Έχω μία ερώτηση που δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάνω, αλλά θα μου πεις αν το περίμενες θα ήξερες και να απαντήσεις. Έχω μία φίλη η οποία προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό με τον σύζυγό της να κάνουν ένα παιδάκι. Μετά από προσπάθειες και εξετάσεις και ξανά προσπάθειες και εξετάσεις βρήκανε ότι η φίλη μου έχει κάποιο πρόβλημα (Δεν μου αρέσει η λέξη πρόβλημα ας πούμε δυσκολία στον να συλλάβει). Η λύση που έχουν είναι η εξωσωματική η οποία όμως δεν ξέρουν εάν θα έχει επιτυχία και για την οποία δεν έχουν και τα χρήματα. Η φίλη μου, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Τη νιώθω να βουλιάζει λίγο λίγο σε μια θλίψη/ατονία/απραγία. Δυστυχώς δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που περνάει, καταλαβαίνω ότι είναι κάτι που θέλει πολύ και το να μην μπορεί να το αποκτήσει την στεναχωρεί αλλά φαντάζομαι ότι δεν είναι μόνο όσο απλό το βλέπω εγώ. Θα ήθελα να τη βοηθήσω, να κάνω κάτι, ό,τι μπορώ αλλά δεν ξέρω τι. Δεν ξέρω τι να πω ή πώς να φερθώ. Περάσαμε μεγάλο διάστημα κατά το οποίο προετοιμαζόταν για μία εγκυμοσύνη, έκοβε το κάπνισμα, συζητούσε με γιατρούς αλλά όλα σε ένα πιο ευχάριστο κλίμα όπως καταλαβαίνεις και τώρα τη βλέπω να την πνίγει μία μαυρίλα και στεναχωριέμαι. Όχι για το παιδί που δεν έρχεται αλλά για τη φίλη μου, εμένα εκείνη με νοιάζει. Μήπως αυτό είναι το λάθος που κάνω; Φοβάμαι μην πω ή κάνω κάτι που δεν πρέπει. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου;
-φτερό
Μπορώ να σου πω τι να μην της πεις.
Μην της πεις ότι η επιστήμη κάνει θαύματα.
Μην της πεις ότι μπορεί πάντα να υιοθετήσει και τόσα παιδάκια έχουν ανάγκη.
Μην της πεις ότι αν της περάσει το άγχος θα μείνει έγκυος γιατί μια γνωστή γνωστού όταν πήγε διακοπές και το έβγαλε από το μυαλό της έμεινε έγκυος ενώ της είχαν πει ότι δεν μπορεί με τίποτα.
Μην της προτείνεις εναλλακτικές λύσεις και μαντζούνια, διαλογισμό, βελονισμό, χυμό ανανά για να βελτιώσει τη γονιμότητα της και να ευθυγραμμίσει τα τσάκρα της.
Τι μπορείς να της πεις.
Ζήτησε της να μιλήσει για αυτό που νιώθει χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Ρώτησε τι ποιο είναι το θέμα που έχει και διάβασε για αυτό όσο περισσότερο μπορείς.
Ρώτα κι εσύ για γιατρούς που ξέρουν από αυτό το πρόβλημα, και ζήτα τιμές και λεπτομέρειες.
Ρώτα την μήπως χρειάζεται βοήθεια σε πρακτικά ζητήματα.
Συζητήστε αν το πρόβλημα είναι ότι φοβάται την εξωσωματική, ή το ότι δεν έχει λεφτά για εξωσωματική.
Ενημερωθείτε για τις δυνατότητες εξωσωματικής σε δημόσιο νοσοκομείο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βασικά όποιος είναι στα πατώματα, χρειάζεται κάποιον να είναι στον καναπέ. Κάποιον που να του λέει πάρε το χρόνο σου, αν διψάσεις πες να σου φέρω νερό, αν πεινάσεις να σου φέρω φαγητό, αν θες βόλτα να περπατήσω δίπλα σου. Και να κάτσει στον καναπέ, διαβάζοντας ένα βιβλίο. Δεν είναι δύσκολο να βοηθήσεις κάποιον που είναι στο πάτωμα, αρκεί να μην είσαι κι εσύ.
“Ζήτησε της να μιλήσει για αυτό που νιώθει χωρίς αρχή, μέση και τέλος.” Και άκου, άκου, άκου. Όσες φορές και να τα πει. Θα τα πει πολλές. Τα ίδια. Ίσως να προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει τις επιθυμίες της και να μετριάσει την απογοήτευση και τη θλίψη της, καθώς σου μιλάει. Αν καθήσεις να την ακούσεις, με ένα πακέτο χαρτομάντιλα ανά χείρας, αν την επόμενη φορά της φτιάξεις καφέ και την ρωτήσεις πάλι “και πώς αισθάνεσαι σήμερα” και τα ακούσεις ξανά μανά, να ξέρεις ότι της κάνεις μεγάλο καλό που είσαι εκεί και στα λέει. Αν γυρίσει και σου πει μια από… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με τη Λένα σε όλα, ειδικά το τελευταίο θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή λύση.
Να προσθέσω μόνο πως θα μπορούσες να συζητήσεις μαζί της αν αυτό που τη στεναχωρεί είναι το ενδεχόμενο να μην κάνει παιδί ή το πως θα εξελιχθεί η σχέση της με το σύζυγο αν τελικά αυτό δεν γίνει ποτέ.
no_roots θέτεις ένα εξαιρετικό θέμα, μία πτυχή που καμιά φορά ξεχνάμε. Θυμήθηκα εκείνη την εκπληκτική σκηνή από το Sex and the City, στην τελευταία σεζόν, όταν η Κάρι βγαίνει με τον Ρώσο. Αυτός, λοιπόν, έχει ήδη μία μεγάλη κόρη και της λέει ότι δεν επιθυμεί άλλα παιδιά, είναι καλυμμένος ως προς αυτό. Αργότερα, η Κάρι το συζητάει με τη Μιράντα λέγοντας “Θέλω να του κάνω την ερώτηση που φοβάμαι πιο πολύ απ’όλες: θα με αγαπάς αρκετά ώστε να καλύψει το κενό ενός παιδιού;”. Συγκλονιστική σκηνή και τεράστιο θέμα το πώς εξελίσσεται μία σχέση όταν και οι δύο θέλουν παιδί αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Και ειδικά σε μια κοινωνία όπως η ελληνική που “αποστολή” της γυναίκας είναι η τεκνοποίηση, δεν ξέρεις τί αντιδράσεις υπάρχουν (ή νομίζει πως θα υπάρχουν) τόσο από τον περίγυρο, όσο και από τον ίδιο το σύζυγο. Ειδικά αν η γυναίκα είναι αυτή που έχει το θεματάκι υπογονιμότητας, ενδεχομένως να αντιμετωπίζεται (ή να νομίζει πως θα αντιμετωπιστεί) ως ανίκανη κλπ.
Είναι διαφορετικό να αντιμετωπίζεις την υπογονιμότητα ως γεγονός και πολύ διαφορετικό να την αντιμετωπίζεις ως προσωπική αποτυχία που “απογοητεύει” και το σύζυγο!
Η απάντηση της Λένας είναι απίστευτα εύστοχη. Σύμφωνώ με τα πάντα εκτός από αυτό που αναφέρεται στους γιατρούς. Προσωπικά δεν θέλω να ακούσω άλλες προτάσεις για έναν «καταπληκτικό γιατρό που βοήθησε την Πίτσα να πιάσει παιδί». Πραγματικά το βρίσκω εξουθενωτικό, όλοι θεωρούν πως ο δικός τους προτεινόμενος θα πάρει το Νόμπελ ιατρικής. Ωστόσο αυτό είναι μάλλον θέμα ανθρώπου. Είμαι και λίγο στραβόξυλο τι να πω…
Εγώ δεν θα γενίκευα τόσο εύκολα. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, η ίδια σου η φίλη θα σου δειξει με τον τρόπο της τί είναι αυτό που την ανακουφίζει. Το θέμα της υπογονιμότητας είναι πολύπλοκο, ανοίγει πολλές κρυμμένες πόρτες στην ψυχολογία του καθενός δεν υπάρχει ένας και μοναδικός ενδεδειγμένος τρόπος στήριξης μιας γυναίκας που παραδέρνει ανάμεσα στο πένθος, τη ματαίωση, την χαμηλή αυτοεκτίμηση, τον φθόνο, τον φόβο, την αγωνία. Προσωπικά πιστεύω ότι μόνο ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά έναν άνθρωπο που νιώθει τόσο fucked up. Γιατί η υπογονιμότητα τοσο fucked up σε κάνει να αισθάνεσαι για κάποιο διάστημα. Αν… Διαβάστε περισσότερα »
Έτυχε να βρεθώ σ’αυτή τη θέση με φίλη,που μένει στο εξωτερικό.Δεν μπορούσε να μου τα πει στο τηλέφωνο.Τα λέγαμε με μηνύματα.Ντρεπόταν να μου πει ό,τι νιώθει.Ήξερε,το ένιωθε μάλλον,ότι δε θα την κρίνω για τίποτα.Κι όμως δίσταζε.Με μισόλογα μου το έφερνε στην αρχή.Το έπιασα,αλλά έκανα λίγο την παλαβή.Όσο το άντεχε κάθε φορά να ανοιχτεί.Όταν ήταν σίγουρη,ότι πατάει καλά και μπορεί να αφεθεί,ήταν χείμαρρος.Την ξέρω σχεδόν μια ζωή και ποτέ δεν είχαμε μιλήσει τόσο προσωπικά.Ένιωθε άσχημα,που εκείνη ενώ δεν είχε ζηλέψει ποτέ τίποτα,δεν άντεχε να βλέπει άλλες γυναίκες με μωρά.Φοβόταν,μήπως το σεξ με τον άντρα της γίνει αγγαρεία.Ότι από δω και πέρα… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό! Η δική μου φίλη που ήρθε να την υποστηρίξω, είναι το αντίθετο της δικής σου. Πάντα ζήλευε ό,τι είχαν οι άλλοι και δεν είχε εκείνη, πάντα κατηγορούσε τους δικούς της ότι δεν την καταλαβαίνουν. Πολύ δύσκολος άνθρωπος. Πιστεύω κι εγώ ότι τη βοήθησε που άκουσε ότι φυσικά και θα είναι χάλια, και έχει δίκιο που ζητάει ανοχή και χάδια. Ότι όποια κι αν είναι γενικά, αυτή η περίοδος είναι μια σκατένια περίοδος και έχει δίκιο που δε θέλει να της φέρονται σαν να είναι κακομαθημένη. Είναι ταλαιπωρημένη. Μου εκμυστηρεύτηκε και όσα τη βάραιναν, την ξαλάφρωσα διαβεβαιώνοντας ότι είναι κατανοητά… Διαβάστε περισσότερα »
Και παρότρυνέ τη να διαβάσει Α μπα; αν δεν το κάνει ήδη. Και κυρίως τις ιστορίες για τη μητρότητα. Για να μη νιώθει μόνη
Αχ, δεν ξέρω. Αν είσαι χάλια, δεν ξέρω αν σε βοηθάει να διαβάσεις τόσο φορτισμένα συναισθηματικά κείμενα, για να φτάσεις στο τέλος να πεις “εγώ άραγε θα έχω χάπι εντ;” Γιατί αν είσαι χάλια, πιστεύεις ότι δε θα έχεις. Αν πάλι είσαι χαλαρή, γιατί να διαβάσεις κάτι που θα σε τσιτώσει, κάνοντας σε να σκεφτείς “όχι ρε μλκ, πώς θα αντέξω;” Βοηθάνε οι ιστορίες εκ των υστέρων, όσες πέρασαν δύσκολα. Όσες περνάνε δύσκολα, καλύτερα να μην ακούν τι τράβηξε μια άγνωστη αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά. Το λέει και η Α,μπα στα “τι να μην κάνεις”. Η κάθε περίπτωση… Διαβάστε περισσότερα »
Οταν έχεις θέμα υπογονιμότητας, με κάποιον τρόπο, βοηθάει να διαβάζεις τις ιστορίες αυτές γιατί βλέπεις πως υπάρχουν και μαμάδες που δεν είναι τόσο ευτυχισμένες όσο νομίζεις ότι θα γίνεις αν καταφέρεις να κάνεις παιδί.
Είναι περίεργο έτσι όπως το λέω, αλλά σα να βλέπεις ότι το ροζ συννεφάκι δεν είναι και τόσο ροζ τελικά.
Πώς το εννοείς “σα να βλέπεις ότι το ροζ συννεφάκι δεν είναι και τόσο ροζ τελικά.” (Ξέρω πως το εννοείς αλλά προσωπικά, διαφωνώ με το σκεπτικό αυτό) Γιατί να δω το συννεφάκι με τα μάτια μιας άγνωστης και όχι με τα δικά μου; Οι μαμάδες που δεν είναι ευτυχισμένες, λυπάμαι, αλλά δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί να διαβάσω πώς καταφέρνει κάποιος να μην είναι ευτυχισμένος, Μήπως τελικά, οι μαμάδες που δεν είναι τόσο ευτυχισμένες έχουν ανάγκη να μη νιώθουν μόνες; Μήπως επειδή δεν μπορούν να μοιραστούν μ’αυτούς που πρέπει τα συναισθήματα τους, τα λένε σε καθεμιά που θέλει να… Διαβάστε περισσότερα »
Καταλαβαίνω τι λες και συμφωνώ μαζί σου σε όλα. Εξάλλου, είπα και μόνη μου πως θα ακουστεί περίεργο.
Απλά εμένα, προσωπικά, όταν βρισκόμουν στη φάση αποδοχής του “μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να κάνω παιδί”, με έναν τρόπο αυτές οι ιστορίες με βοήθησαν να δω και την άλλη πλευρά. Αυτό ήθελα να πω και τίποτα παραπάνω..
Ο καθένας γιατρεύει τις πληγές του όπως ξέρει καλύτερα, και βρίσκει μόνος του πού είναι το γιατρικό. 🙂 Ελπίζω να μη σε έκανα να νιώσεις ότι σου επιτίθεμαι, συχνά γίνομαι σκληρή όταν προσπαθώ να ενθαρρύνω, i’m working on it όμως. Είμαι του θετικού παραδείγματος+πιστεύω ότι όποιος βρίσκεται σε φάση αποδοχής είναι δυνατός έτσι κι αλλιώς+το ροζ είναι το αγαπημένο μου χρώμα, υποδηλώνει δύναμη, χωρίς να είναι επιθετικό. Σε μια γυναίκα που τρομάζει στη σκέψη ότι μπορεί να μην αποκτήσει ποτέ παιδί, θα έλεγα να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει με την αγάπη που θα της μείνει στα χέρια. Θα έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει a standing ovation για την απάντηση. Επρέπε να έχει τίτλο “πως να είσαι φίλος-Πρακτικές εφαρμογές” 🙂 . Μου έχει τύχει να συζητάω ένα πρόβλημα με κάποιον φίλο μου, ζητώντας κυρίως κάποια πρακτική συμβουλή διαχείρισης και αντ’ αυτού να ακούω γενικά ευχολόγια και αερολογίες. Οκ ήθελαν να πουν κάτι να ξεμπερδεύουν γιατί βαριόνταν να ασχοληθούν. Η χειρότερη ωστόσο συμπεριφορά μου τύχαινε από φίλους που αν τους έλεγες κάποιο ζήτημα που σε απασχολούσε ή κάποια αδυναμία ή ανασφάλειά σου , έβρισκαν ευκαιρία να σου πουν τι να κάνεις, επισημαίνοντας πόσο γαμάτοι είναι οι ίδιοι που είχαν καταφέρει να διαχειριστούν κάτι παρόμοιο… Διαβάστε περισσότερα »
Ακουσέ την …
απο τα λόγια της θα καταλάβει και εκείνη ποιός είναι ο φόβος της …
και μπορεί να βρεί τον τρόπο της να τον αντιμετωπίσει.
Επιπλέον θα σου πρότεινα να μπείς/μπείτε στην σελίδα της “Φαιναρέτη” και απο εκεί θα βρείτε βοήθεια.
Μπράβο φίλη !!! που σκέφτεσαι την φίλη !!!
δεν ξέρω αν μπορείς να βοηθήσεις με κάποιον τρόπο – εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση απλά ήμουν εκεί για να ακουώ και την βοηθούσε πολύ να ακούει τις δικές μου τις βλακείες νέα γιατί την επανέφερε σε μια πραγματικότητα που δεν είχε να κάνει με παιδιά