Είμαι 27 ετών κ εδώ και 5 χρόνια μένω εξωτερικό. Στην Ελλάδα πηγαίνω 1 φορά το χρόνο για λίγες μέρες και φυσικά πάντα με μεγάλο ενθουσιασμό να δω την παιδική μου φίλη, να πιούμε ατέλειωτους καφέδες και να αναπληρώσουμε όσο γίνεται την απουσία μου σε λίγες μέρες. Η κολλητή μου δουλεύει, φυσικά και δεν απαιτώ να είμαστε μαζί όλη μέρα, αλλά από τις 10 μέρες πες που θα είμαι εκεί, άντε να τη δω τις 2-3 για έναν καφέ μιας ώρας. Τη μια λέει ότι είναι κουρασμένη απτή δουλειά, την άλλη ότι έχει κανονίσει με το αγόρι της κ την παρέα του, την άλλη ότι έχει πονοκέφαλο και πάει λέγοντας. Είμαι περίεργη που θέλω να βρίσκει χρόνο και για μένα, εφόσον τον υπόλοιπο χρόνο μας χωρίσουν άπειρα χιλιόμετρα ; Νιώθω ότι δεν είμαστε πια κολλητές κ απλα έχει μείνει «κατάλοιπο» που θα σβήσει σιγά σιγά αλλα δεν είναι κριμα; Πριν φύγω εξωτερικό ήμασταν αχώριστες και πλέον με το ζόρι απαντάει και στα μηνύματα.
-Δούκισσα
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που έφυγες. Είναι πολλά πέντε χρόνια. Θα μπορούσατε να είχατε απομακρυνθεί ακόμα και αν ήσουν στην Ελλάδα όλον αυτόν το καιρό. Κρίμα είναι, αλλά δεν γίνεται να φέρεσαι σα να μην έχετε περάσει πέντε χρόνια χωριστά. Τι να σου κάνουν δέκα μέρες το χρόνο; Τι κάνεις τον υπόλοιπο καιρό; Την αναζητάς; Κρατάς επαφή, ή περιμένεις να έχεις έτοιμη παρέα όταν πας στην Ελλάδα χωρίς να προσπαθήσεις, σα να έχει σταματήσει ο χρόνος;
Να αναπληρώσουΜΕ την απουσία ΜΟΥ, δεν μου φαίνεται πολύ καλός τρόπος αντιμετώπισης έτσι όπως το λες. Να αναπληρώσετε η μία την απουσία της άλλης, εννοείς, γιατί όσο λείπεις, οι υπόλοιποι συνεχίζουν τις ζωές τους, δεν αναλογίζονται τη απουσία σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δε λέω πως είναι η ίδια περίπτωση, αλλά μου ήρθε στο μυαλό φίλη μου από το Δημοτικό που πριν από 4 χρόνια έφυγε στη Γερμανία, κάθε φορά που έρχεται κι ενώ ξέρει πως είμαστε δύσκολα μας τρίβει στη μούρη την πετυχημενιά της, μας αποκαλεί χωριατάκια, λέει πως όσοι έμειναν στην Ελλαδα είναι τεμπέληδες, κρατικοδίαιτοι βισματούχοι εθνικιστές, φυσικά όπου ακούει Έλληνα έξω αλλάζει πεζοδρόμιο και η Γερμανία είναι dreamland κι εδώ ΚΟΛΑΣΗ! (το λέει δυνατά)
Την επόμενη φορά που θα έρθει θα είμαι άρρωστη. Όλες τις επόμενες φορές θα είμαι άρρωστη.
Το θέμα είναι πως τόσα χρόνια δεν έιχα κανένα παράπονο. Της φούσκωσαν τα μυαλά; Δεν ξέρω
Δεν έχω ζήσει έξω, όμως μπορώ να φανταστώ πόσο (πιο) τριτοκοσμική φαίνεται η Ελλάδα από μακριά. Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να το λένε συνεχώς όμως, έτσι με γκρίνια, όχι με αγαλλίαση και ανακούφιση. Ξέρουμε τα στραβά, εδώ ζούμε, κάθε μέρα τα λουζόμαστε.
Ποντια υπάρχουν πολλά είδη ανθρώπων που πάνε στο εξωτερικό: υπάρχουν αυτοί που φεύγουν κ αναπολούν, υπάρχουν αυτοί που φεύγουν κ το χρησιμοποιούν σαν άλλοθι, υπάρχουν πολλοί ακόμα και υπάρχουν κ αυτοί που φεύγουν κ ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω. Όλοι όμως έχουν ένα κοινό: θέλουν να πιστεύουν πως έχουν κάνει το σωστό, είναι η ανθρώπινη ανάγκη αυτή και αναλόγως σε ποια κατηγορία ανήκουν το διανθίζουν.
Συμφωνώ. Το είδος που συζητάμε, είναι το πλέον ενοχλητικό για μένα, γιατί θέλουν να πιστεύουν πως έχουν κάνει το σωστό, βγάζοντας όλα τα άλλα λάθος. Φυσικά οι συγκεκριμένοι, για τους δικούς μου λέω, δεν είναι κατά τα άλλα μια χαρά άνθρωποι και μόνο αυτό το κουσούρι έχουν. Όμως, δεν έγιναν μετανάστες επειδή εδώ περνούσαν ζωή χαρισάμενη. Τους καταλαβαίνω, γνωρίζω και καταλαβαίνω και γι’αυτό έχουμε σχέσεις και πάντα είμαστε εκεί όταν μας χρειάζονται. Απλά είναι πολύ κουραστικοί, για την ακρίβεια η συννυφάδα (έτσι τη λέω για συντομία). Η κόρη τους όμως είναι η άνω ποταμών, η οποία δεν αναγκάστηκε να φύγει,… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν έφυγα στο εξωτερικό ένας φίλος από την παρέα έκανε οτιδήποτε για να προσαρμοστεί στο εκεί περιβάλλον, να γίνει ένα σώμα. Αποποιήθηκε οτιδήποτε ελληνικό, απέφευγε να μιλάει φωναχτά ελληνικά, ντρεπόταν να πει πως είναι Έλληνας και υπέγραφε κ με ψευδώνυμο! Εγώ ξενέρωσα μαζί του, θες η άκριτη υιοθέτηση των εκεί ως σωστό κ όλα τα αλλά λάθος; Θες τα σπαστά ελληνικά που ήρθαν σε έξι μήνες; Μου φαινόταν γελοίο και ματαιότητα όλο αυτό. Εγώ γέλαγα παντως (από μέσα μου βεβαιως βεβαιως)αλλά κ οι Ιταλοί γέλαγαν… Βέβαια αυτός στην Ελλάδα τα περιέγραφε όλα ιδανικά. Στα μάτια όμως όσων ήμασταν εκεί η… Διαβάστε περισσότερα »
Το κράτος μας είναι τριτοκοσμικό, οι άνθρωποι όμως κι εδώ κι εκεί είναι ο καθένας ότι είναι ξεχωριστά.
Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να βαυκαλίζεται κάποιος για κατακτήσεις άλλων που πήγε και βρήκε έτοιμες
Έτσι είναι η ανεψιά του άντρα μου, δεν αντέχεται πάνω από 10′. Και οι γονείς της δεν έχω παράπονο, σε κάθε ευκαιρία πρέπει να κάνουμε κύμα, δοξάζοντας την αποτελεσματικότητα του προγραμματισμού της Γερμανίας. Α, και εννοείται ότι επειδή ξέρουμε, ο άντρας μου δλδ, τους κατατοπίζει για καθετί που πρέπει να γίνει γραφειοκρατικά και διαδικαστικά, για τις υποθέσεις τους με το δημόσιο, που δεν είναι και λίγες. Όμως οκ, μου φέρνει πάντα σοκολάτα η συννυφάδα.
Για μένα ούτε σοκολάτα δεν έχει!
Κάθε φορά που λέει τους Έλληνες τεμπέληδες, κάθε φορά που φωνάζει ποσό παράδεισος είναι η Γερμανία δεν είναι για να το ακούσεις εσυ αλλά στην πραγματικότητα για να πείσει τον εαυτό της ότι έκανε την σωστή επιλογή. Εγω τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω
Αυτό είναι σαν γρίπη και το έπαθε μια παλιά μου φίλη όταν πήγε…Αθήνα. Όταν ερχόταν δεν παρέλειπε να μας υπογραμμίζει πόσο πρωτευουσιάνα είναι και πόσο χωριό είναι η Θεσσαλονίκη και πόσο καλύτερα και μεγαλύτερα είναι εκεί όλα και πόσα καινουρια πράγματα ξέρει/έχει δει κλπ.
Εδώ της την έσπαγαν τα πάντα, γκρίνιαζε συνέχεια για τα έργα στο δρόμο, την κίνηση..
Ξεκόβεις ήρεμα κι ωραία.
Καλησπέρα είμαι η κοπέλα τησ ερώτησης. Μάλλον χρειάζεται να κάνω κάποιες διευκρινίσεις. Προσπαθώ με κάθε τρόπι ναέχουμε επικοινωνία και όταν είμαστε μακριά (τηλέφωνα, μηνύματα κλπ) αλλα συνήθως παιρνω καθυστερημένες απαντήσεις (αν όχι καθόλου) που δεν σηκώνουν και πολύ συζήτηση. Και εγώ δουλευω αλλα όποιος θέλει βρίσκει χρόνο. Συμβαίνουν τόσα πράγματα στις ζωες και των δυο μας, εγώ έχω ανάγκη αυτη τη φιλία έστω και απο μακρία γιατί δεν έχω φίλες εδώ που να εμπιστεύομαι τόσο (αλλο να βγαίνουμε παρέα και να περνάμε καλα). Επίσης όταν πηγαίνω πάντα την ειδοποιώ ενα μήνα πριν και πάντα σχεδιαζουμε πως θα περάσουμε τις μέρες… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ λίγα θα κρατήσω από το αρχικό μου σχόλιο. Ότι αλλάζουμε και ότι πρέπει να απομυθοποιήσεις ότι είστε παιδικές φίλες, ξεκινώντας από το να μην τη λες πια “η παιδική μου φίλη”. Λες: εγώ έχω ανάγκη αυτη τη φιλία έστω και απο μακρία γιατί δεν έχω φίλες εδώ που να εμπιστεύομαι τόσο Θα κάνεις κάποια στιγμή. Η φιλίες θέλουν χρόνο. Και τύχη βέβαια, να γνωρίσεις άνθρωπο να ταιριάζεις στα βασικά. Φαίνεται να είσαι άνθρωπος που δεν ανοίγεται εύκολα, δεδομένου ότι μιλάς για εμπιστοσύνη και όχι για συμβατότητα. Ψάχνεις την παιδική σου φίλη, ενώ η ζωή σου είναι πια αλλού και… Διαβάστε περισσότερα »
Μου θυμίζεις μία φίλη από τη σχολή, η οποία έχοντας φύγει στην πατρίδα της κράτησε μία επαφή αρχικά (την φιλοξένησα κιόλας όταν ήρθε Ελλάδα), μετά εξαφανίστηκε (δεν απαντούσε σε τηλέφωνα, διέγραψε λογαριασμό facebook, αν και έμαθα από κοινούς φίλους ότι με αυτούς κράτησε επαφή). Στενοχωρήθηκα και δεν κατάλαβα ποτέ αν έκανα κάτι που την πείραξε. 5 χρόνια μετά λαμβάνω ένα τηλέφωνο από την ίδια, που σαν να μην πέρασε μια μέρα, με μάλωσε που δεν την κάλεσα στο γάμο μου και δεν την ενημέρωσα ότι έχουμε παιδί και αυτοπροσκαλέστηκε στην βάπτιση. Και εννοείται ότι με κάλεσε στο ίδιο τηλέφωνο στο… Διαβάστε περισσότερα »
Συμβαίνει ό,τι σε πολλές παιδικές φιλίες όταν μπαίνουμε στη δεκαετία των 20 και στη δική σας περίπτωση πήρε χρόνο επειδή βρίσκεστε μακριά. Αλλάζουν όμως οι προτεραιότητες, οι ανάγκες, οι επιθυμίες, αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε-Τερζής. Σε κάθε περίπτωση πονάει να νιώθεις ότι χάνεις τη φίλη σου. Όντως τη χάνεις όμως; Εσύ έρχεσαι για διακοπές, φίλη σου συνεχίζει η καθημερινότητα της. Δεν παγώνει ο χρόνος της για να πιείτε ατελείωτους καφέδες. Βρίσκει 2-3 φορές χρόνο να σε δει. Είναι κάπως παιδικό να απαιτείς ν’ανταποκρίνεται όπως ακριβώς θα ήθελες εσύ. Είναι η παιδική σου φίλη, που είναι σχεδόν 30 πια.… Διαβάστε περισσότερα »
Κοντοζυγώνει Mitsi! Κι εγώ θέλω καφέ μαζί σου! ❤
Μου θυμίζεις δική μου φίλη -κολλητή στα πανεπιστημιακά μας χρόνια-, που εδώ και μερικά χρόνια έχει κάνει οικογένεια και ζει μόνιμα σε μυστηριώδη πόλη του Βορρά, και η οποία ενώ όταν είναι εκεί δεν στέλνει ούτε ένα μήνυμα, όταν έρχεται έχει κατα κάποιον τρόπο την απαίτηση να βγαίνουμε για καφέδες και σε τρεις ώρες να της εξιστορήσω όλη μου τη ζωή. Δεν γίνεται, τα χρόνια που λείπει είναι πολλά, η έλλειψη επαφής ακόμα περισσότερη, και δεν αναπληρώνεται. Κάποτε το σκεφτόμουν και με πείραζε, μέχρι που χώνεψα ότι οι άνθρωποι μπορούν να κινούνται παράλληλα για ένα διάστημα και μετά να απομακρύνονται,… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα εστιάσω αρκετά στην ερώτηση για το τι κάνεις όλο τον υπόλοιπο καιρό. Την αναζητάς; Της στέλνεις κάνα μήνυμα να δεις τι κάνει; Γενικά τη σκέφτεσαι; Αν δεν κάνεις τίποτα από τα παραπάνω και απλά περιμένεις έτοιμη παρέα με το που κατεβαίνεις, είναι αναμενόμενη η απομάκρυνση. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες ακόμα παράμετροι. Την ειδοποιείς ότι θα έρχεσαι για αυτές τις συγκεκριμένες μέρες ή απλά της λες ότι ήρθες; Επίσης, σε ποια περίοδο έρχεσαι και τι δουλειά κάνει; Κάνει δουλειά γραφείου, δουλεύει στην εστίαση, κάπου αλλού;
Όταν θέλεις να βρεις χρόνο για κάποιον, βρίσκεις. Κι αν πραγματικά δεν μπορείς δίνεις στον άλλο να το καταλάβει και είμαι σίγουρη ότι θα το καταλάβαινες. Tί να πω, μόνο αυτό με τον πονοκέφαλο δικαιολογείται. Το άλλο το ότι κανόνισε με τον φίλο της είναι αστείο, εκτός κι αν μιλάμε για εισιτήρια σε συναυλία , θέατρο κλπ.
She is not that into you
Να σου συστήσω κανά δυο και δε θα είσαι πια σίγουρη ότι θα καταλάβαινε, ορκίζομαι.
Που φυσικά δεν αποκλείω καθόλου να συμβαίνει αυτό που λες, είναι από τις περιπτώσεις που χρειάζεται να ξέρουμε και την άλλη πλευρά.
Πόντια, δεν καταλαβαίνω τί γράφεις, εννοώ με την κυριολεκτικη έννοια, δεν ξέρω τί έπαθα αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τί λες στη πρώτη πρόταση.
#ήπιακαφέ
Κι αν πραγματικά δεν μπορείς δίνεις στον άλλο να το καταλάβει και είμαι σίγουρη ότι θα το καταλάβαινες.
Να σου συστήσω κανά δυο (φίλες μου έπρεπε να συμπληρώσω αλλά έκανα οικονομία, χα) και δε θα είσαι πια σίγουρη ότι θα καταλάβαινε, ορκίζομαι.
#είναιΠαρασκευή
Να πω και εγω οτι οι ανθρωποι αλλαζουν, οι συνθηκες, τα δεδομενα αλλαζουν. Για τους φιλους που μενουν στην Ελλαδα η ζωη συνεχιζεται. Δε συμβαινει παντα να πιανουν δυο φιλοι το νημα της φιλιας αβιαστα – απο εκει που το αφησαν οταν ο ενας μετακομισε το εξωτερικο. Συμβαινει δηλαδη αλλα οχι παντα. Καποιοι φιλοι ειναι ενταξει με το δυο φορες στις δεκα μερες. Πρεπει και μεις να αφουγκραζομαστε την πιθανη αλλαγη στη διαθεσιμοτητα. Η αλλαγη ειναι μερος της ανθρωπινης συνθηκης. Δυο τελευταιες σκεψεις. Οταν το θεμα της γεωφραφικης αποστασης τιθεται ως προβλημα που επηρεαζει το ποσο συχνα βλεπεις καποιον, εχω… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω με τη Λενα, όσον αφορά στο αν την αναζητάς και τον υπόλοιπο χρόνο ή κυρίως τις μέρες που ερχεσαι Ελλάδα και θέλεις να τα παρατήσει όλα και να είναι διαθέσιμη για σένα. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να σου λείπει η φίλη σου ή αυτό που είχατε πριν 5 χρόνια, αλλά φαντάζομαι όταν έρχεσαι αυτές τις 10 μέρες τις έχεις επιλέξει εσύ. Η φίλη σου έχει τη ζωή της που τρέχει έτσι και αλλιώς, και που κανονίζετε 3 φορές καλα μου φαίνεται. Μια πιθανή λύση θα μπορούσε να είναι να κανονίσετε μαζί πχ ένα διήμερο που θα σας βολεύει για να… Διαβάστε περισσότερα »
Ημουν και εγώ στη θέση σου μια φορά. Πήγα για Εράσμους ενα εξάμηνο και όταν γύρισα οι φίλοι μου απο το πανεπιστήμιο ούτε να με φτύσουν. Ξέρεις γιατί; Γιατί οταν έφυγα δεν επικοινώνησα ουτε μία φορά μαζί τους και όταν γύρισα θεώρησα πως η απουσία μου ήταν αισθητή σε όλους και με περίμεναν πως και πως γιατί χωρίς εμένα δεν θα μπορούσαν. Ε μπορούσαν και μια χαρά κιόλας. Ευτυχώς ήμουν μικρή και έμαθα γρήγορα. Το προβλημα σου ειναι πως έχεις συνδέσει τους καφέδες με την επισκεψη σου στην Ελλάδα και όχι ως ένα κομμάτι από τη σχέση σου με τη… Διαβάστε περισσότερα »