Αγαπητή «Α, μπα»: Η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος 12

Είναι πολλές οι ερωτήσεις που δεν φτάνουν μέχρι τη δημοσίευση, κι αυτό επειδή η απάντηση είναι «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος».

Δεν δημοσιεύονται πάντα γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η απάντηση είναι προφανής, ίσως κουραστική και επαναλαμβανόμενη για τους αναγνώστες, και ότι αυτός που ρωτάει, αν διαβάσει λίγο στο σάιτ, θα το συμπεράνει και μόνος του. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, αυτές οι ερωτήσεις όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται.

Αυτό μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, ή πολλά μαζί. Ότι η καραντίνα κάνει πιο έντονους τους προβληματισμούς. Ότι όσο αυξάνονται οι αναγνώστριες, αυξάνονται και αυτές οι ερωτήσεις, στατιστικά. ή ότι παλιότερες αναγνώστριες βρίσκουν όλο και περισσότερο θάρρος για να στείλουν ερώτηση.

Κάθε Σαββατοκύριακο θα δημοσιεύω λοιπόν αυτές τις ερωτήσεις, για να διαβάζουν και ίσως να απαντούν όσες ενδιαφέρονται. Η δική μου απάντηση για αυτές τις ερωτήσεις είναι το γνωστό μάντρα του α μπα. Δεν έχει γίνει αδίκως μάντρα. Για όσες έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, ελπίζω να βρουν μέσα σε αυτές τις ερωτήσεις τον εαυτό τους και να καταλάβουν ότι όταν θέλουμε να αλλάξουμε κάτι μέσα μας επειδή μας βασανίζει, δεν υπάρχουν ταινίες, βιβλία ή συμβουλές που μπορούν να το κάνουν. Αυτά είναι βοηθήματα. Κανένα από αυτά όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την συστηματική θεραπεία. Και επαναλαμβάνω: δεν χρειάζεται να έχουμε «πρόβλημα» για να πάμε. Αρκεί να έχουμε μια ερώτηση που μας βασανίζει σε σημείο να διαταράσσεται η καθημερινότητα μας ή οι σχέσεις μας με τους άλλους.

1

Kαλημέρα σε όλο τον πλανήτη του Α, Μπα. Σου έχω ξαναγράψει Αμπα μου και μου έχει απαντήσει η ψυχολόγος της σελίδας μας και ήταν όλα πολυ βοηθητικά και σε ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου για αυτό. Ήρθε η στιγμή να σου στείλω και κάτι άλλο. Κορονοϊός τσεκ. Αναστολή λειτουργίας πανεπιστημίων, τσεκ. Επιστροφή στο πατρικό μου εκτός Αθηνών τσεκ. Είμαι εδώ και 2 μήνες σχεδόν στο σπίτι. Είμαι 23, δεν είμαι οικονομικά ανεξάρτητη ακόμα, σπουδάζω κάτι που υπέρλατρεύω, δεν έχω αδέρφια και πριν λίγο βίωσα κάτι το οποίο είχα να νιώσω πολλά χρόνια, από όταν ήμουν πιτσιρίκι. Η αφορμή ήταν ένα ντουλάπι που έφτιαχνε ο πατέρας μου για το μπάνιο μαζί με την μητέρα μου. Ξύπνησα από τα σφυριά και την φασαρία αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα έπαιρνε τέτοια τροπή η όλη φάση. Έκφρασαμε την γνώμη μας με τον μπαμπά μου, ότι το ντουλάπι ενδεχομένως να μην ταιριάζει με τον χώρο και η μαμά μου το πήρε πολύ στραβά και ξεκίνησε καβγάς. Έλεγε ότι την στήνουμε στον τοίχο κάθε φορά και ότι της κάνουμε επίθεση για το κάθε τι, κάτι που δεν ισχύει διότι της εκφράσαμε μια διαφωνία με ευγενικό τρόπο. Αντέδρασε υπερβολικά και νευρίασε και κλείστηκε στο δωμάτιο χωρίς να μας μιλάει. Συζήτησα με τον μπαμπά μου αυτό το συμβάν και του είπα ότι νιώθω ότι νομίζει ότι της κάνουμε συνέχεια επίθεση με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα για να μη το πάρει στραβά. Να σημειωθεί ότι η μητέρα μου έχει γίνει χίλια κομμάτια για να εξυπηρετεί τους γονείς της καθώς είναι μεγάλοι σε ηλικία οπότε υπάρχει άγχος και για αυτό γενικά. Φεύγει ο μπαμπάς μου και πάει μέσα στο δωμάτιο και εκεί ξεκινάει η παράνοια. Φωνές, φασαρίες και ειπώθηκαν άσχημες κουβέντες. Κλάμματα και δυνατές φωνές από παντού. Εγώ να έχω κλειστεί στο δωμάτιο μου και να προσπαθώ να ηρεμήσω. Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θα επέμβω, μονάχα αν η κατάσταση πραγματικά ξεφύγει, κάτι που γενικά πάνω σε έναν τσακωμό συνέβαινε παλιά. Ο πατέρας μου να φωνάζει να σταματήσει να λέει βαριές κουβέντες, η μάνα μου να συνεχίζει να φέρνει στην επιφάνεια προβλήματα δικά τους και παράπονα. Και τότε ρε ‘σύ Αμπα μου, ο πατέρα μου σηκώθηκε από το κρεβάτι και έπιασε την μάνα μου από τον λαιμό και από το στόμα και προσπάθησε να της το κλείσει λέγοντας της να σταματήσει να μιλάει. Με το που αντιλήφθηκα τι συνέβη, απλά βγήκα έξω και βρυχήθηκα. Ήταν σαν να μην αναγνώριζα την ίδια μου την φωνή. Δεν θυμάμαι να έχω ξανά φωνάξει πάλι έτσι σε άνθρωπο και ποσό μάλλον στους γονείς μου.Του φώναζα να μην ξανά απλώσει χέρι ποτέ ξανά και ότι θα του τα κόψω αν ξανασυμβεί. Είχα βγει εκτός εαυτού και δεν πίστευα τι είχε συμβεί. Η μάνα μου να κλαίει, ο πατέρας μου να κοιτάει με αηδία και εγώ στην μέση να μαζεύω τα σπασμένα. Τον τράβηξα από το μπράτσο με δύναμη κ του φώναξα να τσακιστεί να πάει μέσα στο δωμάτιο. Συνεχίστηκε η όλη φάση αλλά δεν υπήρξε άλλη εκδήλωση σωματικής βίας. Ένιωσα άθλια με τον εαυτό μου μέσα σε δευτερόλεπτα κ τώρα κλείστηκα στο δωμάτιο μου και σκέφτομαι την όλη φάση ενώ οι γονείς μου συζητάνε ξανά, πιο ήρεμα αυτή την φορά. Ρε ‘σύ αμπα μου αλήθεια δεν ξέρω τι να σκεφτώ αυτή την στιγμή. Έχει ξανά υπάρξει βία με τέτοιον τρόπο μέσα στην οικογένεια ειδικά όταν ήμουν μικρή αλλά ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ μα ποτέ βίαιος απέναντι μου και έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Το να βλέπω αυτό το πρόσωπο του όμως με τρομάζει και σήμερα δεν αναγνώριζα ούτε την μητέρα μου ούτε τον πατέρα μου ούτε όμως και τον εαυτό μου. Ξέρω ότι έχουν τα δικά τους προβλήματα τα οποία δεν με αφορούν στην τελική, αλλά εγώ τι μπορώ να κάνω σε περίπτωση που ξανά γίνει κάτι τέτοιο? Θεωρείς ότι ήταν ένα φαινόμενο ενδοοικογενειακής βίας για το οποίο πρέπει να γίνει κάποια ενέργεια? Με σκοτώνει όταν γίνεται αυτό και ξυπνούν μνήμες από παιδική ηλικία οι οποίες παρόλο που ήταν σπάνιες, ήταν πολύ άσχημες και με έχουν στιγματίσει. Και φοβάμαι απίστευτα την στιγμή που θα φύγω από εδώ και γυρίσω πίσω Αθήνα, μήπως ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και δεν το μάθω, δεν μου το πει η μάνα μου για να μη με στεναχωρήσει γιατί κάνει κάτι τέτοια ορισμένες φορές, να μου κρύβει πράγματα που συμβαίνουν για να μη στεναχωρηθώ. Ζητώ συγγνώμη για το σεντόνι αλλά δεν μπορούσα να αφήσω εκτός τίποτα από όσα έγραψα. Ευχαριστώ και πάλι που υπάρχεις <3

-23χρονη με ενδοοικογενειακό πονόλαιμο.

Αυτά αγαπητή φίλη είναι πολύ πολύπλοκα θέματα που είναι πολύ πέρα από τη δυνατότητα ενός σάιτ. Λες ότι έχεις ξαναζήσει βία στο σπίτι σου αλλά όχι με τον πατέρα σου και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Χρειάζεται να μιλήσεις με ειδικούς για να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις.

2

Γιατί ενω είμαι με μια κοπέλα δεν μπορώ να έχω στύση. Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.. Είμαι 25 χρονών και δεν έχω κάνει ακόμα σεξ. Παρθένος δηλαδή. Ίσως σε αυτό φταίει ότι γι πολλά χρόνια ήμουν εσωστρεφής και ξεκίνησα να βηαίνω στα 22 μου με μια παρέα απο την σχολή που σπούδαζα. Μετά τελειώσαμε και δεν είχα ευκαιρίες να γνωρίσω κοπέλες. Πριν τελειώσω την σχολή μου είχα προτείνει σε 2 κοπέλες να βγούμε αλλά δεν δέχτηκαν. Αυτά μέχρι το 2017. Το 2018 έγινα δεκτός σε μεταπτυχιακό. Εκεί γνώρισα μία κοπέλα που δεχτηκε να βγούμε αλλά οταν της μίλησα και της είπα ότι την βλέπω ερωτικά εκείνη μεαπέρριψε. Τον τελευταίο καιρόπριν την καραντίνα άρχισα να βγαίνω με μία άλλη κοπέλα απο το ίδιο μεταπτυχιακό. Με εκείνη φιληθήκαμε, πράγμα που έκανα για πρώτη φορά. Αυτή η κοπέλα με θέλει και μου το έχει πει και δείξει. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ τρεις φορές πήγαμε να προχωρήσουμε στα προκαταρκτικά εγώ τα έκανα κανονικά σε εκείνη αλλά όταν πήγε να κανει η ίδια εγώ δεν είχα στύση. Να σημειώσω εδώ ότι δεν ήταν οι ιδανικές φορές, τουλάχιστον όχι όπως τις είχα φανταστεί. Η πρώτη δηλαδή ήταν σε ένα φιλικό σπίυι που είχε γίνει ένα πάρτυ και είχαμε κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο και οι άλλες 2 στο αμάξι της. Καμία από αυτές τις φορές δεν είχα στύση παρόλο που με χάιδευε σε συγκεκριμένα σημεία και ήθελε να μου κάνει στοματικό. Εκείνη μου είπε ότι της άρεσε πολύ όπως χρησιμοποιούσα τη γλώσσα μου και τα δάχτυλά μου και ξατάφερε να ολοκληρώσει όλες τις φορές. Δςν ξέρω βέβαια μήοως προσποιήθηκε ή μιυ είπε ψέματα, πάντως ήταν υγρή και μου είχε πει οτι με θέλει πολύ και ερεθίζεται όταν με σκέφτεται. Να σημειώσω εδώ ότι και όταν φαντασιώμομαι αυτήν την κοπέλα ερωτικά δεν καταφέρνω να έρθω σε πλήρη στύση. Επίσης σημαντικό είναι ότι επειδή σε μία αλλη κοπέλα που είχα πει ότι είμαι παρθένος με απέρριψε για αυτο το λόγο, στην συγκεκριμένη είπα ότι είχα κανονικές σχέσεις. Αυτό το ψέμα με αγχώνει καθώς θα περιμένει εμπειρία από εμένα. Αλλά από την άλλη φοβάμαι να της το αποκαλύψω γιατί θα ξενερώσει και θα έχει δίκιο. Η κοπέλα αυτή είναι 3 χρόνια μεγαλύτερή μου και ως επί τονπλείστον είχε σχέσεις με μεγαλύτερους σε ηλικία και για αυτόείχαν εμπειρία φαντάζομαι. Ακόμα, παρακολουθώ αρκετά πορνογραφία εφόσον ήμουν χρόνια μόνος. Να σημειώσω πως όταν παρακολουθώ πορνό πετυχαίνω κανονικά στυση και οργασμό. Ωστόσο, εδώ και περίπου ένα μήνα το έχω σταματήσει καθώς είχα διαβάσει ότι είναι μέρος του προβλήματος. Επομένως μια ανησυχία μου είναι αν έχω εθιστεί σε αυτό και λειτουργώ μόνο με την θέαση πορνογραφικού υλικού. Έχω σκεφτεί επειδή είναι ανοιχτόμυαλη κοπέλα να της προτείνω να δούμε κάτι πριν, αλλά φοβάμαι μην ξενερώσει. Τέλος (και συγγνώμη αν έγινα κουραστικός με το μεγάλο κείμενο) να πω οτι μου προκαλεί άγχος το γεγονός ότι αυτή η κοπέλα είχε μία σχέση μέχρι πριν λίγο καιρό η οποία δεν ξέρω αν έχει ξεκαθαρίσει εντελώς. Μου λέει δηλαδή ότι θα συζητήσει μαζί του μέσα στην βδομάδα για το πώς και αν θα συνεχίσουν. Εμείς είμαστε μαζί και έχω πάψει να ανφέρω τον άλλον γιατί καθε φορά που το έκανα η συζήτησ κατέληγε σε κλάματα. Γενικά νομίζω οτι τον σκέφτεται ακόμα και δεν έχει πάρει τις αποφάσεις της. Αυτό νομίζω μου προκαλεί σύγχυση. Αυτήν την εβδομάδα με έχει καλέσει σπίτι της και μάλλον θα κανουμε σεξ. Τί θα γίνει τότε. Εχω πολύ άγχος για αυτήν τηνστιγμή μήπως πάθω ό,τι και στο αμάξι της και δεν…καταλαβαίνεις. Εχω αρχίσει να ψάχνω μαντζούνια στο ίντερνετ ή γιατρούς για αυτήν την δουλειά. Θα χαρώ πολύ να ακούσω την άποψή σου. Είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτήν την κοπέλα επομένως θέλω να είμαστε μαζί και όχι να στραβώσει το πράγμα. Σας ευχαριστώ πολύ για υον χρόνο σας. Ένας ερωτευμένος

Επειδή ενημερώνεσαι από αμφίβολες πηγές, έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου ένα μεγάλο θέμα που σου δημιουργεί μεγάλο άγχος, κι επειδή δεν βλέπω να έχεις γύρω σου ένα δίκτυο που μπορεί να σε ενημερώσει για όλα αυτά που σε απασχολούν, κι επειδή επιπλέον έχεις και διάφορα στερεότυπα που σε ζορίζουν επιπλέον (όπως ότι η κοπέλα «θα έχει δίκιο» αν ξενερώσει που είσαι παρθένος), νομίζω ότι είναι χρησιμότερο να απευθυνθείς σε έναν ουδέτερο ειδικό που θα σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια να ξεμπλέξεις το κουβάρι σου.

3

Αγαπητή α μπα πριν λιγες μέρες ανακάλυψα αυτην τη σελίδα και ειχα την αναγκη να μοιραστώ αυτο που με βασανίζει. Συγγνώμη για τα πολλα λόγια που ισως γράψω εκ των προτέρων. Ειμαι 28 χρονών στα 15 έχασα την μητέρα μου. Με τον πατέρα μου μέχρι τοτε είχαμε τυπικές σχέσεις λογο της εργασιας του και οταν μείναμε μόνοι μας ξεκίνησαν τα προβλήματα. Δεν ηθελε να βγαίνω να εχω συναναστροφές με τούς συμμαθητές μου εκτος σχολείου και πολλα αλλα… Να υπογραμμίσω οτι ήμουν άριστη μαθήτρια ειχα αναλάβει το σπιτι χωρις εκείνος να βοηθαει σε τιποτα, παράλληλα με τις σπουδές μου δούλευα και ημουν οικονομικά ανεξάρτητη και παρ’όλα αυτά παντα μου έλεγε οτι ντρέπεται για μενα και πως δεν ειμαι καλη κόρη. Για να μην τα πολυλογώ στα 24 πλεον έχοντας κατάθλιψη και διάφορα ψυχοσωματικά αποφάσισα πως δεν μπορώ αλλο και πρεπει να του πω πως αισθάνομαι και να βρούμε μια λύση. Το αποτέλεσμα ηταν με διώξει απο το σπίτι την ιδια μερα λέγοντας μου πως αν δεν θελω να σηκωθώ να φύγω και πως θα παθαίνω σαν το σκυλί στον δρομο χωρίς εκείνον. Εφυγα με ελάχιστα πράγματα και δεν κοίταξα ξανά πισω.Τοσα χρόνια μετα και αφου δεν εχω μαζι του καμια επαφή τωρα με τον κορονοιο σκεφτόμουν οτι ειμαι κακια που δεν θέλω να εχω καμια επαφη και πως αν παθει κάτι και δεν τον βοήθησα θα αισθάνομαι τύψεις. Ντρέπομαι τοσο πολυ που το λεω γιατι ξέρω οτι ειναι λαθος αυτο που σκεφτομαι αλλα όντως αισθάνομαι κακιά. Θα έπρεπε;

– Παραλογισμοί

4

αγαπητη α, μπα παρατηρω οτι τον τελευταιο καιρο δεν εχω διαθεση και κινητρο να κανω πραγματα.τον περισσοτερο χρονο μου τον περναω μπροστα απο τον υπολογιστη και το κινητο.καμια βολτα κανω με φιλους,δουλεια, αλλα κατα τα αλλα δεν κανω τιποτα εποικοδομητικο (ουτε διαβασμα, ουτε γυμναστικη).αισθανομαι λες και υπαρχει κατι που με κραταει στασιμη.και οτι ειναι μια κατασταση που οσο της επιτρεπω να υπαρχει, τοσο με ρουφαει και με τραβαει προς τον πατο .πως μπορω να το ανατρεψω; πως μπορω να βρω κινητρο;σε ευχαριστω.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News