Γεια σου Λένα! Σου στέλνω γιατί οι απαντήσεις σου είναι πάντα τεκμηριωμένες με έναν τρόπο απλό, καθημερινό… Ακολουθει μια ιστορία και μετά ένα τσουναμι ερωτήσεων Είμαστε 2 αδέρφια, το ένα έτοιμο να γίνει μαμά και το άλλο μόλις έχει γινει μαμά ( το αναφέρω για να καταλάβεις ότι υπάρχει μια πολυπλοκότητα στις ζωές μας αυτόν τον καιρό) Η μαμά μας, η καλύτερη μαμά να σημειώσω, έχει φίλο, είχε φίλο μαλλον, αλλά στην ιστορία υπάρχει κ ο μπαμπάς μας, οι σχέσεις των οποίων είναι πάντα σε τεντωμένο σκοινί, παρ’ όλα αυτά, ζουν μαζί πάντα Η μαμά μόλις έμαθε ότι ο φίλος της, έχει και άλλη φίλη (κατάσταση inception) και είναι καταρρακωμενη Στο σημείο αυτό να πω ότι αυτή είναι η τρίτη σχέση της μαμάς που γνωρίζουμε και έχει την ιδια κατάληξη, πάντα τελειώνει γιατί εμφανίζεται και τρίτο πρόσωπο Έχω κρίνει την μαμά μου, την έχω καταλαβει, δικαιολογήσει και συγχωρέσει που το κάνει αυτό Αυτό που δεν μπορώ να δικαιολογήσω ειναι γιατί δεν μας προστατεψε. Δεν θα έπρεπε να ξέρουμε όσο δεμένες και αν ειμαστε. Σωστά; Δεν μπορούμε να τα αντέξουμε ολα. Να σημειώσω πως οι 2 περιπτώσεις ήταν και μέρος κάπου κάπου της ζωής μας, σαν οικογενειακοι φίλοι εννοώ. Πόσο ειρωνικό; Τα παραπάνω στα έγραψα για να βοηθήσω εμενα, αλλά ο λόγος που σου γράφω είναι για να βοηθήσω την μαμά. Πραγματικά ειναι πολύ δυστυχισμένη και δεν ξέρω τι να της πω για να την κάνω να νιώσει καλύτερα … Θέλω να βρω τον τρόπο να την κάνω πιο δυνατή γιατί δεν είναι, ειναι σαν ένα μικρό παιδί που ψάχνει την αγάπη κ την αποδοχή παντού Από συμφραζόμενα έχω καταλάβει ότι δύο φίλες που έχει, γνωρίζουν κ εκείνες, και το χειρότερο είναι πως μάλλον ξέρουν ότι κ εμείς ξέρουμε Δεν είναι τρομερό που δεν μας έχει προστατέψει, τουλάχιστον σε τρίτους; Είναι καλή ώρα να της πω τα παράπονα μου, ή θα κάνω τα πράγματα χειροτερα; Σε αυτή τη φάση τα μόνα που της λέω ειναι ότι υπάρχουν καταστάσεις στις ζωές όλων μας που έχουν περισσότερη αξία, εννοώντας τα εγγόνια φυσικά και πως να κοιτάει τον εαυτό της και να τον προσέχει, γιατί η ψυχική υγεία της ειναι πιο πάνω απο όλα τα άλλα Λέγε Λένα!
– Αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα ή κάπως έτσι
Αλήθεια, πόσες φορές ακόμα πρέπει να πούμε ότι δεν μπορεί κανείς να αλλάξει κανέναν για κανέναν λόγο;
Πόσες φορές πρέπει ακόμα να γράψω ότι για να αλλάξει κάποιος πρέπει να το θέλει, να το θέλει πάρα πολύ, και αυτό γίνεται πολύ δύσκολα, όχι πολύ συχνά, και μερικές φορές μόνο αν βιώσει απομόνωση, μοναξιά, ή κάτι άλλο πολύ απειλητικό;
Ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις τον τρόπο που αντιδράς σε κάτι; Δηλαδή τον εαυτό σου;
Δεν μπορείς να κάνεις τη μητέρα σου πιο δυνατή. Δεν μπορείς. Δεν γίνεται.
Αυτή θέλει να γίνει πιο δυνατή; Αν το θέλει, μπορείς να της συστήσεις έναν ψυχολόγο, και αν πάει, καλή δύναμη.
Και σας παρακαλώ, μην λέτε σε γυναίκες που είναι γιαγιάδες πόσο πολύ πρέπει να χαίρονται που έχουν εγγόνια και πόσο πιο σημαντικά είναι τα εγγόνια από τα προσωπικά τους θέματα. Τα παιδιά τους τα έχουν μεγαλώσει, έχουν χάσει ήδη ένα μέρος της ζωής τους μεγαλώνοντας τα, μην τους λέτε ότι κάνουν κάποιο λάθος αν δεν αρχίσουν από την αρχή το ίδιο βιολί. Να βλέπουν τα εγγόνια όταν είναι ταϊσμένα και κοιμισμένα για να παίζουν μαζί τους, ναι. Να ξαναγίνουν μάνες για αυτά, όχι. Αυτό δεν γίνεται. Και μην τους το λέτε σα να είναι κάτι που τους έχει διαφύγει. Τα παιδιά σου είναι πιο σημαντικά για σένα. Η μητέρα σου προφανώς αναζητάει κάτι στη ζωή της εδώ και πολλά χρόνια, και δεν το έχει βρει, και αυτό είναι το πιο σημαντικό για αυτή.
Η ψυχική της υγεία δεν θα έρθει αν σταματήσει να ψάχνει την αγάπη και την αποδοχή. Σαν πολύ εύκολα έβγαλες τον πατέρα σου απ’ έξω. Είναι μάλλον αρκετά περίπλοκα τα πράγματα, αλλά δεν είναι και δική σου δουλειά να τα λύσεις. Επικεντρώσου στην σχέση που έχεις μαζί της. Όταν σου λέει κάτι που δεν θέλεις να ακούσεις, μπορείς να την σταματάς. Μπορείς να δοκιμάσεις να την δεχτείς όπως είναι, αφού λες ότι ως μαμά είναι τέλεια. Αλλιώς, δοκίμασε να της πεις μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσει να μιλάει σε κάποιον που θέλει να ακούσει αυτά που θέλει να πει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όταν κάνεις παιδί, χάνεις ένα μέρος του εαυτού σου. Της ζωής σου. Μπορεί να το θέλεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και να το λατρεύεις μέχρι θανάτου, αλλά το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα. Μην τρομάζετε τόσο πολύ παιδιά 🙂 Δεν είναι μόνο ατελείωτη ευτυχία τα παιδιά, και ναι, οι μαμάδες σας έχασαν μέρος της ζωής τους για να σας μεγαλώσουν. Το έκαναν επειδή το ήθελαν, ελπίζω. Φυσικά και δεν ακυρώνεται η επιλογή τους εφόσον το ήθελαν. Τώρα πώς θέλετε να περιγράψουμε αυτή την απώλεια, χάνεις μέρος του εαυτού, μέρος της ζωής σου, χάνεις “πράγματα”,… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα κατάλαβα τι εννοείς! Ευχαριστώ για την επεξήγηση. Επειδή παραπάνω ειπώθηκε κάτι για ζωάρα, κατάλαβα ακριβώς αυτό: ταξίδια και μπαρότσαρκες. Το χάσιμο της προηγούμενης ταυτότηας όποια κι αν είναι αυτή. Φυσικά συμφωνώ ότι χάνεις ένα μέρος του εαυτού σου, γιατί ζει έξω από σένα. ΥΓ. Λένα, σε συστήνω στους φοιτητές μου! Στο επόμενο syllabus θα σε βάλω στα υποχρεωτικά διαβάσματα μου φαίνεται!
Τα ταξίδια και οι μπαρότσαρκες μπορεί να είναι για κάποια σημαντικά και να είναι σημαντική η απώλεια τους. Δεν εννοούσα αυτή την απώλεια, εννοώντας ότι δεν εννοούσα μόνο αυτή την απώλεια. Χάνεις τον εαυτό σου όπως τον ήξερες.
Εγώ μίλησα για ζωάρα.
Καμία σχέση ζωάρα = ταξίδια και μπαρότσαρκες. Ειδικά οι μπαρότσαρκες δεν μου χρειάστηκαν ποτέ.
Ζωάρα είναι και η ξάπλα με βιβλίο ή τηλεόραση, ή να φτιάχνεις ένα παζλ από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να κινδυνεύει να σου το πατήσει κανείς.
“Από συμφραζόμενα έχω καταλάβει ότι δύο φίλες που έχει, γνωρίζουν κ εκείνες, και το χειρότερο είναι πως μάλλον ξέρουν ότι κ εμείς ξέρουμε Δεν είναι τρομερό που δεν μας έχει προστατέψει, τουλάχιστον σε τρίτους;” Οτι δηλαδή εσύ τώρα αγχώνεσαι ότι θα σας συζητάει η γειτονιά. Μόλις έγινες μητέρα. Και θεία. Και η μαμά σου ειναι θλιμμένη. Και το βασικό σας μέλημα το βρίσκεις εκει. Μάλιστα. Αν δεν θέλεις να μαθαίνεις τα γκομενικα της μαμάς σου είναι δικαίωμά σου και μπορείς να της το ζητήσεις. Κατα τ άλλα η γυναίκα έχει δικαίωμα να αισθάνεται όπως θέλει για την απώλεια ενός συντρόφου,… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό το σημείο ήθελα να σχολιάσω κι εγώ! Να την προστατέψει από τρίτους? Λες και εξέθεσε τίποτα ευαίσθητα προσωπικά της δεδομένα? Εδώ η μάνα της είναι χάλια κι αυτή τη νοιάζει αν θα πέσει στα μάτια της φίλης ότι ξέρει και τι? και την καλύπτει? ότι η μάνα δεν είναι απλώς ξεδιάντροπη να έχει γκόμενο και να ασχολείται μαζί του αντί με τα εγγόνια της, αλλά είναι μια μέγκα-ξεδιάντροπη που τα λέει και στις κόρες της τα ρεζιλίκια της?
Δηλαδή πραγματικά, με εκνέυρισε τόσος μικροαστισμός.
Η μάνα της είναι ακόμα παντρεμένη και λέει στις κόρες της για τους γκόμενους που έχει, αναγκάζοντάς τες να συμμετέχουν στο ψέμα απέναντι στον πατέρα τους. Και έχει πει και στις φίλες της για τα γκομενικά και ότι οι κόρες ξέρουν. Λογικό μου φαίνεται να την ενοχλεί να δίνει η μάνα της σε άλλους την εντύπωση ότι δουλεύουν όλες μαζί τον πατέρα της, από τη στιγμή που δεν το κάνει επειδή θέλει, αλλά για να μην την προδώσει. Σου λέει, εσύ με βάζεις με το ζόρι να σου κάνω πλάτες, αλλά κατά τα άλλα με δίνεις στους παραέξω;
Κοντράριος,
Δεν λέει πουθενά στο κείμενο ότι λένε ψέματα ή “δουλεύουν όλες μαζί τον πατέρα”. Ο χαρακτήρας της μάνας έχει σκιαγραφηθεί ως πολύ συναισθηματικός και εκδηλωτικός, κατά συνέπεια, ο πατέρας πρέπει να γνωρίζει, γι’ αυτό και οι σχέσεις είναι τεταμένες.
Έχεις δίκιο, η μητέρα σου δεν έχει καμία δικαιολογία να φορτώνει τα παιδιά της με το βάρος των δικών της αποτυχημένων επιλογών.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να την προτρέψεις να πάει σε ψυχολόγο, δεν μπορείτε και δεν πρέπει να αναλαμβάνετε αυτόν το ρόλο εσύ και η αδερφή σου.
Το να λες, Λενα, οτι οι γιαγιαδες εχουν χασει ενα μερος της ζωης τους μεγαλωνοντας τα παιδια τους δεν ακυρωνει την επιλογη ενος ανθρωπου να γινει γονιος; Γιατι να πρεπει να “χανεις” οταν μεγαλωνεις παιδι;
Νομίζω ότι το εξέφρασε έτσι για να υπογραμμίσει κάτι πολύ συγκεκριμένο σε αυτή την πολύ συγκεκριμένη ερώτηση.
Σε γενικες γραμμες θα πρεπει καποια στιγμη οι γονεις μας να κανουν τη ζωη τους και να μην τους φορτωνομαστε αλλα δεν παυει ποτε ο ρολος τους… δεν ειναι δυνατον ενα παιδι , ανεξαρτητου ηλικιας, να κανει πλατης για την εξωσυζυγικη σχεση του γονεα.
Εφοσον ειναι ακομη παντρεμενοι οι γονεις ας λυσουν μονοι τους τα οποια θεματα εχουν.
Αυτός ο γάμος μόνο σαν ντεκόρ αναφέρεται βρε παιδιά, δεν γράφει πουθενά ότι ο πατέρας διεκδικεί ρόλο συζύγου αντίθετα λέει πως συνεχίζουν να μένουν μαζί ενώ είναι χρόνια χωρισμένοι. Δεν ξεκαθαρίζει αν ο πατέρας γνωρίζει ή όχι αλλά είναι δυνατόν στο ίδιο σπίτι και να μην βλέπει τι γίνεται? Γενικά πάντως το πρόβλημα δεν φαίνεται να είναι ο πατέρας, η απιστία και ο γάμος αλλά η ξεμυαλισμένη μάνα που στην ηλικία της θέλει και γκόμενους αντί να λέει δόξα τω θεώ που πάντρεψα τις κορούλες μου κι έχω τα εγγονάκια μου. Κι επίσης είναι σαν να φοβάται η κόρη πως… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά, βρίσκω πολύ άσχημο που θεωρείς ότι οι συνθήκες της δικής σου ζωής έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από την προσωπική ζωή της μητέρας σου. Από που και ως που τα εγγόνια και η ανατροφή τους πρέπει να είναι το επίκεντρο της ζωής της; Δεν λέω πως δεν είναι σημαντικό ως γεγονός, αλλά γιατί βάζεις στην άκρη όλα τα υπόλοιπα και την βλέπεις μόνο ως την γιαγιά που έχει την υποχρέωση να σου μεγαλώσει τα παιδιά και να βρίσκει χαρά μόνο μέσω αυτών; Είναι και εκείνη άνθρωπος και -ω! τι σοκ!- έχει δικαιώματα, αγωνίες, ανασφάλειες και κ@ύλες! Επίσης, ήθελε σε κάποιον να… Διαβάστε περισσότερα »
Eπειδή το ageism είναι ο τελευταίος -ισμός που δεν λέει να καταπέσει. Επειδή θεωρείται κοινωνικώς ότι από μια ηλικία και πάνω ο άνθρωπος “κλείνει” ερωτικά και πρέπει να αφοσιωθεί αλλού. Ξεχνάνε ότι ο έρωτας είναι ζωή κι όποιος τον εγκαταλείπει (με κάποια μορφή, όχι απαραιτήτως την συγκεκριμένη) πεθαίνει.
Σωστά, Καραβάν! Το βλέπω και στην δική μου μητέρα τώρα πια… Όταν ήμουν μικρή, πίστευα πως είναι δυνατή, άτρωτη, αψεγάδιαστη. Κυρίως, γιατί εκείνη μου έδινε αυτήν την εικόνα. Ήθελε να είναι υπεράνθρωπος, να είναι πάντα δίπλα στα παιδιά της και να μπορεί να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες τους! Τώρα που έχω μεγαλώσει και εγώ αλλά και εκείνη, όχι μόνο βλέπω πόσο εξαντλητικό ήταν αυτό αλλά πόσο ανάγκη έχει πλέον να κάνει πράγματα για τον εαυτό της. Πράγματα τα οποία πολλές φορές έβαλε στο περιθώριο διότι θεωρούσε ότι οι προτεραιότητες των παιδιών της ήταν πιο σημαντικές. Κάθε γυναίκα δεν είναι μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά δεν πρέπει να αναλαμβάνουν το ρόλο του γονέα. Σε αυτό είμαι κάθετη. Η μητέρα, με την ανεύθυνη συμπεριφορά της, φόρτωσε τα παιδιά της από μικρή (απ΄ότι κατάλαβα) ηλικία με ευθύνες που δεν τους αναλογούσαν. Το να πλησιάσει τη μητέρα της και να της κάνει την ψυχολόγο δεν νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να επωμιστεί η κόρη. Τώρα για τα εγγόνια και την ανατροφή, συμφωνώ. Στην Ελλάδα έχουμε την εντύπωση ότι ο ρόλος της “Αγίας Μητέρας” πρέπει να μας ακολουθεί μια ζωή. Όχι, η κοπέλα μεγάλωσε, αποφάσισε να κάνει δική της οικογένεια και πρέπει να αναλάβει… Διαβάστε περισσότερα »
11/10 φορές συμφωνώ με τη Λένα. Κι όταν νομίζω ότι διαφωνώ, το επεργάζομαι καλύτερα και βλέπω ότι τελικά συμφωνώ! Στην προκειμένη περίπτωση, ενώ φυσικά συμφωνώ ότι η γιαγιά δεν είναι και δεν πρέπει να είναι σε ρόλο μάνας, διαβάζοντας το “έχουν χάσει ήδη ένα μέρος της ζωής τους μεγαλώνοντας τα, μην τους λέτε ότι κάνουν κάποιο λάθος αν δεν αρχίσουν από την αρχή το ίδιο βιολί” κάπως ξαφνιάστηκα. Η μητέρα μου θεωρεί ότι έχει χάσει ένα μέρος της ζωής της μεγαλώνοντάς με; Χάσει;! Και η διαδικασία του μεγαλώματος ενός παιδιού που η ίδια διάλεξες να φέρεις στον κόσμο (ελπίζω!) είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι είναι επιλογή μιας γυναίκας το να κάνει παιδιά δεν αναιρεί το ότι χάνει πράγματα απ’τη ζωή της και αντίστροφα (το ότι χάνει πράγματα δεν αναιρεί το ότι ήταν επιλογή της). Ναι, και η δική σου και ολονων μας οι μητέρες έχασαν κάποια πράγματα μεγαλωνοντας μας, είναι το τίμημα για κάθε απόφαση που παίρνουμε στη ζωή μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μας ήθελαν. Πολύ φυσικό όμως να έχουν την ανάγκη να αναπληρώσουν ό, τι μπορούν όταν τα παιδιά τους πια δε θα τις έχουν ανάγκη.
Με τη διαφορά ότι το κομμάτι που σχολίασα δεν γράφει ΄έχασαν κάποια πράγματα΄ όπως λες (το οποίο είναι προφανές και σωστό) αλλά έχασαν μέρος της ζωής τους. Προφανώς αντιλαμβάνομαι ότι κάθε επιλογή έχει και τίμημα. Αυτή η αίσθηση της χαμένης ζωής είναι που με ξάφνιασε.
Ίδια ζωάρα κάνει μία μαμά δύο-τριών παιδιών από μία γυναίκα που δεν έχει κάνει παιδιά; (Εκτός αν έχει δυο-τρεις νταντάδες full time.)
Επιλογή-ξεεπιλογή, η ουσία παραμένει. Εδώ δεν τίθεται ως αντικίνητρο για τεκνοποίηση, είναι μια απλή διαπίστωση. Η αλήθεια πονάει μόνο όταν δεν θέλεις να την αποδεχθείς.
Βοήθησέ με να καταλάβω τι εννοείς, αν θέλεις. Δηλαδή ‘ζωάρα΄ (όπως την ορίζει ο καθένας, γιατί φαντάζομαι ότι συμφωνείς ότι αυτό που είναι ζωάρα για μένα είναι μιζέρια για σένα και vice versa) κάνει μια γυναίκα πριν την έλευση παιδιών και μετά όχι; Δεν είναι δυνατόν να επιθυμεί μια γυναίκα ένα πλάνο ζωής που περιλαμβάνει μπόμπιρες, πάνες, μωρουδιακά και τον ισόβιο ρόλο της μητρότητας; Δεν θα μπορούσε αυτό να είναι ζωάρα υπό τις κατάλληλες προυποθέσεις (υποστηρικτικός σύζυγος, μια γεμάτη ζωή πριν την έλευση των παιδιών -και πάλι όπως την ορίζει ο καθένας κλπ); Δεν θα μπορούσε μια άτεκνη σαν και… Διαβάστε περισσότερα »
μετά την απόκτηση των παιδιών δεν είναι ότι δεν απολαμβάνεις πια τίποτα, αντίθετα μπορεί να παίρνεις πολύ μεγάλη ικανοποίηση από τα παιδιά σου και την οικογενειακή ζωή. Αυτό που χάνεις όμως είναι η αυτοδιάθεση, δηλαδή δεν μπορείς πια να κάνεις αυτό που θέλεις (ή που έχεις ανάγκη, ή που πρέπει κιόλας καμιά φορά) την ώρα που θέλεις. Δεν μπορείς να φας όταν πεινάς, γιατί πρέπει να ταίσεις πρώτα τα παιδιά. Δεν μπορείς να βγεις από το σπίτι όταν το θες, γιατί δεν έχεις που να αφήσεις τα παιδιά. Δεν μπορείς να δεις τηλεόραση πια, εδώ φουλ στοπ. Δεν μπορείς να… Διαβάστε περισσότερα »
Evelina, Το “ζωάρα” το είπα ενδεικτικά. Για μένα “ζωάρα” μπορεί να σημαίνει να μπαινοβγαίνεις στο σπίτι σου ό,τι ώρα θες χωρίς να έχεις να φροντίσεις κάποιον πέρα από τον εαυτό σου. Όποια θέλει να κάνει παιδιά, θα τα κάνει, γνωρίζοντας ότι θα στερηθεί κάποιες ανέσεις ή αδιαφορώντας αν θα τις στερηθεί. Για μένα προσωπικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων, οι αποκλειστικές ευθύνες του γονιού τελειώνουν με την ενηλικίωση των τέκνων. Ό,τι άλλο αναλάβει ο γονιός περαιτέρω είναι προαιρετικό και με την καλή του θέληση. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα αναλάβει να φροντίσει και τα παιδιά των παιδιών του. Είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Δύσκολη η σχέση σας.Θα ήθελα να μπορεί να με εμπιστευτεί η μητέρα μου και να συζητήσει μαζί μου τα αισθηματικά της.Αν όμως απατούσε τον πατέρα μου,χωρίς να ξεκαθαρίζει την κατάσταση,ποια η δική μου θέση;Γιατί να συμμετέχω σ’αυτή την ιστορία,που ενδεχομένως θα χρειαστεί να πω ψέματα,να παίζω θέατρο και να κοροϊδεύω κι εγώ τον άλλο μου γονιό;Σαν ενήλικη καταλαβαίνω,ότι οι γονείς μας είναι συνηθισμένοι άνθρωποι.Μπορεί να βαρεθούν,να γουστάρουν κάποιον άλλο,να ερωτευτούν,ακόμα και να ζήσουν μια περιπέτεια,γιατί έτσι.Να στηρίξω την απόφαση τους,αλλά όχι να με μπλέξουν σε τέτοιο παιχνίδι.Μάλλον δύσκολο να πείτε όχι,γιατί αισθάνεστε,ότι η μητέρα σας είναι αδύναμη,ότι δεν μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ κατάλαβα ότι δεν έχουν χωρίσει ότι είναι μαζί οι γονείς αλλά οι σχέσεις είναι τεταμένες κι ότι οι φίλοι της μαμάς είναι εξωσυζυγικές σχέσεις ..Όχι?
Για τις εξωσυζυγικές σχέσεις του μπαμπά δεν γίνεται κουβέντα (δεν μπορεί να μην έχει, αφού ουσιαστικά το ζεύγος είναι διαλυμένο). Τι γίνεται μ’ αυτές; Περνάει καλά ο σύζυξ;
Δεν αναφερθηκε δεν με αφορά άπλα στα σχόλια γράφονται διάφορα για το τι ισχύει έγραψα αυτό που κατάλαβα εγώ.. κ συ υποθέτεις λάθος ότι επειδή ο ένας έχει εξωσυζυγικές σχέσεις αυτόματα έχει κι ο άλλος, ότι κάπου φταίει φταίει αλλά όχι ότι έχει κι αυτός αναλογικά
mia idea, ειτε ειναι διακοσμητικος ο γαμος ειτε οχι, υπαρχουν ακομη για καποιους στεγανα στις σχεσεις. Δεν ειναι ευκολο να κρατας το ”φαναρι” στην μητερα σου ή στον πατερα σου, ανεξαρτητα αν υπαρχει ή οχι διαζυγιο. Οντως αφηνεται επισης, αυτη η εντυπωση οτι εξευτελιζονται κατα καποιο τροπο στην γειτονια αλλα μην παραβλεπουμε το γεγονος οτ ειναι η τριτη σχεση με την ιδια καταληξη. Αυτο προδιδει ενα μοτιβο συμπεριφορας που θεωρω λογικο να φερνει αμηχανια….