«Α, μπα» classics: Που βαδίζει αυτός ο κόσμος;

Δεν το πιστεύω αυτο που γίνεται στον κόσμο. Μία αυτό με το παιδάκι στη Θεσσαλονίκη που δολοφονήθηκε, μία με την Grimmie που επίσης δολοφονήθηκε, μετά αυτό με το Orlando..Που πάει αυτός ο κόσμος? Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν ξέρω πως να αντιδράσω. Εκνευρίζομαι, στενοχωριέμαι, αναρωτιέμαι αν θα συνηθίσω ποτέ σε αυτά τα πράγματα. Ευχομαι να μην συνηθίσω ποτέ.. Και εύχομαι να μην τα συνηθίσει και κανένας άλλος ποτέ.. Θα σταματήσει ποτέ αυτή η τρέλα, αυτή η κατρακύλα της ανθρωπότητας? Λυπάμαι βαθιά, δεν ξέρω τι άλλο να πω.. Αγάπη μόνο 🙂

– εξοργισμένη

Αγαπητή εξοργισμένη, δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσεις ρεπορτάζ από μια χώρα που είναι σε απόλυτη ειρήνη με τις γειτονικές της, να πέσεις πάνω σε είδηση από μια οικογένεια που τα πράγματα είναι πάνω κάτω καλά και όλοι τα βγάζουν πέρα, ή να κάνεις κλικ σε τίτλο «τίποτα σπουδαίο δεν έγινε σήμερα στην Βόρεια Ντακότα». Για να είναι κάτι είδηση, πρέπει να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, και πλέον η μεταφορά των ειδήσεων είναι αστραπιαία, και η ταχύτητα δημιουργεί ψευδαίσθηση του κατεπείγοντος, και η ελευθερία μετακίνησης πληροφοριών ευνοεί τα ψέματα, τις υπερβολές, και την ανθρώπινη τάση για χολή.

Είναι πολύ ελκυστικό να αναρωτιόμαστε «πού βαδίζει ο κόσμος και που θα φτάσει η κατρακύλα» γιατί αισθανόμαστε ότι είμαστε παρόντες σε πολύ κομβικό σημείο της ιστορίας, κι επιπλέον νιώθουμε και μια ηθική ικανοποίηση που τουλάχιστον εμείς, προσωπικά, δεν έχουμε ακόμη βουτήξει στη λάσπη. Όμως, σύμφωνα με πολλούς και διάφορους μελετητές και παρατηρητές ζούμε σε μια από τις πιο ειρηνικές περιόδους της ανθρωπότητας. Μπορείς να διαβάσεις έναν από τους βασικούς υποστηρικτές αυτής της ερμηνείας εδώ, εδώ ομιλία του με ελληνικούς υπότιτλους, κι εδώ ωραία γραφήματα που υποστηρίζουν την ίδια άποψη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News