Αγαπητή «Α, μπα»: Η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος 13

Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».

Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.

Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.

Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.

1

Αγαπητή α, μπα και αναγνώστριες/αναγνώστες, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι αγόρι 22 ετών, χωρίς καμία σεξουαλική επαφή ακόμη. Έχω κάνει σχέσεις ή απλά φάσεις με διάφορες κοπέλες, αλλά όταν πάει στο σεξουαλικό πάντα κομπλαρω και βρίσκω δικαιολογία για να το αποφύγω (τύπου είμαι αξύριστος κλπ). Το πρόβλημα είναι ότι θεωρώ ότι το πέος μου είναι πολύ μικρό και ντρέπομαι, παρότι οι φίλοι μου λένε ότι δε θα έπρεπε να ντρέπομαι και να με κομπλαρει αυτό. Κάθε φορά λέω ότι αυτή τη φορά θα το κάνω , αλλά στο τέλος με πιάνει το άγχος μου και το αναβάλλω. Τι μπορώ να κάνω για να προχωρήσω επιτέλους; Υ.γ. γενικά θα έλεγα ότι έχω πέραση στις κοπέλες αλλά θεωρώ ότι αν με δουν χωρίς εσώρουχο θα αρχίσουν να γελάνε και θα φύγουν

– Αναβλητικος

2

Αγαπητή αμπα, είμαι 19 χρόνων και έχω την πρώτη μου σχέση εδώ και κάποιους μήνες. Το θέμα μου είναι το εξης: όταν ο σύντροφος μου, μού δίνει πολύ προσοχή και δείχνει έντονα ότι με θέλει (δεν αναφέρομαι στο κομμάτι της ερωτικής επαφής) είμαι χαλαρή, χαρούμενη και γενικά χειρίζομαι πολύ καλά τη σχέση μου. Όταν όμως δεν μου δίνει τόση προσοχή όσο θα ήθελα για να νιώθω καλα, αρχίζει να με κατακλύζει ο φόβος ότι κάτι συμβαίνει, ότι έχω δωθει υπερβολικά και με έχει ως δεδομένη οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθεί τόσο , ότι αρχίζει να ξενερώνει μαζί μου και άλλα τέτοια και τότε αρχίζω να γίνομαι υπερβολική με κατάληξη να μαλώνουμε. Υπάρχει περίπτωση ο τρόπος με τον οποίο με έχουν μεγαλώσει οι γονείς μου να εξηγεί αυτή τη δίψα για μεγάλη προσοχή; στην οικογένεια μου εχω μεγαλώσει όντας σχεδόν πάντα εγώ το επίκεντρο της προσοχής των γονιών μου(έχω και έναν αδελφό). Επίσης πως θα με συμβουλεύες να το ξεπεράσω και να δω τα πράματα πιο χαλαρά;

3

Αγαπητή μου Α,μπα και σχολιαστές, προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να περιγράψω τον ψυχικό πόνο που βιώνω λόγω της ενοχής,της ντροπής,του φόβου,του άγχους, της χαμηλής αυτοεκτίμησης και άλλων πολλών που αισθάνομαι και που δεν θα επεκταθώ. Θυμάμαι,λοιπόν, τον εαυτό μου ως παιδί να πέφτω με φόρα στο τσιμέντο ή στην άσφαλτο και να ματώνω γόνατα,αγκώνες και παλάμες,τον πόνο τη στιγμή της πτώσης αλλα και αυτόν της διαδικασίας της επούλωσης. Δεν έχω ανθρώπους που να μπορώ κουβεντιάσω. Κάποια/κάποιος άλλη/άλλος με παρόμοιες σκέψεις; Σας ευχαριστώ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News