Aγαπημενη μου Α μπα, θελω να σε ρωτησω κατι. Ειμαι σε ενα γραφειο μικρο, με 5 συναδελφους. Η μια συναδελφος, στην ηλικια μου (28) απο την πρωτη στιγμη που ηρθα μου πεταγε διαφορες κακιουλες αλλα σε πολυ subtle mode, ισα ισα που να το καταλαβαινεις. Δε θυμαμαι πολυ συγκεκριμενα, αλλα οταν ελεγα καποια σχολια στον κυκλο μου συμφωνουσαν οτι ηταν κακιουλες και μπηχτες. Εγω φανηκα απο την αρχη πολυ προσιτη με ολους και με εκεινη, αλλα φετος (ειμαι αρκετα χρονια εδω) παραεγινε το κακο. Συγκεκριμενα, φετος μου την ειπε ευθεως και για το υψος μου και γελουσε. Αλλες φορες μου πεταει σποντες για το τι κανουν φιλοι της εξω, γιατι ξερει οτι ενδιαφερομαι να βρω δουλεια στο εξωτερικο. Γενικως βγαζει πολλα κομπλεξ απεναντι μου και πολλες φορες δε με χαιρεταει ετσι στο ασχετο ή οταν μιλαω με αλλο συναδελφο και γελαμε αποσυρεται και δε σχολιαζει τιποτα. Γενικως κατι την ενοχλει πανω μου, ειτε ζηλευει ειτε οχι αλλα ειμαι σιγουρη οτι δεν το εχω προκαλεσει εγω, περα απο τις φορες που ως φυσιολογικος ανθρωπος μπορει να πω για ενα ταξιδι που εκανα, γιατι απλα κατι πρεπει να λεμε για μας, δε μπορω να μιλαω μονο για δουλεια (εχω οικονομικη επιφανεια αλλα εκεινη νομιζω οχι τοσο, αλλα δεν εχω καταλαβει αν την πειραζει αυτο, ειναι μια υποθεση μου). Αναφερω την οικονομικη επιφανεια και τα πολλα μακρινα ταξιδια κλπ ( για δεδομενα Ελλαδας, δεν ειπα οτι ειμαι κροισος) για να πω οτι αν ζηλευει, θα ζηλευει αυτο, δεν ειμαι ουτε πολυ ωραια, ουτε ψηλη, ουτε κανενα τρομερο μυαλο και ακομη και απο χρηματα δεν ειμαι και τοσο ευκαταστατη που να μη χρειαζεται να ξαναδουλεψω ποτε. Ο εργοδοτης με συμπαθει αλλα το ιδιο κ κεινη (εκεινη περισσοτερο). Τελος παντων, μετα απο το σχολιο για το υψος μου αποφασισα να ειμαι πλεον ψυχρη γιατι το θεωρησα μεγαλη κακια εντελως απροκλητη και out of context, ενω παλιοτερα θα ακουγα τα σχολια αλλα θα ημουν μια χαρα τις επομενες ωρες γιατι ξερω οτι τα ελεγε απο κομπλεξ. Αυτη το καταλαβε και εκνευριστηκε προφανως, γιατι συν τοις αλλοις δεν τη βοηθαω πλεον (οσο με παιρνει και μου επιτρεπεται) και τωρα μου την ξαναειπε για το υψος μου για να με πικαρει. Και ειλικρινα το υψος μου ειναι το τελευταιο που με νοιαζει, και γενικως ειναι πληρως νορμαλ ετσι κ αλλιως, να φανταστεις δεν το εχει σχολιασει και ποτε κανεις, γιατι ειναι στα αποδεκτα ορια. Επισης και για το βαρος μου ειχε πει παλιοτερα, επειδη ειμαι πολυ αδυνατη, και ενω οι περισσοτεροι μου κανουν καλα σχολια για το σωμα μου, ηδη απο το σχολειο, εκεινη εδειξε μια στο κομπιουτερ κ λεει ποσο αποκρουστικη επειδη ηταν αδυνατη και καταλαβα οτι κοιτουσε εμενα. Τελος παντων, τωρα εχει προκυψει ενα ψυχρο κλιμα και ενω σκεφτομαι οτι εκανα καλα γιατι δε θα δινω ευχαριστηση στον καθε κομπλεξικο να βγαζει τα κομπλεξ του πανω μου , απο την αλλη με το κλιμα που εχει δημιουργηθει δεν ξερω αν εγω θα βγω ζημιωμενη στο τελος, γιατι εκεινη εχει καλυτερη σχεση με ολους τους αλλους συναδελφους. Και ολο αυτο ειναι αδικο, γιατι εγω δεν ξεκινησα κατι, εκεινη το ξεκινησε, εγω ημουν πολυ προσιτη και δεν πετουσα καμια μπηχτη ουτε ψωνιζομουν. Δε λεω οτι ειμαι υποδειγμα συμπεριφορας και ανθρωπου αλλα πώς να το κανουμε, και να ζηλεψω καποιον, θα θελω να ερθω κοντα του παρα να τον κανω εχθρο. Φοβαμαι μηπως πει ο,τιδηποτε για μενα (ψεμα ή να φουσκωσει ενα λαθος μου). Θυμαμαι περυσι ειχα κανει ενα μικρο λαθος και φροντιζε να το τονιζει με τον τροπο της ενω οταν καποιος μου κανει παρατηρηση χαιρεται κιολας. Του χρονου θα φυγω ετσι κ αλλιως, μαλλον στο εξωτερικο, αλλιως σε αλλη δουλεια, αλλα φοβαμαι γιατι φετος θα ηθελα να μεινω εδω, γιατι στη δεδομενη στιγμη δε θελω να αλλαξω περιβαλλον εργασιας. Η ερωτηση ειναι κραταμε τον αυτοσεβασμο μας ή τον κανουμε περα για το συμφερον μας και απο το φοβο μας?
Δεν περίμενα να καταλήξεις στη λέξη «αυτοσεβασμός». Τον αυτοσεβασμό τον κρατάμε ό,τι και να γίνει, δε νομίζω, δεν μπορώ να πιστέψω ότι όντως αυτό ρωτάς. Φρόντισε τις σχέσεις σου με τους υπόλοιπους, κράτα τις αποστάσεις σου από αυτή, και όταν σε προσβάλλει μην απαντάς με προσβολές, σχολίασε μόνο την αγένεια της, πες γιατί ήταν αγενές αυτό που είπε, ή πες απλώς «δεν χρειάζεται να είμαστε αγενείς, είμαστε συνάδελφοι». Θα βγεις ζημιωμένη μόνο αν επικεντρωθείς τόσο πολύ σε αυτή, που ξεχάσεις ότι είσαι μέρος ενός συνόλου, και δεν είναι αυτή το πρόβλημα που πρέπει να λύσεις. Είναι ένα πρόβλημα με το οποίο πρέπει να μάθεις να ζεις. Αν δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα πάρτην μια μέρα κάπου να είσαστε οι δυο σας και ρώτα την ευθέως ποιο είναι το πρόβλημα της. Μερικές φορές οι άνθρωποι που σου κάνουν επιθέσεις θέλουν να τους δώσεις σημασία, προσπαθούν να σε κάνουν να αντιδράσεις. Δεν το δικαιολογώ, εξηγώ μόνο.