Από το facebook της Katerina Malakate
Θα σας πω μια ιστορία. Κάθε Σεπτέμβρη ο γιος μας, ο Δ., ένα αγόρι με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, πρέπει να προσαρμοστεί στην αλλαγή δασκάλου και παράλληλης στήριξης (παράλληλη στήριξη είναι η παρουσία ενός ακόμα εκπαιδευτικού στο τμήμα, που φροντίζει μόνον για τον Δ., για να μην έχει ανεξέλεγκτες αυτιστικές κρίσεις διαταράσσοντας την τάξη αλλά και τον εαυτό του). Ο Δ., που φέτος θα πάει στην πέμπτη δημοτικού, έχει κοινωνικές δυσκολίες στην επαφή του με τα άλλα παιδιά, του αρέσει πολύ να μελετά επιστημονικά ζητήματα σε βάθος, έχει εμμονή με το διάστημα, την Εξέλιξη και την επιστήμη εν γένει, κι έχει και αισθητηριακά θέματα, κυρίως ακοής και από το δέρμα• για αυτόν όλα τα ερεθίσματα μεγεθύνονται, όλοι οι ήχοι, και ο παραμικρός ψίθυρος, καταγράφονται στο μυαλό του. Όταν υπερφορτώσει αισθητηριακά, ξεσπά έντονα και χωρίς να μπορεί να ελέγξει πλήρως ακόμα τον εαυτό του, αν και έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά με τις θεραπευτικές παρεμβάσεις (ψυχο-, έργο-, λογοθεραπείες).
Όσον αφορά την υπερευαισθησία στην αφή, συνήθως εκδηλώνεται με δυσανεξία στα ρούχα, μπορεί να αλλάξει και δέκα εσώρουχα πριν να βρεθεί αυτό που δεν τον ενοχλεί, ή και δέκα ζευγάρια κάλτσες. Ό,τι ακουμπά άμεσα στο δέρμα του, του δίνει συνεχώς ερέθισμα, τον τσιτώνει κι ίσως σε κακή μέρα να προκαλέσει και μια κρίση. Υπολογίζω πως το ίδιο θα έχουμε με τις μάσκες, ως τώρα όποια έχει δοκιμάσει δεν μπορεί να την ανεχτεί.
Καταλαβαίνω πως αυτό είναι ένα ειδικό πρόβλημα, κι η λύση μπορεί να είναι απλά ο επόμενος τύπος μάσκας –κάποτε εξάλλου βρίσκουμε και κάποιο εσώρουχο που δεν τον ενοχλεί, και το αγοράζουμε ολόιδιο, σε ποσότητα. Όμως ανησυχώ για την έναρξη των σχολείων με αυτούς τους όρους. Όχι, δεν θα ‘θελα να ξεχωρίζει και να μη φορά μάσκα αλλά αν δεν μπορέσει να τη φορέσει, αν ουρλιάζει και χτυπιέται ακατάπαυστα; Από την άλλη, το να χάσει τη χρονιά λόγω της πανδημίας ακούγεται άδικο, ο Δ. είναι ένα παιδί κανονικής προς τα πάνω ευφυίας, από τους καλούς μαθητές της τάξης του, κι αγαπάει πολύ το σχολείο.
Δεν ξέρω καν αν υπάρχει λύση, μπορεί η λύση να είναι το homeschooling, η τηλεκπαίδευση με τη βοήθεια της παράλληλης στήριξης που έτσι κι αλλιώς πληρώνει το κράτος για κείνον. Ένα ξέρω. Κανένας δεν θα σκεφτεί τον Δ. και τις ιδιαίτερες ανάγκες του. Κανένας. Μόνο εμείς. Κι αυτό γίνεται κάθε μέρα, όταν έχεις ένα ιδιαίτερο παιδί στην Ελλάδα, μόνο ο γονιός τρέχει, μόνο ο γονιός νοιάζεται.
Αυτά αν είσαι τυχερός και έχεις έναν γονιό που νοιάζεται. Αν δεν έχεις, ούτε να το σκεφτώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νοιάζεται ο γονιός νοιάζονται οι σωστοί εκπαιδευτικοί, και αυτό που μου έκανε μέγιστη εντύπωση, όταν πηγαίνοντας αργοπορημένος την κόρη μου στο δημοτικό έκατσα καΙ παρακολούθησα απ έξω από την τάξη το μάθημα αλλά και το διάλειμμα, Νοιάζονται και τα παιδιά της τάξης του. Υπήρχε ένα παιδάκι ΑΜΕΑ και πραγματικά λάτρεψα την σωστή και ακομπλεξάριστη συμπεριφορά των παιδιών για τον συμμαθητή τους. Αν με ρωτούσες πριν από αυτό, το πρώτο που θα σκεφτόμουν θα ήταν να υπήρχαν ειδικά σχολεία, τώρα πιστεύω ότι είναι τεράστιο μάθημα για όλα τα παιδιά να είναι μαζί. Δεν είμαι εκπαιδευτικός όμως ούτε ειδικός για να επιμείνω… Διαβάστε περισσότερα »
Οικονομία σοβιετικού τύπου γιατί? Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχαν ούτε ιδιωτικές τράπεζες ούτε ιδιωτικές εταιρείες. Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις.
Σε σχέση με την ακομπλεξαριστη συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στο συμμαθητή ΑΜΕΑ, η εμπειρία λέει ότι τα παιδιά δεν κοροϊδεύουν ποτε κάποιο παιδί με ιδιαιτερότητα υπό την προϋπόθεση ότι έχουν σωστή ενημέρωση. Πχ ο τάδε έχει αυτισμό, σύνδρομο down, μυασθενεια, ο,τιδήποτε αρκεί να μην προσπαθήσουν οι ενήλικες να το βάλουν κάτω από το χαλί. Κινδυνεύουν από bullying τα παιδιά με ιδιαιτερότητα, που είναι αδιαγνωστα. Το έγκλημα σε αυτά τα παιδιά είναι η απουσία διάγνωσης και η άρνηση της αποδοχής.
Δεν συμφωνώ. Η διάγνωση δεν είναι το χρυσό δισκοπότηρο. Απλά όταν οι εκπαιδευτικοί δείχνουν αποδοχή (Προσοχή αποδοχή, όχι λυπηση) τα παιδιά ακολουθούν. Οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να δείχνουν αποδοχή ασχέτως διάγνωσης αλλά οκ εγώ ζω την ουτοπία μου!
Aυτό που έχω να σου πω είναι ότι παιδιά σαν το δικό σου είναι εμπλουτισμός για τις τάξεις και τα σχολεία μας. Για το θέμα της μάσκας μπορεί να εμπίπτει στις περιπτώσεις, που προβλέπεται ότι θα εξαιρεθούν από τη χρήση. Στη θέση του θα έκανα χρήση δικαιώματος. Δεν είναι καθόλου κακό να ξεχωρίζει, δεν είμαστε όλοι ίδιοι και τα παιδιά στην ηλικία του γιου σου το γνωρίζουν.
Οποτε διαβαζω ή ακουω κατι τετοιο αρχικα εξοργιζομαι προς πασα κατευθυνση, το κρατος, τους δασκαλους, ολους εμας που ΑΠΛΑ νομιζουμε οτι κατανοουμε την κατασταση μιας τετοιας περιπτωσης κ δεν κανουμε τπτ…
Γιατι αν δεν μαζευτουν πολλες φωνες τπτ δεν θ αλλαξει ποτε! Δυστυχως εδω στην χωρα αυτη αυτα τα θεματα “λυνονται” σε δελτια κ εκπομπες(που δε λεω, καπου εχουν βοηθησει) ομως δεν ειναι αυτη η λυση! Οσοι εχετε στο περιβαλλον σας ή γνωριζετε μια τετοια ιδιαιτερη περιπτωση απλα σκεφτειτε τι θα κανατε κ τι θα θελατε για το παιδακι αυτο αν ηταν δικο σας κ ΚΑΝΤΕ ΤΟ!
Θυμό για τους εκπαιδευτικούς γιατί; Όταν πχ @ εκπ/κός παράλληλης στήριξης (αναπληρωτ@ 100%) τοποθετηθεί στα μέσα της χρονιάς ή τοποθετηθεί για 10 διδακτικές ώρες την εβδομάδα αντί 24 που είναι το πλήρες ωράριο (τ@ εκπ/κού, τ@ μαθητ@ είναι 30 στο δημοτικό), γιατί φταίει αυτ@;
Όταν @ εκπ/κός παραπέμψει το παιδί (με αίτηση του γονέα) στο ΚΕΣΥ (πρώην ΚΕΔΔΥ) για διάγνωση αλλά λόγω έλλειψης προσωπικού και μεγάλου αριθμού παραπομπών η διάγνωση μπορεί να πάρει και 1 χρόνο, γιατί φταίει @ εκπ/κός;
Καλά κάνετε και θυμώνετε με αυτά που διαβάζετε αλλά να θυμώνετε με αυτ@ς που πρέπει.
Δεν ειναι ολοι οι εκπαιδευτικοι αυτο που περιγραφεις..
Γνωριζω αρκετες περιπτωσεις απο αδιαφορους μεχρι ατομα που κακομεταχειριζονται κ βριζουν τα παιδακια..
Νομίζω αυτό που περιγράφεις είναι η εξαίρεση.
Συμφωνώ με την Λου, καθώς έχω πλήθος εκπαιδευτικών στην οικογένεια και στις συναναστροφές μου. Πέρα από τις όντως υπαρκτές εξαιρέσεις, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί είναι αφοσιωμένοι στα παιδιά και στη δουλειά τους πολύ περισσότερο από τον αντίστοιχο μέσο Ελληνα. Εξάλλου, έτσι εξηγείται και το “θαύμα” της εντυπωσιακά καλής ένταξης περισσότερο από 100.000 παιδιών μεταναστών και προσφύγων τις τελευταίες δεκαετίες από τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, συνήθως χωρίς την παραμικρή επιμόρφωση ή υποστήριξη από το Υπουργείο (το οποίο συχνά αρκούνταν στο να τους βάζει τρικλοποδιές)
Παιδια,για τις μάσκες ανακοινώθηκε ότι θα υπάρχουν εξαιρέσεις για ειδικούς λόγους. Το διάβασα στη lifo, αρα υπαρχει σκέψη τουλάχιστον για αυτο το θεμα
Πολλοί γονείς παιδιών στο φαδμ
Τι θα έκανες Mitsi αν επιτρέπεται. Παιδιά δεν έχω και φοβάμαι πολύ να αποκτήσω. Οριακά δεν ξέρω καν αν θέλω να αποκτήσω. Αλλά σαν κοντόλ φρικ που είμαι, και μόνο τα σχόλια – οδηγίες που διαβάζω κατα καιρούς εδώ μέσα, βοηθάνε το εσωτερικό τέρας ελέγχου συναισθημάτων που έχω να ηρεμεί 🙂