in

«Α, μπα» classics: Είμαι ευτυχισμένη μαζί του αλλά οι γονείς μου δεν τον θέλουν με τίποτα

Σκεφτόμαστε το γάμο

Αγαπημένη μου Α μπα, Να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Δεν θα σου ευχηθώ να το δεις όπως ποθείς εσύ, αλλά όπως θέλει αυτό. Στο ψητό, είμαι με ένα παιδί εδώ και 2,5 χρόνια, τον αγαπάω και με αγαπάει. Νιώθω ότι μπορώ να ονειρευτώ τη ζωή μου μαζί του, είμαι ευτυχισμένη μαζί του. Και εδώ έρχονται οι γονείς μου ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3834d604a2f0cb7d931ee15ae8ce695f 1

Αγαπημένη μου Α μπα, Να χαίρεσαι το παιδάκι σου! Δεν θα σου ευχηθώ να το δεις όπως ποθείς εσυ, αλλά όπως θέλει αυτό. Στο ψητό, είμαι με ένα παιδί εδώ και 2,5 χρόνια, τον αγαπάω και με αγαπάει. Νιώθω ότι μπορώ να ονειρευτώ τη ζωή μου μαζί του, είμαι ευτυχισμένη μαζί του. Και εδώ έρχονται οι γονείς μου. Δεν τον θελουν με τίποτα, τον θεωρούν κατώτερο για μένα. Μου έχουν πει ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση μαζί του, ενώ με μένα μιλάνε κανονικά. Γενικά λόγω και κάποιων επαγγελματικών μου επιλογών θεωρούν ότι με ρίχνει αυτό το άτομο, ότι δεν θα μπορεσω να κάνω καριερα δίπλα του παρόλο που έχω τα προσόντα. Δεν θα σε ρωτήσω τι να κάνω, ξέρω ότι πρέπει να ενηλικιωθώ και να μη με νοιάζει η γνώμη των γονιών μου. Και το έχω κάνει σε μεγάλο βαθμό γιατί είμαι συνειδητοποιημένη ότι θέλω να το ζήσω, ακόμα και δεν τελειώσει καλά, ακόμα κι αν οι γονείς μου έχουν δίκιο. Και έχω περάσει πολύ πόνο τον τελευταίο χρόνο, μα έχω καταφέρει γενικά να περιφρουρήσω τη σχέση μου. Όμως είναι φορές που δειλιάζω Α μπα μου. Σκέφτομαι πώς θα είναι ο γάμος χωρίς τους γονείς μου (είμαστε και οι δυο σε ηλικία γάμου και το σκεφτόμαστε), πώς θα είναι που δεν θα έχω κανέναν να με συνοδεύσει στην εκκλησία, θα γίνουμε ρεζίλι στον κόσμο. Και βασικά δεν είναι το κοινωνικό. Είναι ότι τους αγαπάω τους γονείς μου. Και δειλιάζω πώς θα είναι η ζωή μου αν τον παντρευτώ και εκείνοι δεν θέλουν ούτε να τον δουν. Πώς θα αντεξω την απουσία τους, τις εντάσεις, το να πρέπει σε κάθε γιορτή να διαλέξω αν θα είμαι μαζί τους ή μαζί του (αφού όλοι μαζί δεν παίζει). Φοβάμαι τι θα γίνει αν ενας από τους δύο μου γονείς φύγει απο τη ζωή, πώς θα μείνει μόνος του ο άλλος όταν εγώ θα έχω διαλέξει μια ζωή που δεν θα μπορεί να τον περιλαμβάνει (έστω και αν είναι δική του επιλογή). Σκέφτομαι τη ζωή μαζί του και θελω πολύ να το ζήσω, μα δειλιάζω και δηλητηριάζομαι. Και συχνά σκέφτομαι μήπως οι γονείς μου έχουν δίκιο, μήπως κάνω λάθος. Είμαι δειλή κι εκείνος το νιώθει και μάλλον γιαυτό διστάζει να το προχωρήσουμε. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω ερώτηση για να μου απαντήσεις. Και δεν ξερω τι ακριβώς να ρωτήσω. Μάλλον, πώς θα μπορεσω να διώξω αυτό το συναίσθημα δειλίας και θλίψης που ανακατεύεται με την ευτυχία μου;

-Δειλή

(Ευχαριστώ!)

Η σκέψη σου είναι οργανωμένη, έχεις συνέχεια στην αιτία και στο αποτέλεσμα, ξεχωρίζεις τα γεγονότα από τις σκέψεις σου, φτιάχνεις παραγράφους με ακολουθία, με λίγα λόγια, είσαι έξυπνη. Και μόνο με αυτό το εφόδιο πιστεύω ότι θα καταφέρεις να χειριστείς την κατάσταση. Αλλά αφού ρωτάς, θα απαντήσω.

Χαίρομαι πολύ που έχεις ήδη απαντήσει στις ερωτήσεις σου, χαίρομαι που καταλαβαίνεις ότι αυτό που έχει σημασία είναι ποια ερώτηση διαλέγεις να κάνεις. Η τελευταία ερώτηση είναι αναπάντητη, όχι επειδή δεν ξέρεις την απάντηση, αλλά επειδή δεν σου αρέσει η απάντηση. Δεν θα μπορέσεις να διώξεις αυτό το συναίσθημα. Αν κάποτε δε το νιώθεις, θα είναι επειδή δε νιώθεις τίποτα για τους γονείς σου, και δεν το θέλεις αυτό. Θα είναι ένα μέρος της ζωής σου, αλλά μη νομίζεις ότι είναι κάτι σπάνιο. Δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο (κάπως έτσι δεν πάει η παροιμία😉)

Όμως πρέπει να προσθέσω τα εξής. Μπορεί να μην το διώξεις εντελώς, αλλά δεν θα μείνει ίδιο. Μη νομίζεις ότι μπορείς να προβλέψεις το μέλλον. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλά όταν βλέπουν ότι δεν περνάει το δικό τους, όση πίεση κι αν ασκήσουν, βάζουν νερό στο κρασί τους. Όχι όλοι, αλλά νομίζω οι περισσότεροι. Όσο σε βλέπουν να αμφιβάλλεις και να δειλιάζεις, θα πιέζουν. Όταν δουν ότι το εννοείς, θα μπείτε σε καινούρια φάση. Δεν ξέρω ποια θα είναι, δεν υπόσχομαι ότι τα προβλήματα θα εξαφανιστούν, αλλά πραγματικά δεν ξέρεις τι θα γίνει στις γιορτές. Ούτε οι γονείς σου θα θέλουν να είναι μόνοι τους.

Αυτό που είναι το πιο σημαντικό από όλα είναι να δημιουργήσεις μια νέα οικογένεια με αυτόν τον άνθρωπο και να μη νιώθεις και φέρεσαι σα να είσαι το παιδί στο πατρικό σου. Αυτό σημαίνει ότι στις γιορτές εσύ δεν θα χωρίζεις με τον άντρα σου. Αν δεν θέλουν να τον δουν, δεν θα βλέπουν ούτε εσένα. Αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι σταθερό – επειδή το νιώθεις, όχι επειδή θέλεις να τους τιμωρήσεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

2 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Pirlipippo
Pirlipippo
5 χρόνια πριν

Θυμάμαι παλιά ένα ζευγάρι φίλων σε χώρα της Ευρώπης. Αυτός Ιταλός, αυτή Μαροκινή, και οι δύο παιδιά μεταναστών. Οι μουσουλμάνοι γονείς της κοπέλας αρνούνταν το γαμπρό που ήταν χριστιανός για χρόνια. Παντρεύτηκαν, έκαναν παιδί και αυτή μόνο έβλεπε στα πεταχτά τη μάνα της. Οταν το παιδί έφτασε τα τρία, τότε μόνο έσπασε ο πατέρας της που ήταν ο φανατικός, και δέχτηκε το εγγόνι και το γαμπρό. Αλλά το ζευγάρι πάντα έδειχνε ενωμένο στην απόφαση, και αυτό είναι το κρίσιμο. Αν η κόρη είχε αμφιβολίες, ο γάμος τους θα ήταν καταδικασμένος.

idril
idril
5 χρόνια πριν

Συμφωνώ με τη Λένα, πρέπει να δείξεις ότι είσαι σταθερή και στηρίζεις έμπρακτα την επιλογή σου, επειδή όπου βρίσκουν αβεβαιότητα και δισταγμό πατάνε. Όχι επειδή είναι οι γονείς σου, επειδή το κάνουμε όλοι οι άνθρωποι γενικώς. Δός μοι πᾷ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινήσω είπε ο Αρχιμήδης, και ισχύει ξεκάθαρα και στην ψυχολογία. Κάθε εμφανής δισταγμός είναι μια ρωγμή στην ψυχική πανοπλία σου, ένα κομμάτι εδάφους που παραχωρείς. Εκεί θα βάλει ο άλλος το μοχλό του για να σε επηρεάσει, να μετακινήσει την άποψή σου, ή στην περίπτωσή σου, να σε συγκινήσει ώστε να υποχωρήσεις. Η σαφής εξήγηση ότι με… Διαβάστε περισσότερα »