Η ιαπωνική γλώσσα έχει μια λέξη που στάζει αισιοδοξία:’kodokushi’ σημαίνει ‘μοναχικός θάνατος’ κι αναφέρεται στις περιπτώσεις ηλικιωμένων που πεθαίνουν μόνοι και κανείς δεν βρίσκει τα πτώματά τους παρά καιρό μετά, ενίοτε χρόνια.

Όπως σε πολλές χώρες του κόσμου, έτσι κι οι ηλικιωμένοι και ηλικιωμένες στην Ιαπωνία έχουν χτυπηθεί με σκληρότητα από τη μοναξιά. Καθώς οι νεότεροι εγκαταλείπουν τα χωριά και τις επαρχίες για ν’αναζητήσουν μια οικονομικά ασφαλέστερη ζωή, οι μεγαλύτεροι μένουν πίσω και η παραδοσιακή δομή της ιαπωνικής οικογένειας αλλάζει. Πλέον, τα παιδιά δεν ζουν με τους ηλικιωμένους γονείς, δεν μπορούν να τους φροντίσουν και η αλλαγή αυτή βρίσκει τον ιαπωνικό πληθυσμό απροετοίμαστο. Για να καταλάβετε το μέγεθος, το 2006 το 4.5% των κηδειών που έγιναν στη χώρα, σχετίζονταν με περιστατικά ‘kodokushi’.

Τα διαφόρων λογιών προβλήματα που προκύπτουν από την φυσική εξέλιξη των κοινωνιών χρειάζονται πρώτα αναγνώριση κι έπειτα λύση. Μία από τις λύσεις που δίνει η Ιαπωνία στο συγκεκριμένο πρόβλημα είναι η δημιουργία εγκαταστάσεων στις οποίες ο ηλικιωμένος πληθυσμός αλληλεπιδρά με παιδιά που χρειάζονται φύλαξη (yoro shisetsu).

Η επιτομή του ‘μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια’ καθότι στους χώρους αυτούς πολλά παιδιά που δεν γνώρισαν ποτέ παππού ή γιαγιά έρχονται σ’επαφή μ’αυτή την ηλικιακή ομάδα και πολλοί ηλικιωμένοι που δεν έχουν οικογένεια μπορούν ν’αλληλεπιδράσουν με παιδιά σχολικής ηλικίας, να τους μάθουν πράγματα, να τα βοηθήσουν και να καρπωθούν έτσι τα οφέλη που αποκτά κανείς όταν νιώθει πως έχει ένα σκοπό και μια χρησιμότητα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News