Το Φυστίκι που Κυλάει: ‘Δεν μπορεί να είμαστε όλοι Κοκκινοσκουφίτσες’

Το Φυστίκι Που Kυλάει είναι συγγραφέας, σύζυγος, μάνα, σκυλομάνα και γατομάνα-όπως συστήνεται και η ίδια- και γράφει, γράφει, γράφει, όχι μόνο βιβλία αλλά και αναρτήσεις στην ομώνυμη σελίδα της στο Facebook, σχετικές με την καθημερινότητα, θέματα της επικαιρότητας κι ένα σωρό άλλα.

Το Φυστίκι φαίνεται να τα έχει καλά με την ανωνυμία, καθώς πλην του προφανούς-ότι δεν γνωρίζουμε το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το Φυστίκι-έχει εργαστεί αρκετά χρόνια ως ghost writer στο εξωτερικό. Ghost writers, είναι “ανώνυμοι συγγραφείς” που πληρώνονται από εκδοτικούς οίκους συνήθως, για να δημιουργούν έργα τα οποία στη συνέχεια εκδίδονται στο όνομα κάποιου γνωστού συγγραφέα.

‘Δε με χάλαγε καθόλου να γράφω κείμενα για άλλους όταν ζούσα στο εξωτερικό, επειδή πληρωνόμουν καλά τα αρχαία εκείνα χρόνια, άλλωστε υπέγραφα συμβόλαιο γι’αυτό, ήξερα πως θα εξελισσόταν η φάση, δε με κορόιδεψε κανείς. Από κει και πέρα, όπως σε κάθε δουλειά και το ghostwriting έχει τις στραβές του, έχει τύχει να δουλέψω επί 2 χρόνια υλικό που τελικά δόθηκε σε συνάδελφο να ολοκληρώσει και τελικά ο εκδοτικός οίκος εγκατέλειψε εξ ολοκλήρου το project’.

Το Φυστίκι έχει ήδη εκδώσει τρία βιβλία, τον “Max” και το “Λαβ Ζτόρι”, και το πιο πρόσφατο, ένα παιδικό βιβλίο με Φυστικοπαραμύθια, από τον οίκο  Memento. Μαζί με τον εκδότη της, Θωμά Τσερώνη (ο εκδότης δεν είναι διόλου ανώνυμος και μάλιστα ανταλλάσσουν συχνά-πυκνά κωμικούς διαλόγους με το Φυστίκι στη σελίδα της), χαρίζουν Φυστικοβιβλία σε νοσοκομεία και ιδρύματα και Φυστικοπαραμύθια σε παιδάκια που έχουν ανάγκη.

-Το Φυστίκι για τα βιβλία του:

‘Τα βιβλία μου κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο Μemento, ο ΜΑΧ και το ΛΑΒ_ΖτΟΡΙ. Ο ΜΑΧ είναι η ιστορία του γάτου μου, ενός αλήτη τύπου, που μας κάνει τη ζωή μαύρη, μας κακοποιεί και το διασκεδάζει. Και οι άνθρωποι, όλο αυτό το βρίσκουν ξεκαρδιστικό, δεν ξέρω τι φάση με τον κόσμο, δεν στέκει καλά obviously. To ‘ΛΑΒ_ΖτΟΡΙ’ είναι αυτό που περιγράφει ο τίτλος του. Λαβ και Ζόρι μαζί. Και καφριλίκι, νταξ. Και σεκς. Όπως το θυμάμαι, τέλος πάντων, γιατί έχουν περάσει και μερικά μιλένιουμ από την τελευταία φορά που το έκανα εγώ, δεν μας αφήνει ο γάτος ρε, διαβάστε το βιβλίο και θα καταλάβετε! Στα Φυστικοπαραμύθια, οι ιστορίες μιλάνε για παιδικές φοβίες (και όχι μόνο), το διαζύγιο, την αποδοχή του διαφορετικού, την υιοθεσία, τον διαδικτυακό εκφοβισμό, τον αυτισμό, την αυτοπεποίθηση και πολλά άλλα, με μπόλικο φυστικοχιούμορ και πολλή πολλή πολλή αγάπη.’

Αυτό που έχει καταφέρει το Φυστίκι που κυλάει, είναι να φτιάξει όχι απλώς ένα comedy club, αλλά ένα αληθινά ασφαλές περιβάλλον έκφρασης γνώμης στη σελίδα της στο Facebook, όπου -παράλληλα με την κωμική γραφή του Φυστικιού- θίγονται ζητήματα κοινωνικά. Το Φυστίκι γράφει θαρρετά και συχνότατα βιωματικά, για θέματα όπως ο ρατσισμός, η μισαλλοξία, η πατριαρχία, οι ψυχικές ασθένειες και το διαδικτυακό “μπούλινγκ” που διατυπώνεται με εκφράσεις μίσους.

-Το Φυστίκι για τα πράγματα που το “βγάζουν από το κέλυφός του”

‘Με ενοχλούν ο ρατσισμός, η βλακεία, η υπεροψία, η αγένεια, η ομοφοβία, η αναισθησία απέναντι σε ευπαθείς ομάδες κι ο σεξισμός. ΦΑΙΤ ΠΑΤΡΙΑΡΚΥ, κορίτσια!’

Το χιούμορ ενέχει την αξία της ίδιας του της κωμικής υπόστασης, αποτελεί όμως κι ένα εύληπτο, “προσιτό” και οικείο μέσο, να θίξει κανείς και πιο σοβαρά, κοινωνικά για παράδειγμα, θέματα

-Το Φυστίκι για το χιούμορ:

‘Το χιούμορ είναι καλό όταν αφενός το καταλαβαίνουν όλοι και αφετέρου όταν δεν πληγώνει καλούς ανθρώπους. Άμα την παλεύεις να κάνεις χαβαλέ, βγάζοντας τον εαυτό σου στη σέντρα, τότε ΙΣΩΣ, καταφέρεις να σε ακούσουν όταν πεις και 2 ‘αλλιώτικες’ κουβέντες. Κουβέντες που σου καίνε το μυαλό και θες να τις αφήσεις να πάρουν ανάσα, έξω από τα όρια του δικού σου μικρού κρανίου’.

-Μερικά ακόμη Φυστικολόγια

• Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης, που να μην έχει πέσει θύμα μπούλινγκ. Το πρόβλημα δεν είναι ότι είμαστε όλοι, κάποια στιγμή, θύματα. Το πρόβλημα είναι, πως έχουμε υπάρξει όλοι, κάποια στιγμή,  θύτες. Και αυτό, είναι γεγονός. Αλλιώς δε βγαίνουν τα νούμερα, παιδιά. Δεν μπορεί να είμαστε όλοι Κοκκινοσκουφίτσες. Σε κάποιου το παραμύθι, έχουμε γίνει λύκοι.

• Τα βιβλία μου μέσα από το γέλιο που ευελπιστώ πως θα χαρίσουν, κρύβουν αυτά που αγαπώ περισσότερο. Την ανάγκη για επαφή, την δύναμη της συμπόνιας και την επιβίωση μέσα από ζόρια. United we stand, divided we fall.

-Θέλετε να μάθετε περισσότερα για το Φυστίκι που κυλάει; Βρείτε το στο facebook και στο instagram!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News