Χαίρεται Α, μπα και εσύ εδώ; Κάτσε να σου πω τα δικά μου μιας και σε βρήκα! Δεν ξέρω, μα νομίζω πως σχεδόν όλοι δεν ονειρεύονται πια! Τί εννοώ με αυτό; Είμαι 25 χρονών και βλέπω γύρω μου ανθρώπους που το μόνο που αποζητούν είναι μικρές στιγμές χαράς με διαφορετικούς ανθρώπους. Γιατί πια οι άνθρωποι δεν παλεύουν για αυτόν τον ένα ή την μία που θα τους κάνει να νοιώθουν ξεχωριστοί; Ναι θα μου πεις ουδείς αναντικατάστατος και ο έρωτας δεν είναι μόνο ένας! Ή ο έρωτας με έρωτα περνάει! Χάσαμε το νόημα του φλερτ της διεκδίκησης του να θες να γνωρίσεις τον άλλον και όλα αυτά για την έλξη και τη μαγεία της εικόνας και του φαίνεσθαι! Γιατί να μην υπάρχουν πρίγκιπες με άσπρα άλογα που να θέλουν μόνο εσένα και εσύ μόνο αυτούς; Γιατί η μονογαμία χωρίς αντίσταση αφήνει την θέση της στην πολυγαμία;
– τρομαγμένη ονειροπόλα Τ.Ο.
Τρομαγμένη ονειροπόλα, νοσταλγείς και αναπολείς μια εποχή που δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στα μυαλά των απανταχού ονειροπόλων. Ποτέ δεν πάλευαν όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως για την μία ή τον έναν. Μέχρι πρόσφατα οι άνθρωποι παντρευόταν σε μικρή ηλικία με το στανιό γιατί άλλη λύση δεν υπήρχε. Οι άντρες χρειαζόταν κάποιον για να κυοφορεί και να γεννάει εργάτες για τα χωράφια, και οι γυναίκες χρειαζόταν στέγη και τροφή. Κανείς δεν περίμενε ότι μέσω του γάμου θα έβρισκε τον μοναδικό ή την μοναδική. Η μονογαμία προέκυπτε, αν προέκυπτε, εκ των πραγμάτων. Όποιος κατάφερνε να επιβιώσει χωρίς μεγάλες απώλειες ήταν ευχαριστημένος.
Οι ανάγκες για τον έναν που θα μας καλύψει συναισθηματικά, θα μας ανεβάσει στα ουράνια, θα μας καταλαβαίνει, θα μας προστατεύει, και δεν θα μας βαρεθεί ποτέ, είναι πολύ πρόσφατο δημιούργημα, και έχει προκαλέσει όσα προβλήματα έλυσε η σχετική σεξουαλική ελευθερία. Έχουμε υπερβολικά μεγάλες απαιτήσεις από τους φίλους και τους συντρόφους μας, και νομίζουμε ότι δεν βρίσκουμε αυτό που ψάχνουμε όχι επειδή είμαστε ανώριμοι και έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, αλλά επειδή υπάρχει κάπου κρυμμένο και χρειάζεται λίγο ψάξιμο ακόμα. Η ψευδαίσθηση της άπειρης επιλογής.
Ο κόσμος δεν επείγεται να είναι μονογαμικός στα 25 του γιατί είναι πιθανό να ζήσει μέχρι τα 80 και δεν έχει καμία όρεξη να το λήξει από τώρα για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Είναι μια άποψη, και είναι πολύ θεμιτή. Το πρόβλημα με το τρενάρισμα είναι να καταλάβεις πότε έχεις πέσει σε ένα πολύ συμβατό άτομο, και να το κρατήσεις. Μπορεί να συμβεί νωρίς στη ζωή σου, και να μην το καταλάβεις. Το πρόβλημα με σένα είναι το αντίθετο. Πιστεύεις ότι όλα τα άτομα μπορούν να γίνουν συμβατά, αρκεί να το προσπαθήσεις πολύ.
Είσαι πολύ τυχερή που ζεις σε μια εποχή που μπορείς, ως γυναίκα, να δουλέψεις, να είσαι ανεξάρτητη, και να παντρευτείς αυτόν που σου κάνει, αν θελήσεις να παντρευτείς. Κοίτα τα εφόδια που έχεις, και μην ονειροπολείς για ζωές που δεν υπήρξαν ποτέ. Η συντροφικότητα προκύπτει μόνο μεταξύ ανθρώπων που ξέρουν πολύ καλά τον εαυτό τους. Αν δεν βρίσκεις αυτόν που θέλεις, η λύση του προβλήματος βρίσκεται μέσα σου, όχι στην καταραμένη την κοινωνία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ντροπή να τσουβαλιάζουμε έτσι. Η γενιά για την οποία μιλάτε είναι η γενιά των γονιών μου. Δεν ξέρω που γεννηθήκατε και τι παραστάσεις έχετε, αλλά αυτά που επικαλείστε (ξύλο, πορνεία, κέρατα, παρθενίες, όχι δουλειά κατ απαίτηση) δεν υπήρχαν στο βαθμό που λέτε. Φυσικά υπήρχαν ΚΑΙ αυτά όμως δεν ήταν ο κανόνας. Ξέρετε, οι άνθρωποι και ερωτεύονταν, και αξιοπρέπεια είχαν πριν 50 χρόνια, και η γενιά μετά τον πόλεμο δεν ήταν είτε σατράπηδες αν ήταν άντρες ή άβουλα όντα αν ήταν γυναίκες. Δεν γνωρίζω πόσων χρονών είστε Φωτεινή, αλλά νομίζω τα έχετε λίγο μπερδέψει.
Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν βεβαίως και τα ταιριαστά ζευγάρια και η κακοποιητικες σχέσεις.
Τα ποσοστά αλλάζουν, ευτυχώς!
Ξέρεις κάτι όμως; Τότε αν δεν δεν τραβαγες το δέκα το καλό, αλλα το μπαστανι την είχες βάψει!
Μάλλον τρόπικ θα θεωρείς γέρους τους 60ρηδες. Εμένα οι γονείς μου είναι 82 η μάνα και 75….παρακαλώ, ο πατέρας….Αλλά ενώ δεν είναι ούτε αυτός σατράπης , ούτε και η άλλη κότα, υπήρχε σεξισμός στη σχέση τους. Η μάνα μου δούλευε σε εποχή, που όταν μας είχε ρωτήσει ο δάσκαλος, ποια μαμά δουλεύει, είχα σηκώσει το χέρι μόνο εγώ και άλλος ένας….το 1976 ή 77 . Οπότε αυτά που λες είναι μάλλον επιστημονική φαντασία. Συγγνώμη αλλά η διαδεδομένη γυναικεία εργασία υπάρχει στη χώρα μας μόνο τα τελευταία 30 χρόνια. Μπερδεύτηκαν πολύ τα πράγματα, αφού η πρώτη γενιά φεμινιστριών ήθελε να αποδείξει… Διαβάστε περισσότερα »
Και μια απάντηση στην Tropique. Εγώ γεννήθηκα το 1960. Αυτά που λέει η Φωτεινή είναι αλήθεια. Θα υπήρχαν εννοείται και εξαιρέσεις, πάντα υπάρχουν αλλά ο κανόνας είναι αυτός που περιγράφει. Πολύ καταπίεση και πολύς φόβος και πολλά αδιέξοδα για τις γυναίκες. Η πρώτη γενιά που έσπασε το φράγμα της φυλετικής ανισορροπίας ήταν η δικιά μου γιατί μορφωθήκαμε, πιάσαμε δουλειά, οδηγήσαμε, πήραμε διαζύγιο, πράγματα αδιανόητα για τις μητέρες μας.
Είναι τουλάχιστον αφέλεια να λέτε ότι οι γυναίκες δεν δούλευαν.
Δούλευαν πάρα πολύ σκληρά.
Δούλευαν πολύ σκληρά στο σπίτι που ήταν όλα πολύ πιο δύσκολα.
Και δουλεύαν πολύ σκληρά σε αγροτικές δουλειές και σαν εργάτριες.
Δεν είχαν δικές τους δουλειές, και δεν είχαν λόγο στα λεφτά που έβγαζαν οι ίδιες η τα κτήματα που καλιεργουσαν.
Αλλά δουλεύαν εξίσου σκληρά όπως οι άντρες
Όπως και τώρα αλλωστε
Εγώ έχω να πω, ότι οποίος έχει ερωτευτεί παράφορα και με πολύ πάθος, παρακαλάει να μην του ξανασυμβεί. Την επόμενη φορά ελπίζει σε κάτι πιο ήρεμο, πιο απλό, πιο προσγειωμένο, χωρίς πρίγκιπες και πράσινα άλογα. Ξυπνήστε.
Mας γράφεις πως αν ρωτήσουμε την πλειοψηφία των γυναικών που γεννήθηκαν από την δεκαετία του 40 και πριν, θα δούμε ότι όσα λες είναι ο κανόνας.
Έχεις κάνεις κάποια μελέτη; κάποια εργασία πάνω σε αυτά; έχεις ρωτήσει κάποιο στατιστικό δείγμα; έχεις κάποια βιβλιογραφική πηγή για τον κανονα αυτό;
Ή πρόκειται για κάποιον αυθαίρετο κανόνα τύπου ταξιτζή;
Κουκουνάρι, μην τα μπερδεύεις. Οι γυναίκες δούλευαν πάντα και δούλευαν πολύ σκληρά σε εποχές που δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα. Η ζωή μιας νοικοκυράς άρχιζε το χάραμα και τελείωνε τα μεσάνυχτα. Λεφτά δεν παίρναν όμως, έτσι ? Η εργασία ήταν απλήρωτη, ήταν απλώς υποχρέωση και καθήκον. Τώρα για τις αγρότισσες, το ίδιο ήταν. Αυτές εκτός από τις δουλειές του σπιτιού και το μεγάλωμα των παιδιών έπρεπε να συμμετέχουν και σε αγροτικές εργασίες, εκτός σπιτιού, που και πάλι όμως απλήρωτες ήταν. Τα λεφτά τα διαχειρίζονταν οι άνδρες. Για να καταλάβεις καλύτερα, έχεις δει φωτογραφίες του 20ου αιώνα, μην πάμε… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο συμφωνώ με αυτό! “Το πρόβλημα με το τρενάρισμα είναι να καταλάβεις πότε έχεις πέσει σε ένα πολύ συμβατό άτομο, και να το κρατήσεις. Μπορεί να συμβεί νωρίς στη ζωή σου, και να μην το καταλάβεις.” Γενικά ονειροπόλα, ήμουν και είμαι κι εγώ πολύ ρομαντική, αλλά αυτό που περιγράφεις είναι μόνο στις ταινίες. Ευτυχώς το κατάλαβα πολύ νωρίς και απολαμβάνω τέτοιες ιστορίες σε βιβλία, κόμιξ και σινεμά, χωρίς να το αναμένω στην πραγματικότητα. Αυτό που λέω εγώ όταν φίλες μου έχουν παρόμοιες συζητήσεις είναι το “δεν ταιριάζουμε μόνο με έναν”. ΑΛΛΑ, όπως λέει η Λένα παραπάνω, το ζήτημα δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Για πού μιλάτε ρε παιδιά όταν λέτε ότι οι γυναίκες στο παρελθόν ήταν οικονομικά εξαρτημένες και εκλωβίζονταν; Για τα αστικά κέντρα; Γιατί τον 20ο αιώνα μεγάλο ποσοστό γυναικών στην Ελλάδα που ζούσε στην επαρχία ήταν αγρότισσες, οπότε εκτός των παιδιών του σπιτιού κλπ είχαν και πολύ σκληρή εργασία εκτός σπιτιού. Απλά σε χαμηλά κοινωνικά στρώματα, ακριβώς λόγω των χαμηλών αποδοχών και εκτός του ότι το διαζύγιο ήταν στίγμα, οι γάμοι κρατούσαν γιατί ήταν περισσότερο “κράτα με να σε κρατώ”. Ούτε ο άντρας επιβίωνε οικονομικά χωρίς την εργασία της γυναίκας. Και αυτή ήταν η πλειοψηφία μέχρι πριν 50 χρόνια- στην Ελλάδα… Διαβάστε περισσότερα »
δεν ειναι ασπρο αλογο, μονοκερως ειναι, ολοι το ξερουν αυτο, τρο (μαγμενη ονειροπο) λα
Εσυ ψαχνεις καποιον να σου λυσει το υπαρξιακό σου με λιγα λογια. Το υπαρξιακό σου μονο εσυ μπορείς να το λυσεις γιατί πηγάζει απο εσένα και τον τροπο που μεγάλωσες και διαμορφώθηκες και ειναι πολύ προσωπική υπόθεση το υπαρξιακο του καθενός. Μην περιμένεις να βρεθει το σουπερ αστέρι – συντροφος που θα φωτισει την ζωη σου , γιατι τα αστέρια ανηκουν στο στερέωμα και οχι στην εδω στη Γη. Όλοι να περνάνε καλά θελουν για όσο κρατησει. Κανεις δεν θέλει να περνάει άσχημα. Γιατί απο οτι καταλαβαίνω το mantra σου στη ζωη ειναι ” οτι αξίζει πονάει και ειναι δύσκολο”… Διαβάστε περισσότερα »