Αγαπητή α μπα, Μένω και εργάζομαι Σουηδία κι έχω πρόβλημα με ένα ντόπιο συνάδελφο. Το προβλημά μου είναι ότι με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και παρατηρεί το σώμα μου κάθε φορά που με βλέπει. Με πιάνει αηδία. Θέλω να του την πω αλλά δεν ξέρω τι να του πω. Δε μένει πολλή ώρα το βλέμμα του πάνω του, σαν εκείνους τους εντελώς ξελιγωμένους, αλλά αρκετή για να καταλαβαίνω ότι το κάνει, και επανέρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όλες μα όλες τις φορές που μιλάμε. Ψάχνω τι να του πω και δεν βρίσκω κάτι που ναι μεν να τον βάλει στη θέση του αλλά από την άλλη να μη δείξει ότι με πειράζει, δε θέλω να φανεί δηλαδή ότι με κάνει να αισθάνομαι άβολα, ή ότι με νευριάζει, αλλά να νιώσει άσχημα αυτός ώστε να μην το ξανακάνει. Είναι από αυτούς τους θρασύδειλους τύπους και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει. Και τι θα μπορεί να διαδώσει μετά μόνος του μετά από αυτό (αν και εγώ δεν έχω πει τίποτα, ούτε σκοπεύω, σε κανέναν συνάδελφο ή μάνατζερ). Γενικά έχουμε μια τυπική συναδελφική σχέση, αν και εγώ τον αντιπαθώ. Μόνο μια φορά είχε κάνει ένα αστείο το οποίο το λες και σεξουαλική παρενόχληση, αλλά εκτός του ότι έδειξα ότι δε μου άρεσε με γκριμάτσα (και μαζεύτηκε), δεν του είπα τίποτα γιατί σκέφτηκα ότι θα μου έλεγε ότι δεν κατάλαβα καλά λόγω γλώσσας (μιλάω σουηδικά αλλά η λέξη που χρησιμοποίησε σημαίνει “τρύπα” και “κατεύθυνση” ταυτόχρονα) και ήδη μετά τη γκριμάτσα που έκανα είπε ότι εννοούσε κάτι άλλο που ταίριαζε με το δεύτερο. Εγώ δεν άλλαξα συμπεριφορά γιατί δουλεύουμε σε κάποια πρότζεκτ μαζί και είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Μπορεί να ήθελε να τσεκάρει να δει μέχρι που τον παίρνει. Από τότε δεν έχει ξαναπεί κάτι άλλο αλλά συνεχίζει να με κοιτάει με τον ίδιο τρόπο. Δε μου έχει ξανατύχει αυτό σε εργασιακό χώρο, εντός κι εκτός Ελλάδας. Πολλοί με “τσεκάρουν” την πρώτη φορά ίσως αλλά ως εκεί. Αυτός όμως δεν το κόβει και πρέπει να του το κόψω εγώ. Καμία καλή ιδέα να τον βάλω στη θέση του με το γάντι; Σκέφτηκα κάτι του τύπου “Έχω παρατηρήσει πώς με κοιτάς αλλά φαντάζομαι ότι έχεις καταλάβει ότι δε θα σε δω ποτέ ως κάτι παραπάνω από συνάδελφο”, ή κάτι πιο επιθετικό “Σταμάτα να κοιτάς το σώμα μου όταν μιλάμε γιατί θα αρχίσω να πιστεύω ότι δεν μπορώ να σε παίρνω σοβαρά για θέματα δουλειάς” Τι λες κι εσύ;
–Κολώνω λίγο 🙁
Δεν υπάρχει κανένας – λογικός – λόγος να μην καταλάβει ότι ενοχλείσαι.
Ο προσωπικός λόγος που έχεις είναι ότι μέσα σε όλα τα «μη» που σου έχουν μάθει, είναι ότι μια γυναίκα πρέπει να είναι «κυρία», και να μην είναι ποτέ δυσάρεστη. Ακόμα και σε αυτούς που την κοιτάζουν σαν κρεμασμένο αρνί για να σουβλιστεί το Πάσχα.
Σκέψου για λίγο τι θα έκανε ένας άντρας, αν ένας συνάδελφος του τον κοιτούσε έτσι σε κάθε συνάντηση, χωρίς να έχει δώσει συγκατάθεση, ή έστω σημάδια συμπάθειας. Στρέιτ ή γκέι, ή μπάι, δεν έχει σημασία. Λες να προσπαθούσε να μην γίνει δυσάρεστος;
Και όχι, δεν είναι αντίστοιχο το «αν μια γυναίκα κοιτούσε έναν άντρα έτσι», γιατί το θέμα μας εδώ, και σε αυτό το ποστ και γενικότερα, είναι ότι δεν είναι το ίδιο, γιατί υπάρχει συστημική ανισότητα. Οι άντρες έχουν την εξουσία, οι γυναίκες εξουσιάζονται. Όταν ο εξουσιαστής βρεθεί ξαφνικά στην θέση του εξουσιαζόμενου, εκεί είναι το θέμα τι γίνεται. Εκεί καταλαβαίνεις τι σημαίνει «συστημική ανισότητα».
Κολώνεις να εκφράσεις την αγανάκτηση σου για κάτι που σε κάνει να νιώθεις το λιγότερο άβολα, και δυστυχώς, σε αυτόν τον κόσμο ζούμε. Σε καταλαβαίνω. Και αναστενάζω από στενοχώρια.
Όχι μόνο πρέπει να καταλάβει την δυσφορία σου, αλλά να την νιώσει σε όλη της την έκταση και ακόμη παραπέρα, και αυτό δεν θα σε κάνει κακιά, θα σε κάνει άνθρωπο που περιφρουρεί τα όρια του. Αν μαζεύτηκε με μια γκριμάτσα, φαντάσου τι θα πάθει αν μιλήσεις επιτέλους. Δεν χρειάζεται κανένα γάντι σε αυτή την περίπτωση. Αυτό το γάντι σε έφαγε, και το συνεχίζει. Αυτός είναι ικανός να πιστεύει και ότι σου αρέσει, «αφού δεν λέει τίποτα!»
Δεν χρειάζεται να σχεδιάσεις τι να πεις, το αυθόρμητο μπορεί να είναι καλύτερο, η έκφραση της αηδίας ακόμα περισσότερο, και αν αρχίσει να λέει δεξιά αριστερά ότι τα ήθελες και μετά έγινες σκύλα, μην διανοηθείς να «φανείς υπεράνω» κλείνοντας πάλι στο στόμα γιατί θα λάμψει η αλήθεια από μόνη της, όχι, δεν θα λάμψει. Μίλα. Μίλα! Μίλα σε όλους για το τι έκανε, για το τι κάνει.
Συνιστώ να μην εξηγήσεις γιατί δεν θέλεις να σε κοιτάει έτσι. Χρειάζεται να συνοδεύεται από δικαιολογία; Δηλαδή το πρόβλημα είναι να μην υπάρχουν επιπτώσεις στη δουλειά; Αν ήταν περαστικός δηλαδή θα ήταν εντάξει; Ένα «κόφτο» για μένα είναι αρκετό, αλλά αποφάσισε τι σου ταιριάζει καλύτερα (πάντως χωρίς δικαιολόγηση).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δυστυχώς λόγου φόρτου εργασίας άργησα να διαβάσω όλη τη στήλη σημερα. Ελπίζω να δεις την απάντησή μου :Ρ Εχω ένα παρόμοιο άτομο στο περιβάλλον μου, αδερφός ενός φίλου, που τον πετυχαίνω δυστυχώς γιατί εργάζονται μαζί. Αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων θελουν τρολάρισμα και λεπτή ειρωνία, μια σοβαρή απάντηση όπως πρότειναν διάφοροι σχολιαστές μάλλον αξία μεγαλύτερη θα τους έδινε (η αποψάρα μου). Anyway, είναι καλοκαίρι, φοράω ένα φόρεμα και στέκομαι στην πόρτα κόντρα στο φως του ήλιου. Μου λέει ο γλίτσας κάτι του στυλ φεγγίζει το ρούχο σου, τα είδαμε όλα. Του απαντώ “Τάδε μου, επειδή καταλαβαίνω ότι δεν έχεις ξαναδεί γυναικείο… Διαβάστε περισσότερα »
Στο γραφείο που δούλευα προ δεκαετίας ήρθε ένας καινούριος πελάτης ο οποίος έτυχε να είναι πελάτης και του γραφίστα δίπλα με τον οποίο εκείνο το διάστημα κάναμα πάρα πολύ παρέα. Ο πελάτης από την πρώτη μέρα που ήρθε κοιτούσε το στήθος μου και γενικώς βρόμαγε γλιτσίαση. Κάποια στιγμή δε, ήρθε και από την πίσω πλευρά του γραφείου που καθόμουν εγώ για να μου δειξει κάτι. Είχα γίνει έξαλλη αλλά τον έβγαλα από κει με ήπιο τρόπο. Πάει στο φίλο μου δίπλα και τον ρωτάει “το μουνί δίπλα το πηδάει ο τάδε; (το αφεντικό μου).” Σοκ όταν μου το είπε ο… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα ‘τι κοιτάς ρε μπαγλαμά’ στα σουηδικά αρκει.
Άσχετο αλλά η φωτογραφία σήμερα δεν ‘πέτυχε’. Η εικόνα αυτή δείχνει μια κοπέλα που ενώ είναι αδύνατη ,βλέπει τον εαυτό της ως παχουλή. και θέλει να δέιξει την διαστρέβλωση της πραγματικότητας ενός ανορεξικού ατόμου. Κατα λάθος σίγουρα ,αλλά άστοχη
Αγαπητή “κωλώνω ” αν ήμουν στην θέση σου δεν θα μίλαγα καθόλου θα καθόμουν δίπλα του και θα τον κοίταζα από πάνω μέχρι κάτω με αηδιαστικό κ ειρωνικό ύφος …Μέχρι να μιλήσει αυτός πρώτος .και αν σου πει γία παράδειγμα τι με κοιτάς ? Πες του αμπα ? Σε ενοχλεί ? Ήθελα να σου δείξω πως κάνεις όλη την ώρα .. και φύγε . Το σκεπτικό μου είναι οφθαλμον αντί οφθαλμού .
Tι θα έκανα εγώ (ξέρω ότι οι περισσότερες δεν σκέφτεστε έτσι, αλλά τέσπα εγώ έτσι σκέφτομαι) Για τον Σουηδό. Παρακολουθείς το κλασσικό βιντεάκι του Ρόμπι του Ντε Νίρο από Ταξιτζή. “Αre you talking to me? Eh punk? Who the fuck are you looking at?” κλπ. youtube.com/watch?v=-QWL-FwX4t4 Το κοπιάρεις μπροστά στον καθρέφτη. Την επόμενη φορά το αναπαράγεις μπροστά του επακριβώς. Αν σου πει οτιδήποτε, εσύ απλώς quote μια ταινία έκανες. 😀 😉 Aλλά όλοι ξέρουμε τι κάνει ο Ντε Νίρο στη συνέχεια στην εν λόγω ταινία. Το μήνυμα θα το πιάσει, να’σαι σίγουρη. Eναλλακτική σκηνή για αναπαράσταση: youtube.com/watch?v=8Xjr2hnOHiM ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλη η… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλές φορές σκέφτομαι φιλογραφία όπως …I spit on your grave, το Revenge… Νέμεσις. Τώρα για να τα πω όπως ο Ντε Νιρο, που προτείνετε, νομίζω για να ειμαι και πειστική θέλει το ανάλογο μαλλί – σταθμό.
Το κορίτσι με τα τατουάζ. Αρκετά ζόρικη.
Δεν το σκέφτηκες πραγματικά πολύ αυτό, γλυκία μου ms.Shelby.
Θέλω να ξεχάσω τι προηγήθηκε της εκδίκησής της και πώς διεξήχθη η συγκεκριμένη εκδίκηση…μ’αρέσουν πολύ τα ζόρια, αλλά τραβώ γραμμή στους βιασμούς. Kι εσύ κι όλες μας (κι οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου)
Κάτι πιο αλλέγκρο, κάτι πιο άμεσο, με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στον άνθρωπο-αντίπαλο
(Ας πούμε ακόμα και το να σκοτώνεις τον άλλο του αποδίδει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από το να τον βιάζεις…πραγματικά ο βιασμός είναι το τελευταίο, τελευταίο, τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας προς τα κάτω…)
Ανέκδοτο:
«Παίρνει ένας σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και λέει -θέλω να κάνω μια αφιέρωση το «Δεν χωράς πουθενά», -«Που το αφιερώνετε?», – «Στον π*** μου».
Απάντηση:
Νομίζω πως το άσμα των Τρυπών “Κράτα το σόου μαϊμού”, είναι πολύ πιο ταιριαστό στην περίπτωσή σας…
Εγώ έχω το αντίστοιχο πρόβλημα με ένα συνεργάτη και καλό φίλο του αφεντικού μου. Με ακουμπάει συνέχεια, με πλησιάζει πολύ κοντά στο πρόσωπο αλλά το κερασάκι στην τούρτα ήταν μια μέρα που έτυχε να είμαστε οι δυο μας στο γραφείο και μου είπε ¨Ξανθό μωρό, να σου πω ένα καλό ανέκδοτο?” Για να μην είμαι αγενής δεν είπα καν ναι, ανασήκωσα τους ώμους. Και το πήρε το ποτάμι. “Παίρνει ένας σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και λέει -θέλω να κάνω μια αφιέρωση το “Δεν χωράς πουθενά”, -“Που το αφιερώνετε?”, – “Στον π*** μου” . Καταλαβαίνετε ότι έμεινα άναυδη. Δεν ήξερα τι… Διαβάστε περισσότερα »
H απάντηση “κατούρα και λίγο” δεν νομίζω ότι θα σου στοίχιζε τη δουλειά σου. Είναι απολύτως κατάλληλη για την χοντράδα που σου είπε.
(Δε μου λες, εμφανισιακά ο 45άρης είναι ο ανθρωπότυπος “συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ”; Επειδή κάτι τέτοιοι το’χουν ψωμοτύρι να λένε τέτοια αλλά κατά βάθος είναι θρασύδειλοι.)
Και το αφεντικό οφείλει να είναι ενήμερο. Ότι λέγονται απρέπειες. Δεν είναι θέμα θιξίματος. Το αναφέρεις ως ένα γεγονός και το καταχωρεί για μελλοντική χρήση. Δεν το βάζεις σε θέση δικαστή, αλλά ενήμερο πρέπει να είναι. Γι’αυτό άλλωστε είναι αφεντικό.
Είναι απ αυτούς τους αηδιαστικούς. Που αυτοαποκαλούνται τζόβενα. Και ναι ξεκάθαρα “συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ”. Ξερόλας αλλά αμόρφωτος. Με υπεβολική αυτοπεποίθηση. Σε μια εκδήλωση της εταιρείας που έτυχε να παρευρεθεί η αδερφή μου, είδε πόσο κουραστικός ήταν και του είπε “Σας παρακαλώ σταματήστε, την φέρνετε σε δύσκολη θέση, δεν το βλέπετε”. Μόλις έφυγε η αδερφή μου, πάλι τα ίδια.
Μάαααααϊστα…Κρίμας, λυπάμαι πολύ.
Νομίζω αυτοί δεν παίρνουν από ευγενικά λόγια και λογική. Αν έπαιρναν άλλωστε δεν θα ανήκαν στον ανθρωπότυπο “συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ”, σωστά;
Ίσως θα’ταν καλύτερα να τον τρολλάρεις. Χιούμορ Monty Python και Billie Crystal κι έτσι, και θα σε κοιτάει σαν χάνος επειδή αυτά τους είναι ακατανόητα.
“Ξέρετε, στην ηλικία σας, δεν ταιριάζουν τέτοιες χυδαίες εκφράσεις” ή “σεβαστείτε τα άσπρα σας μαλλιά”. Θα τον σφάξεις αναίμακτα.
Στις μεγάλες εταιρείες όχι, δεν τα διαχειρίζονται αυτά τα θέματα τα αφεντικά. Εκτός κι αν κάτι πάρει έκταση. Εννοώ ότι δεν έχουμε αντίστοιχο τμήμα. Ούτε HR. Όλα τα διαχειρίζεται το αφεντικό. Είναι μικρή εταιρεία. Ο άνθρωπος είναι φίλος του πατέρα του αφεντικού, φίλος του ίδιου του αφεντικού, έχει ελευθέρας εδώ μέσα. Πιστεύω ότι το ξέρουν αλλά δεν τους νοιάζει κιόλας. Πόλλες φορές με βάζουν να του τηλεφωνώ ή να του ζητάω κάτι γιατί “σε σένα δεν θα πει όχι” λένε.
Μου ήρθε κι άλλη ιδέα.
Παραγγέλνεις να σου τυπώσουν μπλουζάκι με μήνυμα “Like what you see? Dream on, it’s not for you.”
To φοράς την επόμενη φορά που θα τον συναντήσεις.
Επίσης μπορείς να πεις το πολύ απλό: “θέλεις/χρειάζεσαι κάτι; Γτ είδα ότι με κοίταζες κι έλεγα ότι ήθελες κατι” με ένα σοβαρά αποθαρρύνεται τονο. Αν είναι κότα, θα κάνει τουμπεκί και δε θα ξανακοιταξει. Αν δεν είναι εντελώς κότα θα απαντήσει τον πραγματικό λόγο οπότε θα απαντήσεις κι εσύ πίσω και θα ξεκαθαρίσεις ότι δεν ενδιαφέρεσαι.
Επισης μπορεις να κανεις αναφορα στο human ressources της εταιριας σου, ειναι οι πλεον καταλληλοι για τετοια ζητηματα και ειδικα στη Σουηδια που ειναι και μπροστα νομικα σ’αυτο το θεμα. Μπλιαχ ανατριχιασα με τον απαραδεκτο!