Βλέπω πολλές ερωτήσεις από γυναίκες σε σχέσεις που δε φαίνεται να τους δίνουν ούτε τα βασικά, κι όμως αγωνιούν να τις κρατήσουν. Έχω κι εγώ ανεχτεί διάφορα, έχω δει και φίλες μου να κάνουν το ίδιο, έχω διαβάσει αντίστοιχους προβληματισμούς σε άλλες σελίδες. Σύμφωνα με τις ερωτήσεις που έχεις λάβει ως τώρα, υπάρχουν στοιχεία που θα συμβούλευες κάθε γυναίκα να ψάχνει στη σχέση της για να καταλάβει αν είναι υγιής και ίσως αξίζει να μείνει; Ποια είναι αυτά, και με ποια παραδείγματα συμπεριφοράς θα μπορούσε να καταλάβει ότι αυτά τα καλά στοιχεία όντως υπάρχουν – ή αντίθετα, δεν υπάρχουν, οπότε καλό θα ήταν να φύγει;
– Bare minimum
Δεν είναι συνταγές οι σχέσεις για να δίνουμε τέτοιες συμβουλές. Όποιος δώσει τον δεκάλογο της σωστής σχέσης μόνο κλικ θέλει. Υπάρχουν όρια που είναι ξεκάθαρα μόνο ως κόκκινες γραμμές, για τις πιο ακραίες περιπτώσεις. Το σαφές όριο βρίσκεται σίγουρα στη κακοποίηση, συναισθηματική και σωματική, αλλά και αυτή δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, και ακόμα και όταν είναι, δεν είναι ξεκάθαρη η εικόνα στο θύμα – αυτός είναι και ένας από τους λόγους που συνεχίζει να είναι θύμα. Όταν μιλάμε για σχέσεις που απλώς «δεν καλύπτουν», τα πράγματα είναι πιο συγκεχυμένα ακόμα.
Δεν βρίσκεται στην ανατομία της σχέσης η απάντηση, ούτε στο ψυχογράφημα του άλλου προσώπου. Η απάντηση βρίσκεται εσωτερικά στον καθένα μας, στους μηχανισμούς που έχει αναπτύξει για να αναγνωρίζει την υποτίμηση, τον περιορισμό, τον έλεγχο, στους τρόπους που έχει διδαχτεί για να αντιμετωπίζει αυτά τα σημάδια, και τελικά, στο πόσο έχει μάθει να προστατεύει τον εαυτό του. Ειδικά το τελευταίο είναι κάτι που μαθαίνεται μέσα στις οικογενειακές σχέσεις μέσα από τα παραδείγματα μεταξύ των μελών, αλλά και κοινωνικά, μέσα από παραδείγματα της τρέχουσας κουλτούρας. Μια γυναίκα πρέπει να «αντέχει» και να «υπομένει», μια μάνα πρέπει να «θυσιάζεται», μια γυναίκα πρέπει να «αξίζει» μια σχέση όταν εκπληρώνει κάποιες προϋποθέσεις. Αυτά τα μηνύματα είναι πολύ ισχυρά ακόμα και για γυναίκες που έχουν μεγαλώσει με πλήρη αποδοχή.
Επιστρέφουμε για ακόμη μια φορά στην πηγή, που είναι η αυτογνωσία, που είναι η κατανόηση των περιορισμών μας σε συνδυασμό με την κατανόηση των ορίων μας. Μέχρι πού μπορώ να φτάσω; Μέχρι πού επιτρέπω να φτάσουν οι άλλοι; Το αποκαρδιωτικό του πράγματος είναι ότι αν μπορούσαμε να ζούμε αυθόρμητα, θα ξέραμε. Κατά βάθος ξέρουμε πότε πρέπει να φύγουμε. Ξέρουμε. Οι γυναίκες που στέλνουν τις ερωτήσεις, ξέρουν, γι’αυτό τις στέλνουν. Είναι μια αίσθηση ανασφάλειας, μια αίσθηση αστάθειας, μια αίσθηση κινδύνου. Αλλά έχουμε μάθει να αγνοούμε αυτά τα συναισθήματα, όταν μας έμαθαν να πιστεύουμε τα λόγια και όχι στη γλώσσα του σώματος του άλλου ή στον τόνο της φωνής του. Δυστυχώς περιμένουν να ακούσουν και πάλι ότι είναι σωστό να πιστεύουν τα λόγια, όταν όλα τα άλλα δείχνουν κάτι πολύ διαφορετικό. Ίσως όμως αν το λέμε μεταξύ μας ξανά και ξανά και ξανά, αρχίσουμε να το καταλαβαίνουμε σε βάθος. Αν νιώθεις ότι είσαι σε μια σχέση που σου κάνει κακό, τότε είσαι – μην λογοκρίνεις αυτό που ξέρεις επειδή κάποιος προσπαθεί να συσκοτίσει αυτά που νιώθεις με λόγια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το έγραψα και προχθές σε παραδίπλα ερώτηση, και κάτι ανάλογο έχει πει και η Samantha στο Sex and the City. Η σχέση είναι καλή όταν περνάς καλύτερα απ’ ότι θα πέρναγες μόνος σου. Αλλιώς γιατί να μπεις στη διαδικασία;
Δεν πρέπει όμως να περνάς καλά μόνος σου ήδη; Αλλιώς είναι πολύ εύκολο να βολευτείς με ό,τι να ναι
Όλα σχετικά είναι. Το “καλύτερα” το καθορίζει ο καθένας για τον εαυτό του.
Πριν ψάξουμε για την τέλεια σχέση(φιλική ή ερωτικη), πρέπει να ξέρουμε, ποιοί είμαστε και τι θέλουμε(ειπώθηκε και απο την Λένα). Άρα τι κάνουμε? Βάζουμε όρια. Τα “όρια” ακούγονται τοσο συντηρητικά, δεν είναι μοντέρνα, δεν είναι ..ροκ, αλλα χωρίς αυτα ζούμε με ασάφεια. Όταν εγω δεν έχω όρια, ποιός θα με σεβαστεί (το σωμα μου, την προσωπικοτητα μου, τα συναισθηματα μου κτλ)? Όταν δεν ξερω τι θέλω και δεν το διεκδικώ, πώς θα το αποκτήσω? Χωρίς αυτα,πώς θα ξέρω και οτι ταιριάζω με κάποιον? Όταν δεν ξέρω ποιός είμαι, τί θέλω και ποιά “όρια” βάζω στη ζωη μου, σημαίνει πως θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ μ’ αρέσει αυτή η αντίθεση στις “μανιερες” που μας δίνονται κατά καιρούς, πχ ο δεκάλογος της καλής σχέσης. Για μένα καλή σχέση είναι εκείνη που δε συμπληρώνει τα κενά μας, που απλως συμπορευεται μαζί μας, γιατί είμαστε οι ίδιοι πληρεις. Κοριτσια, θα πρότεινα σε όλες να δείτε στο YouTube ” Το κομμάτι που λείπει συναντα το μεγάλο Ο”. Συνοψίζει όσα σκέφτομαι για τις σχέσεις και κουμπώνει με αυτά που λέει η Λένα για την αυτογνωσία.
Αν υπήρχε η μαγική συνταγή της τέλειας σχέσης οι δικηγόροι διαζυγίων θα είχαν μείνει χωρίς δουλειά. Τα καλά και κακά στοιχεία είναι διαφορετικά για τον καθένα. Αν πχ είσαι cleaning freak ένας ακατάστατος άντρας θα ήταν κόκκινη σημαία γιατί θα προκαλούσε καυγάδες. Οπως ανέφερε και η Λένα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η αυτογνωσία, να ξέρουμε τι θέλουμε από τον άλλον κι αν εμείς είμαστε καλά σε μια σχέση. Και μετά κάποια βασικά στοιχεία όπως ο σεβασμός, η κατανόηση, η αλληλουποστήριξη και η αρμονία στην σχέση. Αν υπάρχει “αγάπη” αλλά υπάρχουν συχνοί καυγάδες, ο σύντροφό σου σε υποτιμά, σε απατά,… Διαβάστε περισσότερα »
Σε ένα μάθημα Ψυχολογίας, για την απόκτηση πιστοποιητικού Παιδαγωγικής Επάρκειας , ο καθηγητής μας είπε πως η στάση σώματος αποτελεί το 57% για την μετάδοση ενός μηνύματος, ο τόνος της φωνής το 33% και τα λόγια μόλις το 10%. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο να λέει με σφιγμένες μπουνιές Σ’αγαπάω. ύστερα έναν άνθρωπο να λέει κοροϊδευτικά και με μακρόσυρτο τόνο φωνής πάλι Σ’αγαπαααωωω. και έναν τρίτο να λέει απλά σ’ αγαπάω ανέκφραστος και ακούνητος. Τα αυτάκια μας κάποιες φορές μας προδίδουν ας έχουμε όλες τις κεραίες μας σε εκγρήγορση
Αυτή η εξίσωση είναι μια λανθασμένη γενίκευση μιας συγκεκριμένης μορφής επικοινωνίας, που προέκυψε από τη μελέτη του Mehrabian (Mehrabian, A. (1981). Silent messages: Implicit communication of emotions and attitudes.)
Λέει ο ίδιος:
“(…)
Total Liking = 7% Verbal Liking + 38% Vocal Liking + 55% Facial Liking
Please note that this and other equations regarding relative importance of verbal and nonverbal messages were derived from experiments dealing with communications of feelings and attitudes (i.e., like-dislike). Unless a communicator is talking about their feelings or attitudes, these equations are not applicable”
kaaj.com/psych/smorder.html
Ναι σε συναισθήματα και στάσεις αναφέρονται τα συγκεκριμένα ποσοστά , δηλαδή σε αυτά που αναφέρεται και η Λένα παραπάνω ,στην απάντηση της, γι αυτό το λόγο έκανα την αναφορά. Επίσης το μεγαλύτερο μέρος των συνομιλιών μας μέσα στη μέρα βασίζεται στις στάσεις και στα συναισθήματα
Αδικα ψαχνεις οδηγιες χρησης.
Στο μυαλο ειναι ο στοχος.
Όλοι καταλαβαίνουμε πότε δεν φερόμαστε καλά και πότε δεν μας φέρονται. Στην τελευταία περίπτωση, χρειάζεται ένας κόπος να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι μπορεί και να έχεις άδικο, να δικαιολογήσεις τον άλλο κλπ κλπ, κόστος που είναι φοβερά πιο ψυχοφθόρο από το άλλο κόστος, που συχνά βέβαια δεν αναφέρεται, ότι δηλαδή αν τα standards σου είναι (και σωστά) κάποιος που φέρεται καλά και περνάω καλύτερα από ότι μόνος/ η, τότε μεγάλα διαστήματα χωρίς σχέση, ή πολλές γνωριμίες που μένουν σύντομες, είναι part of the game…
Α ρε Αμπα, ποσο συγκινητικα μιλησες παλι…
: )
Δεν έχει άλλες νέες ερωτήσεις σήμερα; 🙁