Κρυμμένες Ηρωίδες: «Τύχαιναν μέρες που δεν είχα γάλα να δώσω στο παιδί»

Η Μ. είναι 31 ετών και είναι χωρισμένη μητέρα. Μιλά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μεγαλώνοντας μόνη το παιδί της και για το ρατσισμό που δέχεται συχνά ως χωρισμένη μάνα με παιδί. Μοιράζεται μαζί μας την ιστορία της και την ευχαριστούμε πολύ.

 

-Έχεις μεγαλώσει σε επαρχιακή πόλη. Πώς θα περιέγραφες εκείνα τα χρόνια και πώς ήταν η μετάβαση στην Αθήνα;

Πολλή στέρηση, όλο δε με αφήνανε να βγαίνω έξω, ο κόσμος ήταν κουτσομπόλης. Αντί να βλέπουν τις καμπούρες τους σχολίαζαν τους άλλους. Ήταν μια κλειστή κοινωνία. Έφυγα στα δεκαοχτώ μου και πήγα κι έμεινα στη θεία μου για να αρχίσω σχολή αισθητικής κι αυτή ήταν μια διέξοδος για να φύγω από την μικρή μου πόλη. Ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή, περίμενα πώς και πώς να τελειώσει η σχολή για να γυρίσω πίσω και τον τρίτο χρόνο που έμαθα τη ζωή της Αθήνας, έμεινα μόνιμα. Μου άρεσε, ήμουν ανάμεσα σε ξένους.

-Ποια ήταν τα όνειρά σου όταν πρωτοπήγες στην Αθήνα;

Να δουλέψω, να φύγω από τη θεία μου και  να μείνω μόνη μου. Αυτό έγινε στα 23 μου. Ξενοικιάστηκε το σπίτι που είχαν οι δικοί μου στην Αθήνα, μπήκα το έβαψα, το ανακαίνισα κι εκεί άρχισαν οι δυσκολίες. Την πρώτη χρονιά άρχισα να δουλεύω ως μακιγιέζ σε κομμωτήρια και ήταν πολύ ωραία, πολύ ανέμελα χρόνια, βέβαια με δυσκολίες ,όπως είπα. Η μετάβαση ήταν δύσκολη στην αρχή, γιατί δεν ήθελαν να μείνω μόνη μου, ήθελαν να επιστρέψω στο χωριό.

– Δηλαδή δεν σε στήριξε οικογένειά σου  στο να μείνεις στην Αθήνα;

Όχι ιδιαίτερα στην αρχή. Η μαμά μου με στήριζε ενώ ο μπαμπάς μου ούτε να με ακούσει, επειδή ήθελα να μείνω μόνη μου. Τελικά το αποδέχτηκε μετά από τέσσερα χρόνια! (γέλια)

-Είσαι χωρισμένη μαμά που μεγαλώνει πλέον μόνη της το παιδάκι της. Ποια ήταν τα όνειρά σου όταν παντρεύτηκες;

Λίγο πριν παντρευτώ είχα μια μακροχρόνια σχέση που τελείωσε άδοξα και στο καπάκι συνάντησα τον Π., τον οποίο τον γνώριζα από παλιά. Ήταν αρραβωνιασμένος με μια γνωστή μου και χωρίσανε. Η γνωστή μου με έβαλε να του κάνω πλάκα, γιατί ήθελε να μάθει ότι παντρεύεται κι ο Π. άρχισε να μου μιλάει. Η δε γνωστή μου ύστερα από την πλάκα της εξαφανίστηκε κι εγώ με τον Π. καταλήξαμε μαζί. Και κάναμε αυτό το πανέμορφο παιδάκι. Βέβαια είχαμε πολλές δυσκολίες στο γάμο μέσα κι έληξε άδοξα.

-Τί πιστεύεις ότι έφταιξε;

‘Ηταν το ότι δεν έμεινα καθόλου μόνη να τα βρω με τον εαυτό μου, προχώρησα αμέσως παρακάτω και γατζώθηκα κατευθείαν πάνω του.

-Το βρίσκω πολύ ειλικρινές αυτό. Πλέον ποιες είναι οι σχέσεις σου με τον πατέρα του μικρού;

Καλές. Καλύτερες από όταν ήμασταν παντρεμένοι! (γέλια). Είχαμε πολλά προβλήματα. Την περίοδο που παντρευτήκαμε κι ενώ ήμουν έγκυος ,τον απέλυσαν από την εργασία του κι έμεινε άνεργος τρία χρόνια. Είχαμε πολλούς τσακωμούς και φασαρίες τότε.

-Εκείνο το δύσκολο διάστημα από που  αντλούσες στήριξη και δύναμη;

Από τους δικούς μου και κυρίως από τη μάνα μου.

-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες, είτε συναισθηματικές , είτε πρακτικές δυσκολίες του να είσαι μητέρα;

Έχεις μεγάλο άγχος για το παιδί σου- γιατί εγώ όταν χώρισα το παιδί ήταν τριών ετών- σε θέματα αν θα τα καταφέρεις,στο πώς θα αντεπεξέλθεις στις διάφορες δυσκολίες και ποιες φάσεις θα περάσει το παιδί. Πώς θα του φανεί δηλαδή που λείπει ο μπαμπάς από το σπίτι. Με άγχωνε το ότι ήμουν μόνη με ένα μικρό παιδί, μήπως αρρωστήσει ή μήπως πέσει και χτυπήσει.

-Πώς το εξηγήσατε στο παιδί ότι χωρίζετε; Πώς το αντιμετωπίζει το παιδί σήμερα;

Στην ηλικία των τριών ετών το παιδί άρχισε να έχει ξεσπάσματα και να ζητάει συνεχώς τον μπαμπά του, να βλέπει συνέχεια φωτογραφίες και να κλαίει. Με την πάροδο του χρόνου ερχόταν ο μπαμπάς του και τον έβλεπε και άρχισε να το ξεπερνάει. Βέβαια εγώ εξαφάνισα τις φωτογραφίες για να μην τις βλέπει και κλαίει και το παιδί από εκεί και πέρα άρχισε να αντιδρά με το να δαγκώνει ή να γίνεται πιο επιθετικό, όμως σιγά σιγά ηρέμησε. Το παιδί δεν το έχει ξεπεράσει πλήρως, μας θέλει μαζί όπως όλα τα παιδιά τους γονείς τους.

-Πώς έχετε κανονίσει να βλέπει το παιδί ο πατέρας και πώς αντιδρά το παιδί σε αυτές τις μεταβάσεις ;

Στο παιδί το είχα περάσει από ηλικία 3 τριών χρόνων ότι πλέον θα έχει δύο σπίτια, πριν καν φτάσουμε στο χωρισμό. Του έλεγα πως όταν βαριέται εμένα θα πηγαίνει στον μπαμπά του και του άρεσε αυτό. Πιο μικρό μου έλεγε «μαμά σε βαρέθηκα! Τώρα πάω στον μπαμπά» (γέλια ). Γενικώς με τις αλλαγές είναι εντάξει. Το μόνο κακό είναι ότι ο μπαμπάς του θέλει να τον έχει περιορισμένο μέσα σε ένα σπίτι χωρίς να βγαίνει έξω καθόλου για να παίζει μαζί του, διότι είναι πιο χαλαρός μέσα στο σπίτι και δεν χρειάζεται να τον κυνηγάει.

 

– Τώρα τι σχέση έχεις καταφέρει να χτίσεις με το παιδί σου;

Το παιδί είναι τώρα έξι.Είμαστε σε μία φάση ηρεμίας, όμως τώρα που επέστρεψε από τον μπαμπά του έχει εκρήξεις θυμού, μέχρι να επανέλθει στη φυσική του ροή .Γενικά όμως είναι πολύ ήρεμο πλέον, όπως επίσης και εγώ. Τώρα με ακούει και είναι συνεργάσιμο, είναι ευαίσθητο. Με το παιδί μιλάω συνέχεια ακόμα και για τα οικονομικά μας. Του έχω εξηγήσει ότι η μαμά δεν θα μπορεί να σου παίρνει πολλά πράγματα και θα με ρωτάς αν έχω λεφτά για κάποιο πράγμα για να στο πάρω και γενικά το παιδί έχει συμβιβαστεί με αυτό.

– Οικονομικά πως τα βγάζεις πέρα πλέον; Εργάζεσαι;

Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολα γιατί τα έβγαζα πέρα με τα χρήματα της διατροφής, τα οποία ήταν 200 ευρώ το μήνα και όλοι οι λογαριασμοί πήγαιναν πίσω. Δεν είχα άλλη βοήθεια διότι υπήρχε το σκεπτικό από το περιβάλλον μου να αναγκαστώ να γυρίσω πίσω στον Π.  Μετά από δύο χρόνια άρχισαν να με βοηθάνε οι δικοί μου και τα αδέρφια μου και ήταν πιο εύκολα τα πράγματα.

– Ήθελαν και οι δύο πλευρές να είσαι ξανά μαζί με τον πρώην σύζυγό σου;

Η μάνα μου ιδιαίτερα γι’ αυτό και δεν υπήρχε κάποια βοήθεια.

– Εσύ πώς το αντιμετώπισες;

Πείσμωσα πιο πολύ.

– Γιατί πιστεύεις ότι ήθελαν  να είστε μαζί;

Για να μην μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα. Ο πρώην σύζυγός μου έδειχνε σε όλους ότι με αγαπάει, ότι με θέλει. Ήταν διπρόσωπος.  Άλλο έδειχνε σε εμένα και άλλο έδειχνε στους γύρω μας. Γενικώς έξω έδειχνε την εικόνα του καλού παιδιού.

– Ποιες θα έλεγες πώς είναι οι δυσκολότερες καταστάσεις που έχεις ζήσει μέχρι στιγμής;

Οι πιο δύσκολες καταστάσεις ήταν στον έγγαμο βίο. Για παράδειγμα, μία φορά που είχαμε τσακωθεί, με είχε απειλήσει ότι θα πάρει τηλέφωνο το φίλο του να του βρει ένα πιστόλι. Αυτός ήταν ο πρώτος ακραίος καυγάς και κάπως έτσι πήρα την οριστική απόφαση ότι θα χωρίσουμε. Όταν φτάσαμε στο στάδιο του χωρισμού, είχε έρθει μία φίλη στο σπίτι να μου συμπαρασταθεί και παίχτηκε ένα ακραίο σκηνικό. Καθόμασταν εγώ με το σύζυγό μου στο μπαλκόνι και εκείνος μου φώναζε να φύγω και να του αφήσω το παιδί. Η φίλη μου ήταν σε ένα δωμάτιο και μιλούσε στο κινητό γιατί είχε μία κλήση από την οικογένειά της. Εμείς έξω με το σύζυγό μου λογομαχούσαμε και πάνω στον τσακωμό με ακινητοποίησε και για να ξεφύγω του έριξα μία γροθιά. Η φίλη μου άκουσε τις φωνές και βγήκε έξω και της λέει ο πρώην σύζυγός μου «βλέπεις τη φιλενάδα σου ότι με χτυπάει;». Την άλλη μέρα μάζεψα τις βαλίτσες μου, πήρα το παιδί και έφυγα για όλο το καλοκαίρι ώστε να μου αδειάσει το σπίτι και να φύγει, γιατί δεν έφευγε από το σπίτι. Κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικασία για το διαζύγιο. Πριν όμως ξεκινήσει η διαδικασία, περίμενα να γίνει η βάφτιση του παιδιού και μετά να το τελειώσουμε και ανήμερα της βάφτισης του παιδιού ανακοίνωσα σε όλους ότι χωρίζουμε.

-Πώς αντέδρασαν;

Ο Π. το περίμενε. Οι γονείς του από την άλλη δεν το περίμεναν. Εκείνος πριν χωρίσουμε μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο λέγοντάς μου ότι θα αυτοκτονήσει, ότι θα πεθάνει νέος και πολλά άλλα ψυχοφθόρα. Γενικώς πέρασα πολύ δύσκολα. Όταν έμεινε στο σπίτι μόνος του που έφυγα με το παιδί, δεν πλήρωσε κανέναν λογαριασμό και με έβαλε μέσα οικονομικά. Έπρεπε να με βοηθήσουν οι δικοί μου για να μπορέσω να ξεχρεώσω κάποια πράγματα.

– Και παρότι οι δικοί σου είχαν δει αυτές τις καταστάσεις συνέχιζαν να θέλουν να είστε μαζί;

Οι δικοί μου είχαν δει πολλά πράγματα. Ας πούμε μας είχαν κόψει τη ΔΕΗ και εκείνοι με βοήθησαν και μου επανέφεραν τη ΔΕΗ. Υπήρχε μία περίοδος που τους έλεγα «Σταματήστε να μου στέλνετε πράγματα και τρόφιμα γιατί έτσι δεν βοηθάτε», παρά μόνο ο άντρας μου επαναπαύεται σε μία κατάσταση με το να μου πληρώνουν όλα τα έξοδα του σπιτιού και εκείνος να μην ασχολείται ούτε με το παιδί , ήταν όλη την ημέρα ξάπλα. Με όλα αυτά να συμβαίνουν πιάνω τους δικούς του και τους λέω: «με τον γιο σας τι θα γίνει; οδεύουμε προς το τέλος» και γυρνάει ο πατέρας του και μου λέει «ο γιος μου δεν είναι τεμπέλης» και εγώ του απάντησα  «τρία χρόνια τι κάνει μέσα στο σπίτι του, τι προσφέρει;». Εκεί τους είπα ότι η σχέση μας τελειώνει, οι δικοί μου πλήρωναν όλους τους λογαριασμούς και τα κοινόχρηστα και μου έστελναν φαγητά, ενώ οι δικοί του δεν βοηθούσαν καθόλου. Ώσπου κόπηκαν αυτά διότι δεν ήθελα να επαναπαύεται άλλο ο πρώην μου, δεν βοηθούσαν με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά. Για ένα μήνα τρώγαμε επί μονίμου βάσεως μακαρόνια. Τύχαιναν μέρες που δεν είχα γάλα να δώσω στο παιδί και μου έστελνε λεφτά η μάνα μου για να του πάρω ή για να το πάω στον παιδίατρο.

«Για ένα μήνα τρώγαμε επί μονίμου βάσεως μακαρόνια»

 

-Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ ρατσιστική συμπεριφορά από εργοδότες ή φίλους λόγω του ότι είσαι χωρισμένη μητέρα;

Μπορεί να έχουμε 2018 αλλά τα μυαλά είναι πολύ οπισθοδρομικά. Οι εργοδότες έχουν το σκεπτικό ότι μία μάνα έχει μεγάλη ανάγκη, άρα την ποδοπατάμε άνετα. Την παίρνουμε στην εργασία μας και την πληρώνουμε με ελάχιστα. Βλέπουν ότι έχεις ανάγκη για δουλειά και συνήθως προτιμάνε να πάρουμε μία πιτσιρίκα, η οποία δεν θα έχει τόση ανάγκη και θα δουλεύει και με λιγότερα και δεν θα έχει και υποχρεώσεις, το κυριότερο. Οι περισσότεροι αποφεύγουν να πάρουν εργαζόμενες μητέρες, χωρισμένες, γιατί η απορία τους είναι που θα μείνουν τα παιδιά και έτσι αποφεύγουν ένα τέτοιο σκηνικό. Ο τελευταίος εργοδότης μου μου είχε πει «με προβληματίζει το παιδί σου». Γενικώς πολλοί εργοδότες έχουν ξεφύγει γιατί έχει τύχει να ακούσω περίπτωση όπου σε κοπέλα έχουν πει «για να κρατήσεις τη δουλειά σου πρέπει να ρίξεις το παιδί».

– Ο κοινωνικός περίγυρος πως σε αντιμετωπίζει;

Δυστυχώς ο κόσμος είναι πολύ σκληρός, κάποιες φορές και έχω έρθει σε πολλές καταστάσεις αδιέξοδες. Για να καταλάβεις, ένα περιστατικό που έχω αντιμετωπίσει είναι το εξής, πήγαινα το μικρό στον μπαμπά του με το λεωφορείο και ήταν πολύ ανήσυχο εκείνη την ημέρα, γκρίνιαζε και έκανε φασαρία. Πετάγεται λοιπόν μία κυρία και λέει να πάρω το παιδί και να κατέβω κάτω από το λεωφορείο. Ο οδηγός πήρε το μέρος μου και γυρίζει και της λέει «Τι πράγματα είναι αυτά που λες στην κοπέλα». Θα έλεγα ότι είναι ο πρώτος τσακωμός που είχα κάνει σε δημόσιο χώρο. Και στις κούνιες επίσης αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις. Έχει τύχει να τσακωθώ με μάνα γιατί πήγε να σηκώσει χέρι πάνω στο παιδί μου. Έκανα τέσσερα χρόνια παρέα με μία κοπέλα και γύρισε και μου είπε ότι ο άντρας της δεν ήθελε να κάνουμε παρέα, γιατί το παιδί μου και εγώ είμαστε από χωρισμένη οικογένεια και μπορεί να επηρέαζε το παιδί της αρνητικά.

-Πώς αντέδρασες;

Δυστυχώς η κοπέλα περνάει δύσκολα στο σπίτι της, από όσο γνωρίζω από την ίδια. Γνώμη και άποψη δυσκολεύεται να εκφράσει και έκανε πάντα ό,τι ήθελε ο άντρας της, ο οποίος την είχε αποκόψει από το περιβάλλον της. Να μην έχει παρέες και να κάνει παρέα μόνο με τους συγγενείς τους. Μέσα σε αυτή την οικογένεια είχαν συμβεί πολύ σκληρά περιστατικά, διότι αντιμετώπιζε πρόβλημα το ζευγάρι με αποτέλεσμα να ξεσπάνε στο παιδί. Μία περίοδο που είχαν περάσει πολλά και ο ένας και ο άλλος γονιός, έκλειναν το παιδί στο υπόγειο σαν τιμωρία, στο σκοτάδι. Έρχεται λοιπόν η στιγμή που ενώ κάναμε παρέα με τη φίλη μου, πάμε τα παιδιά μας στις κούνιες και ο γιος της συνέχεια έκλαιγε και δεν άκουγε. Ο πατέρας του του είχε περάσει το μήνυμα ότι «μόνο εμένα θα ακούς και τη μάνα σου θα την αγνοείς». Κάπως έτσι παρεξηγηθήκαμε γιατί το μικρό όλο έκλαιγε και συμπεριφερόταν άσχημα. Με ρώτησε λοιπόν τι μου είπε ο ψυχολόγος του σχολείου μας για το παιδί μου και της είπα: «Ο μικρός σου είναι κάπως επιθετικός και ξεφεύγει και ο δικός μου». Στη συνέχεια μου είπε ότι ο άντρας της δεν θέλει να κάνουμε παρέα γιατί το μικρό μου είναι από χωρισμένους γονείς και παρασέρνει το δικό της. Εγώ της απάντησα: «παρακολούθησε από δω και πέρα το παιδί σου πώς θα αντιδρά που δεν θα κάνει παρέα με το δικό μου μιας και ξεσηκώνεται από το δικό μου το παιδί. Φτάνει η στιγμή που μου παραδέχεται ότι έχει πρόβλημα και ότι της έκανε σύσταση η διευθύντρια στο καινούργιο σχολείο επειδή το παιδί είναι ανάγωγο, δεν έχει τρόπους και γενικώς έβγαζε προβληματική συμπεριφορά. Και της λέω: «είδες που δεν ευθυνόταν το παιδί μου για όλα αυτά που έκανε το δικό σου;».

 «Για κάποιο λόγο πάντα χώριζαν οι δρόμοι μας»

 

 – Τώρα έχεις κοινωνικές επαφές και προσωπική ζωή;

 Αχ, προσωπική ζωή δεν έχω εδώ και κάποια χρόνια. Είχα πάει να ξεκινήσω κάτι για να προχωρήσω παρακάτω με έναν που ήταν επίσης χωρισμένος, ο οποίος όμως ήθελε να κάνει ελεύθερη σχέση και έψαχνε για χαρέμια. Ο μεγάλος μου έρωτας ήταν ένας γείτονας που μετά από 10 χρόνια σμίξαμε και ξαναχωρίσαμε. Δεν είχαμε ποτέ σχέση. Ήμουνα στην πρώτη μου σχέση πριν παντρευτώ αλλά εμένα μου άρεσε αυτός. Μου άρεσε για 10 χρόνια και έκανα το βήμα όταν χώρισα να τα εκφράσω όλα αυτά που ένιωθα και έμαθα ότι του άρεσα και εκείνου 5 χρόνια. Όταν όμως πήγα να επικοινωνήσω μαζί του δεν τον πρόλαβα, γιατί τα είχε φτιάξει ήδη με μία κοπέλα. Παρόλ’ αυτά συνέχιζα να του αρέσω. Παντού μπροστά μου βρισκόταν και όλο τον πετύχαινα σε άσχετες στιγμές, τυχαία. Για κάποιο λόγο πάντα χώριζαν οι δρόμοι μας. Κάτι πήγε να ξεκινήσει, αλλά του ζήτησα να ξεκαθαρίσει τη θέση του γιατί δεν μπορούσε να μας έχει και τις δύο παράλληλα. Ήρθε σπίτι μου, αλλά εγώ τον έβαλα σε διαδικασία να διαλέξει, ώστε δεν ξεκίνησε τίποτα μεταξύ μας. Εκείνος έμεινε με την κοπέλα του.

-Είναι ακόμη μαζί;

Δεν το ξέρω. Μέχρι πέρσι ερχόταν με έβλεπε και έφευγε. Είχαμε πάντα μία περίεργη επικοινωνία, μιλούσαμε με τα μάτια. Έχει τύχει να βγω έξω με φίλους μου και να στολιστώ γιατί το ένστικτό μου μου έλεγε ότι θα τον δω και τον περίμενα. Πράγματι, ενώ βρισκόμουν σε μία άσχετη περιοχή από εκεί που μέναμε και οι δύο, εκείνος μετά από λίγη ώρα μπήκε στο μαγαζί που βρισκόμουν, μαζί με την κοπέλα του. Σχεδόν αμέσως την πήρε και φύγανε. Ένα καλοκαίρι ήμουνα με το παιδί στην πόλη μου και κάτι μου έλεγε ότι θα γινόταν με τον Σ. (Ο Σ. είναι ο μεγάλος της έρωτας). Ανέβηκα στην Αθήνα και όντως εκείνος ετοιμαζόταν να μετακομίσει αλλάζοντας περιοχή κατοικίας, τον είδα και είναι η τελευταία φορά που τον έχω δει μέχρι στιγμής. Ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο οικείο πρόσωπο σαν να τον γνώριζα από πάντα για χρόνια. Είχα δει παλιά ένα όνειρο στο οποίο εγώ ήμουν νύφη κι ο γαμπρός δίπλα μου ήταν γυρισμένος πλάτη και η πίσω πλευρά του θύμιζε πολύ τον Σ. Του λέω λοιπόν «δεν θα γυρίσεις να με δεις;».

«Δεν χρειάζεται ,μου λέει, όταν έρθει αυτή η στιγμή θα με καταλάβεις από μακριά»

Πρόσφατα είδα πάλι ένα όνειρο όπου τον είδα πια ολοκάθαρα και καθώς ήταν μακριά μου κι εγώ έκλαιγα, ένα πρόσωπο μου είπε, «μην κλαις, γιατί όσα κι αν περάσετε, εσείς οι δυο θα καταλήξετε μαζί». Το λέω κι ανατριχιάζω.

– Τι προσδοκίες έχεις στην προσωπική σου ζωή;

Δεν ξέρω, είμαι μπερδεμένη. Δε με συγκινεί κάτι όμως μετά από αυτόν.

-Τον περιμένεις;

Ναι, πιστεύω ότι θα έρθει.

 

«Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα»

 

-Ας πάμε λίγο στην καθημερινότητά σου. Περίγραψε μας μια τυπική μέρα.

Το πρωί πηγαίνω για κανένα καφέ, το απόγευμα πηγαίνουμε με το παιδί μου σε κάποιον παιδότοπο ή στην παιδική χαρά. Επειδή έχω αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες, έχω  τελευταία καλλιτεχνικές τάσεις και κάνω διάφορα πράγματα για να γεμίζω το χρόνο μου.

– Ποιες στιγμές απολαμβάνεις περισσότερο με το παιδί σου και ποιες είναι οι δυσκολότερες;

Οι πιο δύσκολες είναι όταν πάει για μία εβδομάδα στον μπαμπά του γιατί όταν επιστρέφει βγάζει επιθετικότητα απέναντι μου. Οι καλύτερες στιγμές είναι όταν κάνουμε πράγματα μαζί, για παράδειγμα όταν πάμε μία βόλτα ή πάμε για ψώνια.

-Το κράτος πώς βοηθά μια χωρισμένη μητέρα;

Παίρνουμε το επίδομα του ΚΕΑ και το επίδομα του παιδιού, το Α21. Το  επίδομα του ΚΕΑ είναι μηνιαίο και είναι γύρω στα 250 ευρώ. Το επίδομα του παιδιού είναι 140 ευρώ το δίμηνο, απλώς όταν παίρνω το επίδομα του παιδιού γίνονται κάποιες αφαιρέσεις από το επίδομα του ΚΕΑ. Επίσης οι δήμοι έχουν κάνει διάφορα προγράμματα για τους απόρους και δίνουν μία φορά το μήνα τρόφιμα. Γενικώς υπάρχει μία ελαστικότητα στους απόρους. Και φυσικά είναι δωρεάν τα μεταφορικά μέσα, και όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά.

-Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου για το μέλλον και τί ονειρεύεσαι για το παιδάκι σου;

Θέλω το χειμώνα να βρω μία εργασία για να μπορώ να προσφέρω περισσότερα στο παιδί μου αλλά και σε μένα με λιγότερες δυσκολίες και να είμαστε πιο άνετα οικονομικά. Το παιδάκι μου θέλω να είναι καλό παιδί, να μην είναι υπερβολικά ευαίσθητο και να είναι δίκαιο. Το παιδί έβλεπε από μικρή ηλικία τις διαφορές με τον πατέρα του. Τον είχε δει να με βρίζει και του λέει «Μπαμπά στη μαμά δεν θα φωνάζεις, ούτε θα την βρίζεις. Θα σταματήσεις να μιλάς εσύ, για να ακούσεις αυτό που έχει να σου πει» και τον είχε κολλήσει στον τοίχο. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα.

-Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!

Κι εγώ ευχαριστώ.

 

Η Μ. επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News