Καλημέρα , σήμερα έχω τα γενέθλιά μου και δε μου ευχήθηκε ακόμα κανείς από την άμεση οικογένειά μου . Λόγω καραντίνας τα παιδιά μου επέστρεψαν στο σπίτι από τις πόλεις που σπουδάζουν και παρακολουθούν τα μαθήματα διαδυκτιακά . Ο άντρας μου πηγαίνει στη δουλειά του μια και λόγω της φύσης της δε μπορεί να ασκηθεί από απόσταση . Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που ζουν κάθε μέρα μαζί μου , τρώνε τα φαγητά που μαγειρεύω και φοράνε τα ρούχα που τους πλένω – σιδερώνω δε μου ευχήθηκαν όπως σχεδόν κάθε χρόνο που δεν έχω οργανώσει εγώ κάποιο τραπέζι κλπ . Ξέρω πως το απογευματάκι θα τηλεφωνήσει η πεθερά μου για ευχές ( μις ληξιαρχείο ) και θα τους αναφουφουλιάσει όλους . Πρώτα τηλεφωνεί στον άντρα μου για να του ευχηθεί για μένα και του το θυμίζει . Μετα μιλαει με τα παιδιά και το βράδυ θα καταλήξω με τούρτα – έκπληξη . Μου κακοφαίνεται , όπως καθε χρόνο , αλλά φέτος είναι χειρότερα γιατι δε μπορώ πχ να βγω με τις φίλες μου . Το έχω κάνει , έχω κεράσει όσους με θυμήθηκαν , χωρίς να πω τίποτα στον άντρα μου . Για τα επόμενα τρία χρόνια το θυμόταν . Φέτος όμως είναι διαφορετικά . Πιστεύεις πως πρέπει να το ξεπεράσω και να μη με νοιάζει ; Ο άντρας μου γενικά δε θεωρεί σημαντικά τα γενέθλια , ούτε στα δικά του κάνει κάτι , αν τον γιορτάσουμε εμείς καλώς .
-Ουφ! Θα σκάσω
Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μη σε νοιάζει, πιστεύω όμως ότι πρέπει να τους πεις ότι σε πειράζει. Πρώτα στον άντρα σου, γιατί ίσως από αυτόν παραδειγματίζονται τα παιδιά (είναι πιο εύκολο να μην κάνεις κάτι από το να κάνεις). Είναι παθητικό να κεράσεις «όσους το θυμήθηκαν χωρίς να πεις τίποτα στον άντρα σου». Μίλα στον άντρα σου. Πες του ότι είναι σημαντικό για σένα. Υπάρχει περίπτωση να μην το έχει καταλάβει, κι εσύ να περάσεις την υπόλοιπή σου ζωή περιμένοντας από τους άλλους να καταλάβουν που δεν τους έχεις πει, επειδή έτσι θα σου αποδείξουν ότι σε αγαπάνε.
Για να σου δείξουν ότι σε σκέφτονται, πρέπει να είσαι ξεκάθαρη με τα πράγματα που έχουν σημασία για σένα. Πες τους τι περιμένεις, μην περιμένεις να το υποψιαστούν. Δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχει Νόμπελ υπομονής.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνω γιατί είναι σημαντικό για τη φίλη μου το τι νυφικό θα βάλει στο γάμο της για να το διαλέξω μαζί της, ή να θέλω η ίδια παιδιά για να χαρώ όταν τα αποκτούν αγαπημένοι μου, ούτε να καταλάβω γιατί για κάποιον είναι σημαντική μέρα η ορκωμοσία του για να πάω όταν με καλέσει.
Γιορτάζω τους ανθρώπους μου με χαρά σε όσα αυτοί θεωρούν σταθμούς στη ζωή τους, όχι με βάση τα δικά μου κριτήρια και δεν θεωρώ δύσκολο να καταλαβω χωρίς ρητή επεξήγηση τι είναι σημαντικό, όχι αν ενδιαφέρομαι στ’ αλήθεια.
Να σου ευχηθούμε εμείς τότε.. Χρόνια σου πολλά και ευτυχισμένα, να ζήσεις να τα χιλιάσεις. Αν δεις του χρόνου κανόνισε με τους φίλους σου μια έξοδο και κοίτα να περάσεις εσύ καλά. Μην καθεσαι και σκας επειδή δεν σε θυμήθηκαν οι δικοί σου.
Καλα βρε παιδάκι μου ανήμερα των γεννεθλίων παιρνεις σβάρνα τους γιατρούς? Ελπίζω να μένει χρόνος για ΠαρτΥ! :Ρ
Γατι τι υπερσχολιαρα ειναι αυτη!!!!! Μια κινηση αγαπης δε χρειαζεται εξαλλου ουτε λεφτα ουτε φιεστες απαραιτητα! Κ η δικαιολογια ” απλαμου τη σπαει που απ ολες τις ημερες, σημερα πρεπει να σου παρω λουλουδια ντε και καλα” ευσταθει μονο αν τις υπολοιπες 364 με εχεις κανει επιταφιο ξερωγω. Υποψιαζομαι πως οχι, αρα φερε τη γλαδιολα και βουλωνε.
Οι γονείς μου ποτέ δε γιόρτασαν τα γενέθλιά τους. Δε θυμάμαι σχεδόν ποτέ να κόβουμε τούρτα για αυτούς ή να γίνεται νύξη την ημέρα εκείνη καν. Οταν μεγάλωσα και θυμόμουν εγώ τις ημερομηνίες παντα μου έλεγαν “ελα μωρε, μεγάλοι άνθρωποι τι γιορτές για εμάς τώρα”. Οι ίδιοι – για δικούς τους λόγους που δεν είναι της παρούσης- υποβίβαζαν και απεύφευγαν το γεγονός. Μήπως κατά κάποιο τρόπο έκανες και εσύ το ίδιο; Γιατί τα παιδιά αν δεν έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντας ότι γίνεται ταρατατζούμ για τα γενέθλια της μαμάς, θα μάθουν να μη δίνουν σημασία. Ζήτα συγκεκριμένα τι θα ήθελες και να… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμενα ο πατέρας μου πάντα σνομπάριζε γιορτες και γεννέθλια, στη γιορτή του ειδικά κλεινει τα τηλέφωνα. Αλλα όταν τον παίρνω για χρόνια πολλά γελάνε και τα μουστάκια του. Θελουν να τους σκέφτεσαι αλλα θελουν να παριστάνουν οτι δεν τους νοιάζει.
Θελουν να τους σκέφτεσαι αλλα θελουν να παριστάνουν οτι δεν τους νοιάζει: αυτο, απλα λιτα απεριττα!
Δεν είναι παράλογο να περιμένεις να σου ευχηθούν οι δικοί σου άνθρωποι από μόνοι τους αντί να πρέπει να τους το θυμίζεις. Νιώθεις ότι σε σκέφτονται, εγώ την καταλαβαίνω την κοπέλα. Στα υπόλοιπα που λες συμφωνώ απόλυτα.
Το ότι δεν είναι σημαντικό για εκείνον δεν αποτελεί καμία δικαιολογία. Για σένα είναι και τέλος. Μου φαίνεται τρομερή γαϊδουριά συγγνώμη. Δεν ξέρω πώς είναι η σχέση σας κατά τα άλλα, αλλά το να περιμένει τη μάνα του για να θυμηθεί τα αυτονόητα μου χτυπάει μια καμπάνα ΝΑ με το συμπάθιο.
Η passive aggressive αντίδραση κερνάω άλλους χωρίς να το πω στον άντρα μου δείχνει κάποια δυναμική στη σχέση σας. Δε νομίζω να είναι μεμονωμένο περιστατικό. Ξεκινα να του λες πεντακάθαρα τι σε ενοχλεί και τι περιμένεις από αυτόν. Αν φοβάσαι ότι θα σε θεωρήσει ρηχή που θέλεις να χαίρεται με τα γενέθλιά σου, αν του το είπες και η αντίδραση του ήταν χλιαρή επειδή για εκείνον δεν είναι σημαντικά, αν γενικά νιώθεις ότι ο, τι και να ζητήσεις θα πάει άπατο, είσαι με λάθος άνθρωπο. Εγώ είμαι από αυτές που τις πιάνει παροξυσμός με τα γενέθλιά τους, και οι φίλοι… Διαβάστε περισσότερα »
Το μόνο που είναι διαφορετικό φέτος είναι οτι δε μπορείς να βγεις με τις φίλες σου και να προσποιηθείς οτι ο άντρας σου δεν είναι εξαιρετικά λίγος (και γαϊδούρι) και τα παιδιά σου παρτάκηδες (και γαϊδούρια). Το καλύτερο δώρο θα σου κάνουν αυτά τα γενέθλια αν ακούσεις τη Λένα και σταματήσεις να περιμένεις το βραβείο μάνα-θυσία.
Πρώτη φορά σχολιάζω εδώ και είμαι έξαλλη με αυτό που μόλις διάβασα. Ήταν τα γενέθλιά σου και κανείς δεν σου ευχήθηκε; Ούτε τα παιδιά σου; Για έμενα είναι και λίγο προσβολή. Όλοι ξεχνάμε καμία φορά, αλλά εσύ λες ότι γίνεται κάθε χρόνο. Εγώ αναρωτιέμαι εκείνοι έχουν την απαίτηση να θυμάσαι τα δικά τους; Αν ναι, μάλλον είναι σημαντικά για αυτούς. Γιατί να μην είναι και για εσένα; Αξίζεις περισσότερα από το να ξεχνούν τα γενέθλια σου.
Χμμμ, νομίζω ότι έχω καταλάβει γιατί δεν το ζητάς. Είναι η πάλη « ζητιανεύω» για τις ευχές στα γενέθλιά μου και τις παίρνω τελικά, αλλά πόση αξία έχει αφού δεν τους βγαίνει φυσικά vs σιωπώ και υπομένω κάτι που με πειράζει έχοντας παράπονο που δεν το παίρνω αλλά κρατώντας την «αξιοπρέπεια μου». Η κάθε πλευρά έχει τα δικά της. Όντως κάπως παθητική η δεύτερη αλλά την καταλαβαίνω. Ο τρόπος που κάθε άνθρωπος γιορτάζει, τον εαυτό του ή τους άλλους είναι συνδυασμός τόσων πολλών πραγμάτων. Πώς έμαθε, πώς είδε, πώς μεγάλωσε, πώς θέλει τώρα. Ανάλογα λοιπόν, Μπορεί να φανεί σε κάποιον… Διαβάστε περισσότερα »