Querida Α, μπα, Κάθε φορά που πηγαίνουμε επίσκεψη στους γονείς του η μαμά του με πιάνει παράμερα και με ρωτάει πότε θα κάνουμε μωρό. Είμαστε 2,5 χρόνια μαζί, και συγκατοικούμε τον τελευταίο μισό χρόνο. Συζητήσεις γενικές έχουμε κάνει με τον σύντροφό μου, αλλά τίποτα συγκεκριμένο. καθώς ούτε τα χρήματα, ούτε τα μυαλά έχουμε για μια τέτοια κίνηση. Είμαστε κοντά στα 30 και οι δύο και δεν μπορείς να πεις ότι επαγγελματικά πατάμε σε στέρεο έδαφος ακόμα. Εγώ τρομοκρατούμαι με μια τέτοια υπόθεση γιατί σκέφτομαι όλα όσα δεν έχω κάνει ακόμα.. από ταξίδια μέχρι σπουδές, επαγγελματική εξέλιξη. Νομίζω ότι βρίσκομαι σε ένα στάδιο που ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Αν σκεφτείς ότι πριν 4 χρόνια κατάφερα να φύγω απ’ το σπίτι των γονιών, δεν νιώθω ότι έχω χορτάσει και εκμεταλλευτεί αυτήν την ανεξαρτησία ακόμα. Από την άλλη μάλλον και εγώ αρχίζω να αγχώνομαι γιατί “περνάνε τα χρόνια”. Αγχώνομαι γιατί ακόμα δεν θέλω παιδιά, δεν ξέρω αν θα θελήσω και δεν ξέρω αν θα θελήσω με τον συγκεκριμένο. Τι απαντάω στη μητέρα του; Αφού δεν έχω απαντήσει ακόμα σε μένα; Νιώθω αμήχανα και ενοχικά κάθε φορά που γίνεται αυτή η ερώτηση.
-Hasta la vista, babe
Θα κάνεις αυτό που θα έπρεπε να κάνεις ακόμη και αν ήθελες μωρό την επόμενη εβδομάδα με όλη σου την ύπαρξη: δεν είναι δική της απόφαση, και δεν έχει δικαίωμα να ανακατεύεται.
Αν έχει η ίδια υπαρξιακές ανησυχίες που νομίζει ότι θα λυθούν όταν γίνει γιαγιά, δικό της το πρόβλημα. Το παρουσιάζεις σα να έχει δίκιο που ρωτάει κι εσύ έχεις κάποιου είδους ευθύνη που δεν είσαι ακόμη σίγουρη για την απόφαση σου, οπότε δεν μπορείς να την καθησυχάσεις.
Οπότε, θα έλεγα ότι χρειάζεται διπλή αντιμετώπιση. Πρώτα, χρειάζεται να καταλάβεις ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να την καθησυχάσεις. Είναι για μένα κακοποιητικό ότι σε παίρνει παράμερα για κάτι τόσο ευαίσθητο, χωρίς να έχει ιδέα τι νιώθεις και πώς είσαι (ξαναλέω, θα μπορούσες και να θέλεις,, θα μπορούσες μάλιστα να θέλεις και να μην μπορείς, θα μπορούσες να θέλεις και να μην μπορεί ο σύντροφος) υπονοώντας ότι είναι δική σου δουλειά μόνο. Δεν θα το κάνεις μόνη σου, γιατί το λέει μόνο σε σένα;
Αν το συνειδητοποιήσεις, θα μπορέσεις να απευθυνθείς εκεί που πρέπει, που είναι ο σύντροφος, γιατί αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσετε μαζί. Αν εσείς είσαστε ενωμένοι, και καταστρώσετε σχέδιο αντίδρασης, θα είναι πολύ εύκολη η συνέχεια.
Αν δεν προκύψει κοινή πολιτική εύκολα και αβίαστα, να ακούσεις τις (πολύ δυνατές) καμπάνες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πριν παντρευτώ, τα πεθερικά με ρωτούσαν συχνά “Ποτέ ο γάμος;”, “Τουλάχιστον ένα παιδάκι;” ή το άλλο το ανεκδιήγητο “Δηλ. τώρα εσύ είσαι η γκόμενά του;” Μετά το γάμο και το παιδί, σε κάθε – μα, σε κάθε – επικοινωνία ξαναρωτουσαν “Ποτέ το δεύτερο;”. Άκου, τώρα, κάτι φανταστικο: μετά το γάμο μπήκε στη ζωή μου η Α, μπα. Και όταν πια σιχάθηκαν και οι τοίχοι να ακούν την ίδια ερώτηση ξεστόμισα ένα απόγευμα το φοβερό και τρομερό “Αυτή η ερώτηση που κάνετε συνέχεια με φέρνει σε δύσκολη θέση και με ενοχλεί. Δεν σας αφορά αν θα κάνουμε δεύτερο παιδί, δεν ξερετε… Διαβάστε περισσότερα »
Τα ίδια κ από δω! Εγω μολις με ρωτούσε φώναζα “καλέ μου έλα εδώ! Κάτι σε θέλει η μαμά σου!” και έφευγα απ το δωμάτιο! Ο καλός μου έλεγε “οπότε θέλουμε μην την ενοχλείς ” και κάπως έτσι κοπηκεεεεε
Χα, κι εγώ το έκανα αυτό. Δηλαδή ΚΑΙ αυτό.
Η δικιά μου το έκοψε όταν τρόμαξε στη σκέψη μην “τους” παρατήσω και φύγω. Δε ζούμε μαζί όμως ξέρει ότι τη νοιάζομαι και είμαι η μόνη που της δίνω τη σημασία που έχει ανάγκη. Οπότε όταν μια μέρα στο άσχετο μιλούσαμε και της είπα ότι εγώ όταν πνίγομαι, φεύγω, με ρώτησε “δηλαδή εμάς θα μας άφηνες;” της είπα ότι αν μου πρήξει κι άλλο τα συκώτια, φυσικά, δεν αντέχω και πολλά πολλά. Θα βρει άλλη ο γιος της, να μη στεναχωριέται.
Ακόμα κοπανιέμαι που δεν το είπα φρομ ντέι ουάν.
Ναι ναι! Νομίζω ότι αυτή η αντιμετώπιση είναι κ η πιο επιτυχής γιατί συνήθως άνθρωποι όπως η συγκεκριμένη “πεθερά” έχουν μια πολύ χονδροειδή συμπεριφορά γενικότερα. Πολύ καλό Dimi, εγώ προσωπικά αυτό θα έκανα!
Σε μια θεία που με ρωτούσε πότε θα παντρευτώ να κάνουμε ένα γλέντι είχα απαντήσει “αν θες να κάνεις γλέντι, γιατί δε παντρεύεσαι εσύ”. Με κοίταξε σαν να ήρθα από το διάστημα και δε με ξαναρώτησε. Πες το ίδιο και στη μάνα του, αν θέλει τόσο πολύ να φροντίζει ένα μωρό γιατί δε κάνει/υιοθετεί αυτή ένα. Παρεπιπτόντως, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Η μητέρα ενός φίλου υιοθέτησε ένα ορφανό προσφυγόπουλο και το βρήκα αξιοθαύμαστη κίνηση. Πέρα από την πλάκα, πάντως, αν σε φέρνει σε δύσκολη θέση η μητέρα του φίλου σου, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να την επισκέπτεσαι. Στο… Διαβάστε περισσότερα »
Πεσ της: Τι να σας πω καλε μητερα,του γιου σας δεν του πολυσηκωνεται τελευταια και ανησυχω πολυ.
Χαχαχαχαχα
Ο λόγος που ρωτάει εσένα αγαπητή φίλη, είναι οτι «αν η γυναίκα θέλει παιδί, θα κάνει παιδί..εννοώντας οτι θα πείσει και τον άντρα της». Γιατί ώς γνωστόν οι άντρες όσο και να μεγαλώσουν παραμένουν πάντα παιδιά, δεν ξέρουν τι θέλουν και περιμένουν μια γυναίκα να τους δείξει τον δρόμο της σωτηρίας (της ψυχής που είναι πολύ μεγάλο πράγμα). Μίλα στον φίλο σου και ζήτησε του να σε βγάλει απο την άχαρη αυτή θέση. Εξήγησε πόσο άβολο είναι να μιλάς για κάτι τόσο προσωπικό σε κάποιον άσχετο. Φυσικά και θα καταλάβει τι εννοείς. Αν δεν καταλάβει αυτό το τόσο απλό, δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Κυρία τάδε μου, δεν ίναι δική σας δουλειά. Μήτσο, η μαμά σου με πρήζει.
Αν δεν λυθεί έτσι το θέμα, καλύτερα να ξανασκεφτείς τη σχέση σου.
Δεν θέλω να είμαι καχύποπτη αλλά βρε παιδί μου μαμά αγοριού και μάλιστα τόσο νέου 30χρονων, και με το αγόρι να μην έχει εκδηλώσει επιθυμία για παιδι, πως να το πω, δεν μου φαίνεται ότι κολλάει να ανησυχεί η συγκεκριμένη γυναίκα μην τυχόν και δε γίνει γιαγιά σύντομα… Μάλλον το αντίθετο φοβάται, μην της τυλίξουνε το γιο, και γιαυτό σε παίρνει παράμερα για να δει τις προθέσεις σου. Τώρα μάλιστα που συζείτε! Οπότε τα καλά νέα είναι, ναι μπορείς άφοβα να την καθησυχάσεις λέγοντας πως όχι το μωρό δεν είναι στα άμεσα σχέδια μου… Γτ εμένα δεν μου το βγάζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ το σκέφτηκα αυτό να πω την αλήθεια αλλά το δίνω 50-50.
Εγώ πάντως θα πρότεινα να έκανες μία ξεκάθαρη κουβέντα με το σύντροφό σου για το θέμα. Να του πεις δηλαδή όλα όσα γράφεις εδώ και μετά να περιμένεις πως θα το χειριστεί. Αν μιλήσει στη μητέρα του και αυτή σταματήσει να σε πρήζει, καλώς. Αν όχι, εγώ ψηφίζω να αρχίσεις να της απαντάς με ατάκες τρομερής καφρίλας. Για παράδειγμα: – Παιδί? Μα δεν μπορώ να κάνω παιδί. Έχω κάνει αλλαγή φύλου, δεν μπορώ να κυοφορήσω. – Πείτε το κυρία Κούλα μου. Το λεω στο Σάκη και δεν θέλει. Χρυσό τον έχω κάνει να σας δώσουμε τη χαρά για ένα εγγονάκι.… Διαβάστε περισσότερα »
Θα της πεις πολύ απλά και όμορφα “κατανοώ το ενδιαφέρον σας αλλά δε σας αφορά”.
Θα σε συμβουλευα την επομενη φορα να της πεις αυτο που εγραψε η Λενα και να θεσεις και το συντροφο σου μπροστα στο θεμα. Αν σε ξανααπομονωσει για το ιδιο ζητημα πες της ‘ξερετε το παιδι αν γινει δε θα το κανω μονη μου, γιατι απευθυνεστε μονο σε εμενα λοιπον?’ Θα τολμησει να πει τπτ και στο γιο και αν πει θα κρινεις απο το πως της απανταει…
Σιγα μην ανοιξει και κουβεντα
μα δεν την ανοίγει η ιδια την κουβεντα, η πεθερα της την ανοιγει και η κοπελα πρεπει να βαλει το φιλο της στη συζητηση. Αυτος πρεπει να μιλαει με τη μανα του. Η μανα τοχει κανει συστημα πχια..κατι πρεπει να της πει.