα μεγαλη αναγκη απο ψυχολογο παλιοτερα και επεσα δυστυχως σε πεντε ή εξι απανωτους ασχετους, και η μονη ψυχοθεραπεια μετα απο ολο αυτο ηταν η στηλη σου. Αυτη με βοηθησε ουσιαστικα. Δε λεω, καποιοι βοηθιουνται…αλλα μερικοι δεν εχουν ψαχτει και καθολου μονοι τους και δεν εχουν αυτογνωσια οποτε και το αυτονοητο να τους πει ενας ειδικος θα τον θεωρησουν θεο. Αλλα ρε συ Α μπα μου, οταν ξερεις οτι εσυ εχεις μια ολοκληρωμενη προσωπικοτητα, εχεις αυτογνωσια, ξερεις γιατι κανεις μερικα πραγματα και απο πού πηγαζουν οι συμπεριφορες σου και τελος παντων εχεις πιο σφαιρικη αντιληψη σε σχεση με τον εντελως μεσο-μεσο ορο της ηλικιας σου (ειλικρινα δεν το λεω για να ψωνιστω, μην πυροβολειτε, το λεω γιατι οντως εχω αναπτυξει το μυαλο μου τοσα χρονια με διαβασμα, και πολλα αλλα ερεθισματα και ειμαι περηφανη γι αυτο). Εγω θελω να θαυμαζω τον ψυχολογο, να με παει ενα τσακ παρακατω οταν εχω σκαλωσει σε ενα θεμα, οχι να μου αναπαραγει κλισε και να φευγω εκνευρισμενη στο τελος. Τι στο καλο κανεις λοιπον? Δοκιμαζεις ξανα ρισκαροντας παλι και οικονομικα και ψυχολογικα ( δεν ειμαι σε φαση για πειραματισμους παλι, περναω μια πολυ δυσκολη περιοδο και αν ακουσω παλι κλισε θα με ριξει ακομη περισσοτερο) ή προσπαθεις μονος σου? Το ξερω οτι υπαρχουν εξαιρετικοι ψυχολογοι και κατα πασα πιθανοτητα μιλαω αλαζονικα, αλλα μιλαω απο τη μεχρι τωρα εμπειρια μου, που υπηρξε απογοητευτικη…Επειδη δυστυχως δε μενω στην Αμερικη ή στην Αγγλια ή τελος παντων σε μια χωρα με ποικιλια στις ειδικοτητες ή τελος παντων με εφεση σε πιο πρωτοποριακες μεθοδους ψυχαναλυσης, πρεπει να βρω ο,τι βρω εδω, δεν περιμενω να ακουσω και τις τρομερες ιδεες που δεν εχω ξανακουσει ποτε, αλλα οχι και τοσα κλισε…Να σημειωσω πως φυσικα και κοιταζω βιογραφικα πριν παω και το γενικοτερο προφιλ, δεν παω στον πρωτο τυχοντα και μετα γκρινιαζω. Απελπισια (και ολιγη αφραγκια μαζι)…

Θίγεις ένα πολύ σημαντικό ζήτημα και θα ήταν αλαζονικό, εκ μέρους μου αυτή τη φορά, να σου πω πως κάτι δεν κατάλαβες καλά, πως έπρεπε να δώσεις περισσότερες ευκαιρίες, πως μερικές φορές η ψυχοθεραπεία λειτουργεί με τρόπους που δεν μας είναι αντιληπτοί (παρόλο που το τελευταίο ισχύει πολλές φορές).

Δυστυχώς στην Ελλάδα ένας νέος ψυχολόγος μπορεί να λάβει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος με το που πάρει το βασικό του πτυχίο. Φυσικά δεν γίνεται, δεν είναι εφικτό να ασκήσεις το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή έτσι. Πολλοί όμως το κάνουν. Αυτή είναι η πρώτη πληγή του συστήματος. Η δεύτερη, σημαντική για μένα, είναι πως πάρα πολλοί δεν κάνουν οι ίδιοι θεραπεία ή κάνουν σε βραχεία διάρκεια. Καλώς ή κακώς, στην πράξη ένας ψυχολόγος πρέπει να έχει ένα πάρα πολύ καλό κεφάλαιο ξεκινώντας τις σπουδές του, οι οποίες δεν ολοκληρώνονται τόσο ακαδημαϊκά, όσο στην πράξη, στις θεραπείες και στις εποπτείες του. Φυσικά η συνεχής μελέτη είναι απαραίτητη, αλλά για μένα δεν είναι η ουσία.

Και στην ΕΨΕ  και στην ΕΕΨΨ  υπάρχει ψυχανάλυση χαμηλού κόστους, αλλά όταν μιλάμε για ψυχανάλυση χαμηλού κόστους, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι κοστίζει περίπου όσο μία ακριβή ψυχοθεραπεία, γιατί οι συνεδρίες γίνονται 4 φορές τη βδομάδα.

Θα σου πρότεινα να ρωτήσεις γνωστούς και φίλους και να μην ψάχνεις μέσω των μεγάλων βιογραφικών. Θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις όσες φορές χρειάζεται ώστε να βρεις αυτό που θεωρείς πως σου ταιριάζει, αυτό πάνω κάτω νομίζω το καταλαβαίνει κανείς από τις πρώτες 2-3 συνεδρίες. Και το πιο σημαντικό, το πιο ουσιαστικό, στο αφήνω για το τέλος. Κάθε φορά που κάτι δεν σου αρέσει σε αυτό που σου λέει ο θεραπευτής σου, πες του το. Πες του το, σαν να ήταν δικός σου άνθρωπος. Πες του «μα αυτό που μου λέτε τώρα είναι ανήκουστο, παράλογο, δεν με καλύπτει, πως σας ήρθε», αν σου φαίνεται ανήκουστο, παράλογο, αν δεν σε καλύπτει. Προκάλεσε τη σχέση σας και την υποτιθέμενη αυθεντία του. Η θεραπεία είναι πρωτίστως η σχέση που κάνεις με τον θεραπευτή και δευτερευόντως οι μεγάλες κουβέντες και τα σωστά λόγια.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News