Καλησπέρα! Άμπα είμαι 25 και τον τελευταίο χρόνο είμαι πολύ προβληματισμένη με τον κοινωνικό μου κύκλο. Να αναφέρω πως μένω πλέον στο πατρικό μου εδώ και 1 χρόνο, οπότε με κάποια άτομα που ήμασταν πολύ κοντά έχουμε χαθεί λόγω απόστασης. Δουλεύουμε, κάνουμε μεταπτυχιακό και δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολη η επαφή από φβ. Τα προβλήματα προέκυψαν στο πατρικό μου (Ρόδος). Βέβαια, σχεδιάζω να φύγω. Είμαι το άτομο που στις φιλικές του σχέσεις, θα δώσει αρκετές ευκαιρίες. Το μοτίβο που επαναλαμβάνεται είναι ένα, με ενοχλεί/στεναχωρεί κάτι, το σκέφτομαι 1-2 μέρες, απομακρύνομαι λίγο από το εκάστοτε άτομο και μετά εκλογικεύω την πράξη του εκάστοτε φίλου σκεπτόμενη πως άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη. Ωστόσο, δεν συζητώ για αυτά, δεν κάνω κριτική ούτε παρέμβαση. Κριτική έχω κάνει μόνο σε 2 πολύ καλούς μου φίλους, το δέχτηκαν και τέλος. Να τονίσω όμως πως δεν μου έχει κάνει κάποιος κάτι το τρομερό. Αλλά, το τελευταίο διάστημα έχω γίνει πολύ αυστηρή. Έχω απαιτήσεις και θέλω να είναι σωστοί όπως προσπαθώ κι εγώ να είμαι σωστή. Νιώθω πως δίνω παραπάνω. Επειδή είμαι σε μια φάση που θέλω καρδιακούς φίλους και όχι απλά φίλους, ενοχλούμαι. Ξεκίνησα να συζητώ, γιατί συνειδητοποίησα πως αν δεν το πεις με τρόπο, πώς θα καταλάβει ο άλλος; Αν καταλάβαινε δε θα το έκανε σωστά; Οκ πάλι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι, οπότε λέω εντάξει έτσι είναι σαν άτομα, δεκτό. Εγώ όμως τι κάνω; Φεύγω ή το υπομένω γιατί όλοι έχουμε ελαττώματα; Αλλά, φέτος ειδικά έχουν γίνει πράγματα, τα οποία με πείραξαν πολύ, η απόσταση των 1-2 ημερών που έπαιρνα άλλοτε, δεν αρκεί. Για παράδειγμα, είχα μια παρουσίαση στο μεταπτυχιακό και την προηγούμενη μέρα είχε γενέθλια μια φίλη. Φυσικά, επειδή το ήξερα εκ των προτέρων, ετοιμάστηκα για την παρουσίαση μέρες πριν για να είμαι ελεύθερη εκείνη τη μέρα. Της πήρα δώρο, πήγα από το σπίτι της κοκ αλλά έφυγα νωρίς γιατί είχα πρωινό ξύπνημα. Περνάνε οι μήνες και φτάνουν τα δικά μου γενέθλια. Με πήρε τηλέφωνο πολύ αργά και επειδή είχαμε να μιλήσουμε βδομάδες λόγω του φορτωμένου μου προγράμματος ήθελα να δω τι κάνει. Την ημέρα των γενεθλίων μου λοιπόν είχε κανονίσει να πάει για καφέ με μια φίλη της και το βράδυ γυμναστήριο. Δεν είμαι το άτομο που θέλει να ασχολούνται όλοι με τα γενέθλια του, αλίμονο απλά τα γενέθλια ήταν η αφορμή για να καταλάβω τις προτεραιότητες που έχει ο καθένας. Εκείνη τη μέρα που μιλήσαμε, το ήξερα μέσα μου πως ήταν και η τελευταία, η ίδια μου έστειλε κάποιες φορές να πάμε για καφέ, αρνήθηκα και τέλος. Τα γενέθλια μου βέβαια δεν ήταν η αιτία του χωρισμού, ήταν το κερασάκι στην τούρτα γιατί ενώ γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, τα τελευταία 3 είναι σαν να περνάει εφηβεία και δεν ξέρω αν είναι φάση ή πλέον έτσι είναι σαν άνθρωπος. Στεναχωριέμαι γιατί έχω καλούς φίλους που όμως δεν είναι εδώ και αυτοί που είναι εδώ δε νομίζω ότι ενδιαφέρονται τόσο. Άμπα θεωρείς ότι είναι σωστό να τους ξεκόψω όλους και να μείνω για λίγο μόνη μέχρι να βρω καλύτερους φίλους ή να τους κάνω παρέα ξέροντας ότι είναι κάτι εφήμερο και να είμαι παράλληλα σε αναζήτηση; Αν ήταν δουλειά, θα επέλεγα το δεύτερο, αλλά επειδή μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις, δεν ξέρω την απάντηση. Θα πω και το κλασσικό που λένε όλοι, δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική ή όχι χαχα το είπα…Μπορώ να κάνω υπομονή γιατί τον Αύγουστο αν όλα πάνε καλά, θα έχω φύγει (έχω ρίζες από Ιταλία, οπότε σκεφτόμουν να πάω για λίγο εκεί). Βασικά δεν ξέρω και για αυτό ρωτάω εσένα και τους σχολιαστές. Ευχαριστώ πολύ.
-Α.
Ευτυχώς που μας έδωσες ένα παράδειγμα γιατί με τα περιγραφικά είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς (παιδιά να λέτε παραδείγματα). Με την συγκεκριμένη φαίνεται να είχατε άλλες προσδοκίες από τη φιλία σας. Πολύ σωστά λες ότι δεν είναι τα γενέθλια το θέμα, είναι ένα χαρακτηριστικό γεγονός που κούμπωσε σε άλλα παρόμοια γεγονότα και έτσι κατάλαβες ότι δεν είσαστε στο ίδιο μήκος κύματος.
Δεν είσαι υπερβολική. Δεν είναι υπερβολικό να αναζητάει κανείς ισότιμες σχέσεις, είτε στις ερωτικές, είτε στις φιλικές, αντιθέτως είναι από τις πιο βασικές ανθρώπινες αναζητήσεις. Αυτό που πιστεύω είναι ότι επειδή δεν πρόκειται για δουλειά αλλά για διαπροσωπικές σχέσεις, η απάντηση δεν είναι όλα ή τίποτα. Δεν χρειάζεται να έχεις έναν φίλο τη φορά, ούτε χρειάζεται να είσαι φουλ εκεί με τον καθέναν κάθε φορά, όπως είναι στις δουλειές. Μπορείς να επιλέξεις διάφορες ζώνες και επίπεδα φιλίας ή ασχολίας, ανάλογα με το τι πιστεύεις ότι σου προσφέρει κάθε σχέση. Άλλος είναι καρδιακός φίλος, άλλος είναι φίλος σκέτος, άλλος είναι σχεδόν φίλος, και πάει λέγοντας, μέχρι να φτάσεις στον γνωστό γνωστού που λέτε ένα γεια και δεν θα σε πείραζε να πηγαίνατε για κανέναν καφέ μια φορά το εξάμηνο. Φυσικά, ανάλογα με την ανταπόκριση, μπορείς να αναπροσαρμόζεις τι πιστεύεις για τον καθένα γιατί αυτά δεν είναι σταθερά, και αν ξέρεις ποια είναι τα όρια σου, τότε φυσικά και για κάποιους θα απέχεις συνολικά και δεν θα συντηρείς τη σχέση.
Όσους φίλους κι αν έχεις όμως, όπου κι αν πας, ποτέ μην παραμελείς ανθρώπους με τους οποίους έχεις επικοινωνία, και παράλληλα, ποτέ μην σταματάς να ψάχνεις νέες παρέες. Ξαναλέω, όλα είναι ρευστά, και το ταίριασμα δύσκολο. Ποτέ δεν έχεις αρκετούς ανθρώπους γύρω σου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί για τον καθέναν και με τον καθέναν, και ποτέ δεν είναι καλή ιδέα να μην τιμάς μια σχέση που πάει καλά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Της φιλίας γίνεται σήμερα. Οι φίλες μου ξέρουν ότι δε θυμάμαι ποτέ γιορτές γενέθλια, δικά τους, των παιδιών τους κ.λπ. Βέβαια όταν ήμασταν κοντά δεν τα θυμόμουν. Τώρα που είμαστε μακριά, έχω γίνει όπως οι γονείς μας που στις γιορτές έπαιρναν τον κατάλογο για χρόνια πολλά. Είναι μια ευκαιρία ακόμα για να μιλήσω μαζί τους όμως. (Άσχετο, αλλά το φμπ είναι μεγάλη μελαγχολία για μένα, δίνει αφορμή για να αναβάλλεις εύκολα μια επικοινωνία, δεδομένου ότι μπορείς να επικοινωνήσεις ανά πάσα στιγμή. ) Με το ζόρι, ούτε παντρειά ούτε φιλία γίνεται. Αλλά γιατί να τους ξεκόψεις όλους για να κάνεις καινούργιους;… Διαβάστε περισσότερα »
Αντε να βάλω κι εγώ την πινελιά μου στο θέμα φιλία. Εκανα πολύ παρέα με μια κοπέλα από το σχολείο, με την οποία αν και ποτέ σούπερ-κολλητές, είχαμε κρατήσει μια χαλαρή αλλά ωραία επαφή. Η Ρ. είχε ένα κακό συνήθειο το οποίο όμως στα πλαίσια της χαλαρής σχέσης μας δε με ενοχλούσε ιδιαίτερα. Κάθε φορά σχεδόν που βγαίναμε θα έφερνε και κάποιον/α μαζί της ή θα είχε κανονίσει κάτι άλλο κολλητά μετά και θα είχε μετρημένο χρόνο για καφέ/ποτό μαζί μου. Ή και τα δυο μαζί. Η Ρ. ήξερε ότι είχα δυσκολευτεί να μείνω έγκυος και κάποια στιγμή όταν ήρθε… Διαβάστε περισσότερα »
Είχα κάποτε μια φίλη,παιδική&σχολική.Την αγαπούσα πολύ.Εκείνης,πιθανότατα,άλλαξαν εν καιρώ τα συναισθήματά της,για τους λόγους της (παραδέχτηκε ζήλεια από πλευράς της).Αντίστροφο-λίγο-παράδειγμα,στα γενέθλιά της κάλεσε εμένα,έναν φίλο&μθα φίλη μου να μας βγάλει έξω να μας κεράσει.Και την ώρα που είμαστε έξω και τα πίνουμε,την παίρνει μια γνωστή της να πάνε σινεμά,σηκώνεται,μας λεει “Σας κερνάω μθα άλλη φορά,πάω σινεμά με την τάδε”&μας παρατάει σύξυλους.Δεν έδωσα ευκαιρία (είχα δώσει αρκετές),δεν απάντησα ξανά σε τηλέφωνο&μήνυμά της,τελείωσε για εμένα τότε.Συνεπώς,αν δεν τσουλάει,ασ’το!
*μία όχι μθα 😂😂😂
Αυτό με τις ζώνες φιλίας είναι τόσο σωστό! Ταλαιπωρήθηκα μέχρι να το καταλάβω και να αρχίσω να κατηγοριοποιώ τους φίλους μου. Μετά ήξερα τι απαιτήσεις μπορούσα και με έπαιρνε να έχω από τον καθένα και φυσικά τι μπορούσα να δώσω εγώ. Και μια μικρή ιστορία γενεθλίων: Καλώ 5 φίλους σε ένα μπαράκι για τα γενέθλια μου με σκοπό να τους κεράσω. Είμαι μέσα στο λεωφορείο κατεβαίνοντας κέντρο από Καλαμαριά, όλοι πια είχαμε κινητά (καινούριο παιχνιδάκι) και παίρνω απανωτά μηνύματα από όλους ότι θα αργήσουν λίγο (από μισή μέχρι μία ώρα). Ο καθένας θεωρούσε ότι θα είμαι με τους υπόλοιπους τέσσερις… Διαβάστε περισσότερα »
Αν σε παρηγορεί, το έπαθε και η Κάρι αυτό, στο σεξεντδεσίτι και καθόταν παλουκωμένη και τους περίμενε μεγαλόψυχα. Στο ντούε καβαλιέρι ήταν;
Θεσσαλονικάρα ρε, αλλάζεις μπαράκι, αλλάζεις διάθεση, αλλάζεις παρέα. Μη με μαυρίσετε σας πρκλ, παθαίνω νοσταλγία. <3
Και μην ξεχνάμε και την Φίμπι από τα Φιλαράκια που έπαθε το ίδιο σε κυριλέ εστιατόριο…
Κουκάκι και μπουγάτσα εγω
Και το παράδειγμα με τη φίλη που έδωσες δεν είναι ξεκάθαρο, εκτός αν δεν έχω καταλάβει εγώ κάτι σωστά. Την ημέρα των γενεθλίων σου είχες κανονίσει κάποιο πάρτυ ή έξοδο και την κάλεσες αλλά εκείνη εβαλε σε προτεραιότητα τον καφέ/γυμναστήριο και αρνήθηκε; Ή έφτασαν τα γενέθλιά σου και κατάλαβες ότι εκείνη δεν είχε αφήσει κενή την ημέρα της για να γιορτάσει μαζί σου το μεγάλο γεγονός; Αν είναι το δεύτερο….χμμμ…δεν είναι το φάουλ της φίλης σου. Εκτός αν είστε 10 χρονών.
Όπως σωστά ειπώθηκε, αρκεί να ξέρεις τι προσδοκίες έχεις από τον κάθε φίλο σου. Αυτό φυσικά παίρνει χρόνο, να ξέρεις τι θέλεις εσύ, αλλά και τι είναι διατεθειμένος ο άλλος να δώσει. Αλλά στο τέλος θα αποφύγεις τις απογοητεύσεις.