Γράφει η ηθοποιός Βασιλική Διαλυνά
Κάποτε μια δασκάλα μου, ηθοποιός, μου είπε πως δεν μπορεί να λέγεσαι ηθοποιός αν δεν είσαι καλά. Αν δεν έχεις μια λόξα ρε παιδάκι μου, αν δεν έχεις το κάτιτίς σου το ψυχολογικό.
Εγώ, κορτσούδα τότε, αισθάνθηκα πολύ άβολα, να το πώ αυτό, διότι δεν πίστευα ποτές οτι είχα μια περίεργη λόξα, ικανή να με οδηγήσει σε μεγάλες δόξες και τα τοιαύτα. Εξού και άργησα πολύ να περηφανεύομαι που είμαι μια απ’ αυτούς -καλά, υπήρχαν κι άλλοι λόγοι π.χ. “ηθοποιός;;; αχ, παίξε μας κάτι!” (WTF!) Άργησα επίσης πολύ ν’ αρχίσω να απαντάω, ας πούμε στους οδοντίατρους: “αχ, εσύ οδοντίατρος; θα μου κάνεις την εξαγωγή του φρονιμίτη μου μια στιγμούλα σε παρακαλώ;;;”
Επιπροσθέτως αναρωτιόμανε χρόνια ολόκληρα μήπως αυτή η απουσία λόξας είναι που μου κοστίζει μια διεθνή καριέρα.
Είχα αρχίσει ήδη να κάνω γερές φιλίες στο χώρο και διαπίστωνα κάθε φορά οτι τελικά υπάρχουν κι άλλοι με νορμάλ ψυχολογικά κοκομπλόκα, που δεν τα πλασάρουν ως καλλιτεχνική διαστροφή (και διατροφή ενίοτε), φίλοι ή όχι. Και κάθε φορά που συναντώ δήθεν σαλεμένο καλλιτεχνίζοντα, με πιάνει μια, αποστροφή να το πω° κι ένα κάτιτίς, σάμπως κι εκείνος έχει καταλάβει κάτι παραπάνω απο μένα.
Δε βαριέσαι, την υγειά μας να ‘χουμε κι ας κάνω καριέρα στις φακές. -φτιάχνω μούρλια φακές.
*δεν υπάρχει ανθρώπινο ον χωρίς ψυχολογικό κοκομπλόκο. Αν είναι και καλλιτεχνίζον (το ον) απο μακρυά κι αγαπημένοι. Αν είναι δε γιατρός ας πούμε, μην ξανακλείσεις ραντεβού.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πόσο χαίρομαι που διάβασα εδώ αυτή την άποψη! Επιτέλους! Όλες αυτές οι μπούρδες περί εκκεντρικότητας των καλλιτεχνών δεν είναι παρά ένας βολικός μύθος, που στην καλύτερη βοηθάει τους σταρ να κερδίζουν δημοσιότητα και στη χειρότερη κουκουλώνει άλλα κι άλλα: τις ανοριακές συνθήκες δουλειάς για τους πολλούς, την κοινωνική υποτίμηση των καλλιτεχνών και του έργου τους, τις κακές, άστατες ή ανύπαρκτες πληρωμές, το ανέκδοτο που λέγεται “ένσημα” (για να μη μιλήσω για το τι γίνεται τώρα με τον κόβιντ). Τίποτα το γραφικό ή γοητευτικό δεν έχουν όλα αυτά, δεν σε κάνουν καλύτερο στην τέχνη σου, ίσα ίσα που σε τσακίζουν. Θυμώνω… Διαβάστε περισσότερα »
Αιλουροειδέστατο, σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, ταυτίζομαι.
Και με την ευκαιρία να σου πω πως θεωρλω ευφυέστατο το ψευδώνυμό σου.
Φιλιά
Δεν θα μπορούσες να τα πεις καλύτερα. Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το σχόλιο, γιατί επιτέλους κάποιος (εκτός από 2-3 φίλους) καταλαβαίνει τι ακούω και τι αντιμετωπίζω.
Και το χειρότερο από όλα αυτά είναι ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που θέλουν να πλασάρονται με αυτό τον τρόπο και το θεωρούν και την υπέρτατη ένδειξη ταλέντου, αλλιώς δεν μπορείς να είσαι καλλιτέχνης και να είσαι και καλός. Δηλαδή δεν φτάνει που μας κρεμάει μια ταμπέλα η κοινωνία, αντί να την αποβάλλουν οι ίδιοι, την ενστερνίζονται κιόλας και σε σνομπάρουν αν διαφέρεις, πχ φοράς καθαρά ρούχα.
Δεν είναι λόξα, απλά διαφορετικές προσωπικότητες. Θυμάμαι συμμαθητές δημοτικού που διαβάζαν στα δυνατά ποιήματα και κείμενα με χρώμα στην φωνή τους, τραγουδούσαν, ή ήταν σε θεατρικά σκετς και οι εκπαιδευτικοί έλιωναν από χαρά. Αντιθέτως έμενα δεν με ενδιέφεραν καθόλου και διάβαζα μονότονα σαν ρομπότ. Τόσο που η δασκάλα μίλησε στους γονείς ότι πρέπει να κάνω εξάσκηση για διαβάζω με περισσότερο χρώμα στην φωνή μου. Ήταν μάχη επιμονής και νομίζω ότι στο τέλος νίκησα 🤖.